بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ         

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ و صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ.

سلام دوستان؛

خداوند متعال، عید سعید مبعث را بر همۀ ما مبارک گرداند؛ و مبارک که نام خداست، یعنی "خیر پایدار".

عظمت شخصیت، جایگاه، مقام و منزلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، که خلق اول، اشرف و اکمل مخلوقات، محبوب‌ترین خلق خدا و "رحمة للعالمین" می‌باشند، سبب می‌شود تا آدمی ناخودآگاه گمان نماید که هر چه به ایشان داده شده، مخصوص خودشان بوده و تمامی مقامات ایشان، نه تنها دست نیافتنی است، بلکه غیر قابل نزدیک شدن می‌باشد! و همین گمان نادرست، مانع از شناخت، درک، فهم، تبعیت کامل و وصل قطره به اقیانوس بی‌انتهای رحمت واسعۀ الهی می‌گردد!

این در حالیست که خداوند به ایشان فرمود که به همگان بگو، من نیز مثل شما بشر هستم، با این تفاوت که به من وحی می‌شود:

«قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا» (الکهف، 110)

- بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما؛ (امتيازم اين است كه) به من وحى مى‌شود كه تنها معبودتان معبود يگانه است؛ پس هر كه به لقاى پروردگارش اميد دارد، بايد كارى شايسته انجام دهد، و هيچ كس را در عبادت پروردگارش شريك نكند!

شاید بگویی:«همین نیز یک وجه تمایز بزرگ است، به ایشان وحی می‌شد، اما به ما وحی نمی‌شود»؛ اما همین نیز یک گمان نادرست است، چرا که کتاب خدا، همانگونه که بر ایشان نازل شد، بر ما نیز نازل شده است؛ چنان که فرمود: «لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ أَفَلَا تَعْقِلُونَ - ما بر شما كتابى نازل كرديم كه وسيلۀ تذكّر (و بيدارى) شما در آن است! آيا نمى‌اندیشید/ الأنبیاء، 10»؛ با این تفاوت که ابلاغ کنندۀ آن به ما، شخص پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله بودند که مقام‌شان از فرشتگان وحی نیز برتر است.

مگر در دعاها، تعقیبات و قنوط نماز عید فطر و ...، از خداوند منّان مسئلت نمی‌داریم: «اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْیاىَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتى مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ – خدا زندگی و مرگ مرا، زندگی و مرگ محمد و آل محمد (صلوات الله علیهم اجمعین) قرار بده» و «اَلْلَّهُمَّ ، أدخِلّني في كُلِّ خَيْرٍ أَدْخَلْتَ فيه مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ وَأَخْرجْني مِنْ كُلِّ سُوءٍ أخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ ، وَصَلَّى اَلله على مُحَمَّدٍ وَآلَ مُحَمَّدٍ – خداوندا! مرا داخل کن در تمامی خیرهایی که محمد و آل محمد را وارد کردی، و خارج کن از تمام بدی‌هایی که محمد و آل محمد را خارج کردی وَصَلَّى اَلله على مُحَمَّدٍ وَآلَ مُحَمَّدٍ»؟

و مگر در زیارت عاشورا، مقام محمود را که خاص حضرات محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین می‌باشد را برای خودمان مسئلت نمی‌داریم: «وَ اَسْئَلُهُ اَنْ یُبَلِّغَنِی الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ – و از خدا می‌خواهم، مرا به آن مقام محمود شما نزد خودش برساند»!

پس، ما نیز بایداز جانب حق تعالی، برانگیخته و برگزیده (مبعوث) گردیم. وحی را اخذ کنیم، با شناخت، ایمان و عمل به آن، به دیگران ابلاغ نماییم و وسیله برانگیخته شدن آنها گردیم.

●- غرض از این مقدمه آن بود که وقتی گفته می‌شود: «ما نیز باید چون پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، برانگیخته و برگزیده (مبعوث) شویم»، به نظر تعجب برانگیز و ناباورانه نیاید. اگر ما نیز از جانب خداوند سبحان، مبعوث نشویم، هیچ سنخیتی بین ما و بعثت ایشان به وجود نمی‌آید و نمی‌توانیم نزدیک و وصل شویم و تبعیت کامل بنماییم.

خداوند منّان، پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را مبعوث نمود، تا به امر خدا، معلم، مربی، راهنما و رهبری باشند برای برانگیخته شدن دیگران. لذا امر به اطاعت از خدا و اطاعت از ایشان را مترادف هم قرار داد و بارها فرمود: «وَأَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ».

ما، وقتی برانگیخته و برگزیده (مبعوث) می‌شویم که تا تعلیم، تربیت، تزکیه و تذکر (یادآوری) ایشان (که قرآن کریم ذکر است)؛ پرده‌های جهل، تکبر و غفلت از فطرت‌مان کنار رود و هرگز یاد خدا  فراموشمان نگردد، و بتوانیم از گنجینۀ عقل، بهره‌مند گردیم؛ و استعدادهای "خلیفة الله"، در ما شکوفا شود و به بار بنشیند. چنان که امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام فرمودند:

«فَبَعَثَ فِيهِمْ رُسُلَهُ وَ وَاتَرَ إِلَيْهِمْ أَنْبِيَاءَهُ لِيَسْتَأْدُوهُمْ مِيثَاقَ فِطْرَتِهِ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِيَّ نِعْمَتِهِ وَ يَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْلِيغِ وَ يُثِيرُوا لَهُمْ دَفَائِنَ الْعُقُولِ وَ يُرُوهُمْ آيَاتِ الْمَقْدِرَةِ ...» (نهج البلاغه، خطبه 1)

- پس خداوند رسولانش را برانگیخت و پیامبرانش را به دنبال هم به‌سوی آنان گسیل داشت تا ادای پیمان فطرت الهی را از مردم بخواهند و نعمت‌های فراموش‌شدۀ او را به یادشان آرند و با ارائۀ دلایل بر آنان اتمام حجّت کنند و نیروهای پنهان عقول آنان را برانگیزانند و نشانه‌های الهی را به آنان بنمایانند ... .

تمامی معارف قرآنی و اوامر و نواهی الهی (احکام)، برای همین است که فطرت بدرخشد و عقل نورافشانی کند؛ تا آدمی خداشناس، موحد، مؤمن و معادشناس و معادگرا شود؛ از زندان تَن و طبیعت خارج شود، پرواز کند، رشد نماید، به کمال و تعالی برسد و برانگیخته و برگزیده (مبعوث) شود.

پس، نیّت کنیم، همّت کنیم، با عزم راسخ، تصمیمی جدی بگیریم که در این سالروز مبعث و همه روزه در شهادتین اذان، اقامه و نمازها، با ایمان و عمل صالح بکوشیم، تا ما نیز برانگیخته و برگزیده (مبعوث) گردیم، پیام‌گیرنده و پیامبر وحی خدا گردیم، تا بتوانیم انتظار داشته باشیم با ایشان و اهل بیت علیهم السلام محشور گردیم و در بهشت رضوان خدا، در جوار آنان جای بگیریم. ان شاء الله.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ

 

مشارکت و هم‌افزایی – موضوع و نشانی لینک متن، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

موضوع یادداشت:

باید بکوشیم تا ما نیز از سوی خداوند سبحان، "مبعوث" گردیم؛ وحی را اخذ نموده و به دیگران ابلاغ نماییم.

نشانی متن (لینک):

https://www.x-shobhe.com/note/11665.html

کلمات کلیدی:  یادداشت   مبعث