پرسش:

چندین سوال داشتم: اول اینکه زن و شوهر هنگام نزدیکی اگر زن موقع ارگاسم و معاشقه بجای شوهرش به مردان دیگه، [یا به جای زنش به زنان دیگه فکر کنه] خیانت کرده و باید به همسرش بگه؟ سوال دوم اینکه اگر در همین حین که فکر زن پیش مردان دیگه هست (یا بالعکس) نطفه تشکیل بشه آیا بچه حرام زاده و طبق احادیث دیوانه خواهد بود؟ اگر همچین اتفاقی افتاد با صدقه و توبه رفع میشه؟ سوم اینکه در احادیث راجع به نزدیکی روایت و توصیه‌هایی داریم که انجام ندادن هرکدومشو مساوی با یه اتفاقه! مثلا هنگام نزدیکی به عورت هم نگاه نکنن، در مسافرت نزدیکی نکنن، هنگام تشکیل نطفه صحبت نکنن، و خیلی چیزای دیگه؛ حالا اگر همه اینا اتفاق بیفته واقعا خطر داره؟ چون موقع نزدیکی نمیشه که کامل سکوت کرد یا نگاه نکرد یا اغلب در مسافرت نزدیکی وجود داره. لطفاً پاسخ کامل بدید.

پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

 البته وقتی که مرد یا زن، به هنگام نزدیکی با همسر، معاشقه و ارگاسم، به زن یا مرد دیگری فکر کند و در تصورش او را بیاورد، خیانت ذهنی کرده است؛ اما لزومی ندارد که به همسرش بگوید: «من وقت نزدیکی با تو، به فکر دیگری بودم و در خیالم با او همخوابی می‌کردم»! بدیهی است که چنین اذعانی، عواقبی دارد و سرانجام پس از سلب اعتماد به عفت، عشق و وفای همسر، به سردی و حتی طلاق می‌انجامد.

● – بی‌تردید کسی که هنگام همبستری با همسر، به دیگری فکر می‌کند، بیش از آن که به همسر خیانت (ذهنی) کرده باشد، به خودش خیانت کرده و به خودش ظلم می‌کند.

● – به طور حتم، او پیش از این به دیگری نگاه شهوت‌آلود داشته که هوس او را نموده است و این هوس به حدی شدید شده است، که اکنون هنگام همخوابی با همسر، او را به ذهن می‌آورد!  

● – اعمال ما پس از گذراندن مراحل خیال و تصور، به مرحله تصدیق و عمل می‌رسند، بنابراین ذهنیات غلط، آدمی را به سوی انجام کار غلط می‌کشاند.

● – کسی که با ذهنیت و خیال دیگری با همسرش همخوابی می‌کند، نه تنها هیچ گاه از همسرش لذت نمی‌برد، بلکه لذت تصوری (از دیگری) نیز او را آزار می‌دهد.

● – کسی که در ذهنش با دیگری همخوابی دارد، هر گاه او را ببیند، با همین تصور به او می‌نگرد؛ و البته از همسر خود دور می‌شود.

● – "ذهن، تصور و خیال" به کسی و به چیزی وفادار نیستند، به هر کجا که می‌توانند بروند می‌روند؛ بنابراین آن که عادت به این تصورات نمود، به آن دیگری نیز قانع نخواهد شد و هر بار می‌تواند دیگری را تصور نماید. به قول امام خمینی (ره): «ذهن، هرزه‌گرد است»؛ بنابراین اگر کنترل نشود، صاحبش را به هرزگی می‌کشاند.

الف – با تصور ذهنی، نطفه‌ی منعقد شده حرام و فرزند حرامزاده نمی‌گردد، بالاخره این فرزند از نطفه‌ی منعقد شده‌ی پدر و مادر شرعی‌اش می‌باشد؛ اما در این که ممکن است آثار سویی در نطفه بگذارد که منجر به اختلال در فعالیت مغز (حواس، درک، عقب ماندگی ذهنی، دیوانگی و ...) فرزند گردد، هیچ تردیدی وجود ندارد. اگر فعالیت مغز، ذهن، تصور، تخیل و تفکر ما، خلجانات روحی و روانی ما و تمامی احساسات ما، در تمامی فعالیت‌های فیزیکی و شیمیایی بدن اثر دارد، پس روی نطفه‌ و انعقاد آن نیز اثر دارد. دعاهای قبل از انعقاد نطفه برای همین است.

ب – همان‌طور که چگونگی خوراک، پر بودن یا خالی بودن معده، چربی یا قند خون، یا حتی ریزش مو و یا اختلالات روانی و عصبی و ... روی تشکیل نطفه اثر دارد، خستگی، اعصاب - ناراحتی (استرس)، ترس و ... نیز اثر دارد. اگر فرمودند هنگام سفر پرهیز کنید، برای همین است. و همین‌طور است آثار ایستاده بودن، نشسته بودن، خوابیده بودن و ... و آثار هر کدام به هنگام نزدیکی (جماع) یا تشکیل نطفه.

توصیه‌ها:

البته که آن چه در احادیث و روایات موثق آمده است، صحت دارد؛ چرا که گوینده، امام، خلیفه و حجت خداست که به تعلیم الهی، عالِم به تمامی علوم می‌باشد. آیا حتماً باید یک دانشمند یا لابراتوار خارجی بگوید، تا مقبول افتد؟! البته در احادیث نیز نفرموده‌اند که حتماً چنین خواهد شد، بلکه فرموده‌اند زمینه‌ی برای وقوعش مساعد می‌گردد.

● – اگر چه این توصیه‌ها و تذکرات و هشدارها، برای هر زمانی می‌باشد، اما بیشتر مقصود رعایت آنها در هنگام تصمیم برای فرزندار شدن و انعقاد نطفه می‌باشد. حال مگر یک زن و شوهر، چند بار در زندگی برای انعقاد نطفه همبستر می‌شوند؟! آیا رعایت احکام و احتیاط‌ها، برای دو، سه و یا در نهایت چهار بار همخوابی برای تشکیل نطفه در طول زندگی، خیلی سخت است؟!

● – بله فرموده‌اند: ایستاده و مثل خران جماع نکنید – با شکم پر جماع نکنید که ممکن است سبب مرگ نیز بشود – در همخوابی با همسر، دیگری را در نظر نگرید و ... – این آثار سوء، عمومیت دارد، ولی برای تشکیل نطفه، باید جداً مورد توجه و رعایت قرار گیرد.

انسان:

ما انسانیم، حیوان نیستیم که نر و ماده‌ای به هم برسند و نر نطفه‌ای را منتقل کند – آن اسپرم پس از امزاج، در رحم ماده رشد کند و سپس زایشی صورت پذیرد! بلکه موضوع، پیدایش یک "انسان" است، از مجرای آمیزش پدر و مادرش. انسانی که می‌تواند شخصیت بزرگی شود و در عرصه‌های علمی، هنری، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و ...، جهانی را متحول نماید، تاریخی را رغم زند، و یا دست کم خود و جامعه‌ی به ظاهر کوچک (خود و خانواده‌ی) خودش را اصلاح نماید. و هم چنین ممکن است یکی از بزرگترین مفسدان و شرورهای تاریخ بشریت گردد.

امروزه با پیشرفت‌های علمی، ضرورت اجتناب‌ناپذیر اصلاح بذر، تقویت و پاکسازی زمین، روش کاشت، بهینه‌سازی در داشت به گونه‌ای که محصول مطلوبی دهد و در ضمن سبب تخریب گیاه، بذر بعدی، زمین، محیط زیست، حیوان و انسان مصرف کننده نگردد، برای همگان روشن شده است، و همین‌طور اصلاح نژاد در حیوانات.

حال آیا انسان، با تمامی عظمت و شئونش، به اندازه بذر یک گیاه و یا نطفه‌ی یک حیوان، حشره و آبزی نیز ارزش ندارد که چگونگی تشکیل نطفه‌اش در مرد، بارگذاری‌اش در زن، ساختار نطفه زن، داشت در دوران بارداری، زایمان و تربیت او مورد توجه قرار گیرد؟!

● – بنابراین، شاید برای بسیاری از همسران، همبستری در سفر نیز یکی از لذت‌های سفر باشد، کسی هم منع ننموده است، فقط متذکر شده‌اند که هنگام سفر یا حین سفر، انعقاد نطفه برای پیدایش فرزند نشود؛ اضطراب، استرس، آشفتگی و نگرانی شما اثر می‌گذارد.

شاید حرف زدن در طول معاشقه نیز برای بسیاری لذتی داشته باشد، اما فرمودند: برای انعقاد نطفه، ممکن است سبب لال شدن فرزند گردد؛ و البته مضرات تصور شخصی دیگر به هنگام همخوابی با همسر، به ویژه هنگام انعاد نطفه، مضرات بیشتری دارد.پریشانی‌ها، تخیل‌گرایی‌های نامطلوب، اخلاق ناپسند و ... همه منتقل می‌گردند و البته در نطفه و بالتبع اختلالات و حتی روحیات و اخلاقیاتی که ژنتیکی می‌باشند، اثر می‌گذارند و یا دست کم احتمال این اثر می‌رود. پس انسان عاقل رعایت می‌نماید. چه بسا قبل از انعقاد سه روز هم روزه بگیرند، در لقمه حلال بیشتر دقت کنند، به اقامه نماز اول وقت، تلاوت قرآن کریم، ذکر و دعا مشغول گردند ... و از خداوند فرزند سالم و صالح بخواهند و سپس برای انعقاد نطفه همخوابی نمایند.

صدقات و دعا:

البته که اگر پرخوری، حرف زدن، تصورات باطل و ... اثر دارد، استغفار، توبه، صدقه و دعا نیز اثرات بیشتری دارد – در این امور، از خداوند خالق، مالک و قادر می‌خواهیم که کاری کند.

وقتی می‌فرماید که استغفار نه تنها سبب بخشش و پوشش می‌شود، بلکه گاه گناه و آثارش را محو می‌کند و گاه حتی خداوند متعال، آن سیئه را برای بنده‌ی پشیمان و تائبش مبدل به "حسنه" می‌نماید، همه وعده‌های حقی از سوی خالق، مالک، رب و رازق می‌باشد؛ و همین‌طور است صدقات که خداوند به واسطه‌اش دفع بلا می‌کند و یا دعاها که خداوند متعال به واسطه‌ی آنها نظر لطف می‌کند و استجابت کننده‌ی آنها اوست.

●- اما، اینها سبب نمی‌شود که آدمی حقوق خودش و دیگران، سلامت خودش و دیگران، شئون خودش و دیگران را رعایت نکند، گناه کند، به خودش و دیگران ظلم کند و خود را فریب داده و به خودش بگوید: حالا بعداً استغفار می‌کنم، یا صدقه می‌دهم و درست می‌شود!

مقدرات (اندازه‌ها) که دست ما نیست؛ شاید زمان، امکان و فرصت بگذرد و ما بی‌خبر و در غفلت باشیم. پس بهتر است از همان ابتدا رعایت نماییم و استغفار، توبه، صدقات، دعا و مسئلت‌ها را برای رشد و کمال بیشتر بخواهیم.

دعای حضرت ابراهیم علیه السلام: «رَبِّ اجْعَلْنِي مُقِيمَ الصَّلَاةِ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي رَبَّنَا وَتَقَبَّلْ دُعَاءِ * رَبَّنَا اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسَابُ » (ابراهیم علیه السلام، 40 و 41)

ترجمه: پروردگارا: مرا برپا دارنده‌ی نماز قرار ده، و از فرزندانم (نیز چنین فرما)، پروردگارا: دعای مرا بپذیر! * پروردگارا! من و پدر و مادرم و همه مؤمنان را، در آن روز که حساب برپا می‌شود، بیامرز! 

دعای حضرت ذکریا علیه السلام: «هُنَالِكَ دَعَا زَكَرِيَّا رَبَّهُ قَالَ رَبِّ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ ذُرِّيَّةً طَيِّبَةً إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعَاءِ» (آل‌عمران، 38)

ترجمه: آنجا [بود كه‌] زكريا پروردگارش را خواند [و] گفت: «پروردگارا، از جانب خود، فرزندى پاك و پسنديده به من عطا كن، كه تو شنونده دعايى.»

دعای در حق خود، والدین و فرزندان:

«وَوَصَّيْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَيْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَوَضَعَتْهُ كُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلَاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِينَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِي أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِي أَنْعَمْتَ عَلَيَّ وَعَلَى وَالِدَيَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِي فِي ذُرِّيَّتِي إِنِّي تُبْتُ إِلَيْكَ وَإِنِّي مِنَ الْمُسْلِمِينَ» (الأحقاف، 15)

ترجمه: و انسان را [نسبت] به پدر و مادرش به احسان سفارش كرديم مادرش با تحمل رنج به او باردار شد و با تحمل رنج او را به دنيا آورد و باربرداشتن و از شيرگرفتن او سى ماه است تا آنگاه كه به رشد كامل خود برسد و به چهل سال برسد مى‏ گويد پروردگارا بر دلم بيفكن تا نعمتى را كه به من و به پدر و مادرم ارزانى داشته اى سپاس گويم و كار شايسته‏ اى انجام دهم كه آن را خوش دارى و فرزندانم را برايم شايسته گردان در حقيقت من به درگاه تو توبه آوردم و من از فرمان‏پذيرانم.

ناامیدی:

●- در هر حال ناامیدی همچون شرک، هلاک کننده است. لذا اجازه نمی‌دهد که بنده‌اش به او شرک بورزد و یا از رحمتش ناامید گردد، که این ناامیدی خود دروغ و افترایی بر خداوند سبحان است! و فرمود: ظالم‌ترین انسان‌ها کسانی هستند که به او افترا می‌بندند و آیات و نشانه‌هایش را تکذیب می‌کنند.

پس اگر در گذشته خطایی رخ داده، باید با استغفار (طلب بخشش و پوشش)، توبه (بازگشت از گناه به سوی او)، دعا (خواندن او و سپس خواستن متضرعانه و نه متکبرانه از او)، و صدقات (مادی و معنوی که دفع بلا می‌کند)، جبران گردد. انشاء الله.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

چندین پرسش درباره همخوابی با همسر و تشکیل نطفه/ آیا پرهیزهایی که در احادیث آمده (به خیال دیگری نبودن و ...)، واقعاً ضرر دارد؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9356.html 

 

کلمات کلیدی:  حقوقی و احکام   روابط جنسی