پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

نه تنها احکام نماز، بلکه تمامی احکام، مسائل فقهی می‌باشد که یا شخص باید خودش مجتهد و فقیه باشد و بتواند احکام را از منابعش استخراج و استنباط کند، و یا به فقیه جامع الشرایط (مرجع) رجوع نماید و به فتوای او عمل نماید؛ چنان که در هر امری، کسی که نمی‌داند، باید به کسی که می‌داند رجوع نماید.

بیشتر فقها، خواندن حمد را واجب و خواندن یک سورۀ کامل پس از حمد را «احتیاط واجب» گفته‌اند.

«احتیاط واجب»، یعنی فقیهِ مرجع تقلید، در این مسأله، فتوای قطعی و معینی ندارد و مقلد می‌تواند در این مسأله، به فتوای مرجعی که فتوای قطعی و معین دارد رجوع نماید؛ اما نباید گمان نماید که چون کلمۀ «احتیاط» آمده، می‌تواند آن را ترک کند و انجام ندهد، بلکه حتماً باید رعایت کند و به انجام برساند؛ گاهی در مسأله‌ای «احتیاط مستحب» گفته شده، یعنی رعایت آن احتیاط واجب نیست، بلکه بهتر آن است که به آن عمل شود.

برخی از فتاوای آیت الله العظمی، امام خامنه‌ای، دربارۀ قرائت:

●- در رکعت‌اول و دوم نمازهای واجب یومیه: حمد و بنابر احتیاط واجب یک سوره‌ی کامل.

●- در رکعت اول و دوم نمازهای واجب یومیه، باید بعد از تکبیرة الاحرام سوره‌ی حمد و بعد از آن بنابر احتیاط واجب یک سوره‌ی کامل از قرآن مجید را قرائت کند، و خواندن یک یا چند آیه کافی نیست.

●- سوره‌ی «فیل» و «ایلاف» در حکم یک سوره‌اند، و خواندن یکی از آن دو بعد از حمد کافی نیست. همچنین سوره‌ی «والضحی» و «الم نشرح».

●- اگر وقت نماز تنگ باشد یا بترسد که اگر سوره را بخواند دزد یا درنده یا چیز دیگر به او صدمه می‌زند نباید سوره بخواند.

●- در نمازهای مستحبی، خواندن سوره لازم نیست، اگر چه آن نماز به واسطه‌ی نذر کردن واجب شده باشد، ولی در بعضی نمازهای مستحبی که سوره‌ی مخصوص در آن وارد شده، مثل نماز برای والدین، اگر بخواهد به دستور آن نماز رفتار کرده باشد باید همان سوره را بخواند.

(پیوند)

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه