پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): نظر به این که در این پرسش، چندین مطلب بیان شده، چندین پاسخ لازم دارد، تا به برسد به مسأله‌ی شرابخواری.

●- چرا یهودیان و مسیحیان نمی‌گویند: «چون همه خدای واحد را می‌پرستیم، پس همه به دین و شریعت آخرین فرستادۀ او بگرویم و مسلمان شویم»، اما مسلمانی معترض می‌شود که چون خدا واحد است، پس چرا شراب در اسلام حرام شده است؟!

●- آیا معترضید که چرا خدا در یک شریعتی، کاری را حلال بر شمرده و در شریعت دیگری حرام؟! البته شرابخواری تمامی شرایع  حرام می‌باشد، اما احکام دیگری هست فرق دارد؛ مثل حرمت صید ماهی در روز شنبه، یا ازدواج همزمان با دو خواهر و یا ...، آیا به خدا می‌گویید: «به چه دلیل چنین احکامی صادر نموده‌ای»؟!

الف – اگر چه خدای حضرات محمد، عیسی، موسی و تمامی انبیا علیهم السلام و خدای تمام عالَم هستی یکیست و او "ربّ العالمین" است، اما این دلیل نمی‌شود که خداوند سبحان، در تمامی کتب باقیمانده و موجود، و اذهان پیروان، یک تعریف داشته باشد و تمامی تابعین نیز یک خدا را بپرستند!

ب – خدایی که در قرآن مجید به ما مسمانان معرفی شده، خدای «لا إلهَ إلَا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ» - «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ» و «لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ» هست، اما خدای معرفی شده در تورات و انجیل، جسم و بدن دارد - به زمین آمده است - متولد شده، پدر است، فرزند و فرزندان دارد - با پیامبرش کُشتی می‌گیرد، دچار عارضه نسیان (فراموشی) شده – از خلقتش پشیمان گردیده است و ...؛ بنابراین، شرابخواری برای چنین خدا، و چنین پیامبر خدا و چنین بندگان خدایی، عجیب نمی‌باشد!

اگر مسیحیانی بر این باورند که حضرت عیسی مسیح علیه السلام، [العیاذ بالله]، در شام آخر شرابِ مُسکر و حرام نوشیده، به خاطر قیاس با خودشان می‌باشد و گمان نموده‌اند که "شام آخر"، نوعی گودبای پارتی [goodbye party] بوده است! و بر اساس همین قیاس و تطبیق، به ایشان دروغ و افترا بسته‌اند.

ج – اگر مسیحیانی بر این باورند که حضرت عیسی مسیح علیه السلام، [العیاذ بالله]، در شام آخر شرابِ مُسکر و حرام نوشیده، به خاطر قیاس با خودشان می‌باشد و گمان نموده‌اند که "شام آخر"، نوعی گودبای پارتی [goodbye party‌] بوده است! و بر اساس همین قیاس و تطبیق، به ایشان دروغ و افترا بسته‌اند.

البته بعید نیست که چنان خدایی، چنین فرستاده‌ای نیز داشته باشد که در شب آخرش در این دنیا، به جای عبادت، ذکر و وصیت، به عیش و نوش پرداخته و شراب نیز بنوشد! ولی نسبت دادن چنین رفتارهای غیر معقول و غیر مشروعی به یک پیامبر خدا، تهمت بزرگی است که در دنیا  و آخرت،پاسخگو خواهند بود.

د – ما حتی خدا، انبیا علیهم السلام و قرآن و اسلام را نیز به حکم و تصدیق عقلی که به نور علم می‌بیند می‌شناسیم؛ حال آیا خداوند علیم و حکیم، نه تنها نوشیدن شراب مُسکر (مست کننده) را جایز اعلام می‌کند، بلکه می‌فرماید: برای عبادت من، به جای معرفت، فکر، و ذکر من (یاد من)، بروید شراب بنوشید تا همان خُرده عقلی که دارید نیز بپّرد؟!

دین و شریعت:

اگر چه خدا یکیست و بالتبع دین خدا نیز یکیست و همه همان اسلام است «إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ – به درستی که دین نزد خدا،  اسلام است / آل عمران، 19»، اما "شریعت" یعنی: قانون، حقوق یا همان احکام؛ لذا برخی از احکام، به تناسب زمان، مکان، دوره، افراد، اقوام و شرایط و امکانات، متفاوت می‌شود؛ چنان که حتی برای مسلمانان نیز چنین است. روزۀ واجب در ماه مبارک رمضان، بر مسافر، بیمار، زن باردار و شیرده (اگر مضر واقع شود) و ... حرام می‌شود – نمازهای چهار رکعتی یومیه در سفر شکسته می‌شود – حج بر غیر مستطیع واجب نیست و ... .

اما به طور حتم و یقین، اصول و کلیاتی که عقل نیز تصدیق می‌کند، در تمامی ادیان حرام بوده است، مانند: کفر، شرک، نفاق، ظلم، گناه ... و از جمله زنا و شرابخواری.

تورات:

*- «وای، از ان کیست؟ و شقاوت و نزاع و غصه و بد روزگاری برای کیست؟ و جراحت‌های بی‌سبب از ان کیست؟ و سرخی چشمان برای کیست؟ این حالات و بد بختی‌ها و مفاسد برای کسانی است که عادت به اشامیدن شراب کرده‌اند.‌»

(تورات ، کتاب امثال سلیمان نبی ، باب 23 ، فراز 39)

*- «... آنگاه از شراب و مسکرات بپرهیزد و هرگز شراب و هرگز مسکرات را ننوشند و هیچ عصیر انگور ننوشند.»

(تورات ، سفر اعداد ، باب 6 ، فراز 3)

*- «به مشایخ شهرش بگویند این پسر یاغی شد و به قول ما گوش نمی‌دهد و اکول و میخواره (شرابخوار) است، پس تمام مردمان شهرش او را سنگسار نمایند تا بمیرد.»

(تورات ، سفر تثنیه ، فراز 21)

انجیل:

اگر چه حضرت عیسی السلام به امّتش فرمود که شریعت من، همان شریعت برادرم موسی علیه السلام می‌باشد و به همین جهت نزد آنان در کتاب «عهد عتیق و عهد جدید» مقدس و معتبر می‌باشد، اما در انجیل نیز احکام شریعتی بسیاری ذکر شده است.

*- «وقت را دریابید زیرا این روزها شریر است از این جهت بی فهم مباشید بلکه بفهمید... و مست شراب نشوید که در ان فجور است بلکه از روح پر شوید.»

(رساله پولس افسسیان ، باب 5 ، فراز 18)

*- «در وقت امدن به خیمه مجمع شراب و مسکرات مخورید ، مبادا عقل شما زائل کشته فرق در میان مقدس وغیر مقدس و طاهر مگذارید»

(انجیل ، سفر لاویان ، باب 10 ، فراز 8)

نکته:

دقت شود که به هر نوع نوشیدن [حتی آب]، "شراب" گفته می‌شود؛ لذا باید بین نوشیدنی سالم و شراب مُسکر [مست کننده]، تفکیک نمود و گمان ننمود که در هر کجا کلمه شراب آمده، مقصود همان مِی و میگساری می‌باشد.

بنابراین، نوشیدن شراب مُسکر، در تمامی ادیان و شرایع الهی، حرام بوده و هست.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

چرا  در اسلام و قرآن شراب حرام نامیده شده ولیکن در مسیحیت‌، خوردن شراب یک بخش از شکرگزاری به درگاه خداوند محسبوب می‌شود؛ مگر همه یک خدا را نمی‌پرستیم؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10893.html

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام