پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

«لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ ...» (الحدید، 25)

- ما رسولان خود را با دلائل روشن فرستاديم، و با آنها كتاب (آسمانی) و ميزان (شناسائی حق و قوانين عادلانه - امام) نازل كرديم، تا مردم قيام به عدالت كنند ... .

1- اجرای عدالت که از اهداف ارسال پیامبران و کتب آسمانی و شرایع (بایدها و نبایدها) می‌باشد، ابتدا از «خود» آغاز می‌شود. کسی که به خود ظلم کند، به دیگران نیز ظلم خواهد نمود.

اسلام عزیز، دین آدم‌سازی است و تمامی «بایدها و نبایدها»یش برای این است که آدمی در صراط مستقیم حرکت کند و به رشد، کمال و مقامات قُرب برسد.

بنابراین، وقتی دستور می‌دهد که از کفر، شرک، نفاق، عصیان، ظلم، دروغ، غیبت و ... دوری گزینید، اولاً منطبق با عقل و فطرت آدمی است و ثانیاً خطاب به همگان در برابر همگان می‌باشد.

اما، لازم به ذکر است که احکام دینی نیز فروعاتی دارند که باید به آنها توجه شود. به عنوان مثال: «آدم‌کُشی - قتل نفس» از گناهان کبیره است، اما در جنگ (قِتال) چطور؟! دروغ‌گویی حرام و گناه است، اما هنگام دادن اطلاعات به دشمن چطور؟! اگر دروغی که مفسده نداشته باشد و برای اصلاح روابط بین دو نفر باشد چطور؟! چنان که «غیبت» در مواری چون «تظلم» جایز می‌باشد؛ مانند شکایت بردن به دادگاه - ردّ اندیشه‌ها و عقاید باطل افراد - هنگام مشورت برای ازدواج - بیان بیماری‌های پنهان یک بیمار، نزد پزشک معالج او و نیز در برابر فسق آشکار، یعنی کسی که از ارتکاب به فجور و مفاسد به صورت علنی، ابایی ندارد و ... .

2- واژگانی چون «انسان» و «مردم»، عموماً شامل تمامی انسان‌ها می‌باشد و اختصاصی به مسلمانان ندارد؛ مانند:

«وَيَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا» (الإسراء، 11)

- و انسان (بر اثر شتابزدگی) بديها را طلب می‏كند آنگونه كه نيكی‌ها را می‏طلبد، و انسان همواره عجول است.

«يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى» (النّازعات، 35)

- در آن روز انسان به ياد كوشش‌هايش (آن چه انجام داده) می‏افتد.

«لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ» (غافر، 57)

- قطعا آفرينش آسمانها و زمين بزرگتر [و شكوهمندتر] از آفرينش مردم است ولى بيشتر مردم نمى‏‌دانند.

«إِنَّ اللَّهَ لَا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئًا وَلَكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ» (یونس علیه السلام، 44)

- خدا به هيچ وجه به مردم ستم نمى‌‏كند، ليكن مردم خود بر خويشتن ستم مى‌كنند.

«يَا أَيُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ يَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَيْئًا لَا يَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ» (الحجّ، 73)

- اى مردم مثلى زده شد پس بدان گوش فرا دهيد كسانى را كه جز خدا مى‌خوانيد هرگز [حتى] مگسى نمى‌آفرينند هر چند براى [آفريدن] آن اجتماع كنند و اگر آن مگس چيزى از آنان بربايد نمى‌توانند آن را بازپس گيرند، طالب و مطلوب هر دو ناتوانند.

●- اگر چه خداوند متعال، پیامبرش را برای همگان فرستاده و وحی را برای خطاب به همگان نازل نموده، لذا تمام قرآن کریم خطاب به همگان می‌باشد، اما فقط مؤمنان و مسلمانان به آیات الهی توجه دارند و خداوند سبحان در برخی از آیات، بندگان مؤمنش را مخاطب قرار داده است تا ایمانشان حفظ و تقویت شود و یا درباره آنان سخن فرموده است:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذِينَ اتَّخَذُوا دِينَكُمْ هُزُوًا وَلَعِبًا مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ أَوْلِيَاءَ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» (المائدة، 57)

- ای كسانيكه ايمان آورده‌ايد، افرادی كه آئين شما را بباد استهزاء و بازی می‏گيرند از اهل كتاب و مشركان، دوست و تكيه گاه (و سرپرست) خود انتخاب نكنيد، و از خدا بپرهيزيد اگر ايمان داريد.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه