پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): مهم است که همیشه ابتدا سؤال یا دغدغه‌ی ذهنی خود را به صورت تفکیک شده مشخص نماییم، چرا که ذهن وقتی دچار "خلط مبحث" می‌گردد، دچار تشویشق می‌گردد و به نتیجه نمی‌رسد.

به عنوان مثال: در همین سؤال مطروحه، دو سؤال وجود دارد: یکی این که آیا معادی هست یا خیر و اگر هست این حشر یا حیات مجدد چگونه ممکن است؟ و دیگری این که این تعداد انسان (از اولین تا آخرین) چگونه در زمینی که پهنایش محدود است، جای می‌گیرند؟!

حالا اگر ذهن، مقدمه و مؤخره را به هم پیوند بزند و بگوید: «این که می‌گویند، همگان زنده می‌شود، پس چگونه در زمین جای می‌گیرند»، چینش خطایی می‌باشد که به نتیجه منطقی نمی‌رسد – چرا که نفی هر کدام به نفی دیگری می‌انجامد. یعنی اگر نتیجه گرفتیم که این همه آدم در این زمین جای نمی‌گیرند، پس نتیجه گرفته می‌شود که معادی نیست!

حشر (زنده شدن):

این که چگونه ممکن است که همگان پس از مرگ، دوباره زنده شوند؟ پرسش جدیدی نیست و همیشه در ذهن بشر چنین سؤالاتی وجود داشته است. و خداوند متعال در کلام وحی، از زوایای متفاوت پاسخ داده است.

یکجا می‌فرماید: چطور برای شما سؤال نشد که این همه موجود در تمامی عالم هستی، چگونه خلق می‌شوند، اما سؤال پیش می‌آید که "انسان‌ها پس از مرگ مادی، چگونه دوباره زنده می‌شوند؟! خب، همان‌طور که ابتدا خلق شده‌اند.

یکجا می‌فرماید: می‌پرسید که چه کسی ما را دوباره زنده می‌کند؟ پاسخ این است: همانی که شما را خلق نموده است.

یکجا می‌فرماید: برای شما سؤال است که خداوند متعال چگونه این کار را انجام می‌دهد؟! پاسخ این است: همان طور که ابتدا و هر لحظه خلق می‌نماید. مگر یک دقیقه‌ی پیش شما نمرده است، پس چگونه دوباره زنده شدید و هر لحظه می‌میرید و زنده می‌شوید؟

حال به این چند پرسش و پاسخ در قرآن مجید دقت نمایید:

« وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا * قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا » (الإسراء،49)

ترجمه: و گفتند: «آیا هنگامی که ما، استخوان‌های پوسیده و پراکنده‌ای شدیم، دگر بار آفرینش تازه‌ای خواهیم یافت؟! * بگو: «شما سنگ باشید یا آهن (در تجزیه و ترکیب‌ها، مبدل به سنگ و آهن شده باشید).

« وَكَانُوا يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ * أَوَآبَاؤُنَا الْأَوَّلُونَ * قُلْ إِنَّ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ * لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِيقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍ » (الواقعة، 47 تا 50)

ترجمه: و می‌گفتند: «هنگامی که ما مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! * یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‌شوند) * بگو: [از] اوّلین و [تا] آخرین * همگی در موعد روز معیّنی گردآوری می‌شوند»

« وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَنَسِيَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ يُحْيِي الْعِظَامَ وَهِيَ رَمِيمٌ * قُلْ يُحْيِيهَا الَّذِي أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ » (یس، 78 و 79)

ترجمه: و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسی این استخوان‌ها را زنده می‌کند در حالی که پوسیده است؟! * بگو: «همان کسی آن را زنده می‌کند که نخستین بار آن را آفرید؛ و او به هر مخلوقی داناست!

جا شدن در زمین:

اما در مورد جا شدن این همه آدم در زمین، پاسخ این است که «حالا چه کسی گفته که همگان در همین زمین خاکی و مادی و محدودی که ما در آن زندگی می‌کنیم، حشر خواهند شد»؟!

پس دقت کنیم که بیشتر شبهات در ذهن بشر از آنجا نشأت می‌گیرد که ابتدا یک حکم قطعی و غلطی را می‌دهد (مثل حشر در همین زمین)، سپس بر اساس همین حکم غلط، دچار شبهه می‌شود! و جالب آن که در حکم خود تردید نمی‌کند، بلکه در عقل و وحی تردید می‌نماید!

هم آیات بسیاری در قرآن کریم تصریح نموده که نه تنها این زمین و کهکشان‌های این آسمان اول برچیده می‌شود، بلکه تمام این عالم هستی برچیده شده و عالم دیگری برپا می‌گردد به نام عالم معاد – و هم علم تجربی نشان می‌دهد که زمین و خورشید و ... در حال فرسایش هستند و حتی امروزه عمر تقریبی آنها قابل تخمین است. اگر چه زمان معاد قابل حدس و تخمین نمی‌باشد، بلکه در علم الهی مکنون است.

« إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا * وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا » (الزلزلة، 1 و 2)

ترجمه: هنگامی که زمین شدیداً به لرزه درآید * و زمین بارهای سنگینش را خارج سازد!

« إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا * وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا * فَكَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا » (الواقعة، 4 تا 6)

ترجمه: در آن هنگام که زمین بشدّت به لرزه درمی‌آید * و کوه‌ها در هم کوبیده می‌شود (ریز ریز شوند) * و بصورت غبار پراکنده درمی‌آید.

« إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ * وَإِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ * وَإِذَا الْجِبَالُ سُيِّرَتْ » (التکویر، 1 تا3)

ترجمه: در آن هنگام که خورشید در هم پیچیده شود * و در آن هنگام که ستارگان بی‌فروغ شوند * و در آن هنگام که کوه‌ها به حرکت درآیند.

●●●- بنابراین، کاملاً روشن و قطعی است که معاد و حشر همه انسان‌ها، در این زمینی که امروز در آن زندگی می‌کنیم، رخ نمی‌دهد، بلکه عالم دیگری برپا می‌شود.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

این که گفته می‌شود در قیامت همه انسان‌ها (از اول تا آخر) محشور می‌گردند، پس چگونه در این زمین محدود جا می‌شوند؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9273.html

 

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

   

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   معاد   قیام