پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):
اگر به آیات، معنی و موضوع آنها دقت ننماییم، هیچ دریافت و درک درستی از آیات نخواهیم داشت؛ البته راجع به هر بیان، مطلب و متن دیگری نیز همینطور است.
آیه و برگردان (ترجمۀ) آن، به شرح زیر میباشد:
«أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى * فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى» (النّجم، 24 و 25)
- آیا انسان به آن چه تمنّا دارد میرسد * در حالی كه آخرت و دنيا از آن خدا است.
الف - «دعا»، یعنی: «خواندن خداوند منّان و خواستن از او» که در آیاتی به آن امر نموده است و آن که او را نخواند و از او نخواهد، دیگران را میخواند و از آنها میخواهد! در واقع دیگران را مالک، غنی و ربّ میبیند و چشم امیدش به الطاف دیگران میباشد که خود نوعی «شرک» است.
●- حالا زود نگویند که «پس، از امامان علیهم السلام میخواهیم چه؟!»؛ خیر، هیچ کسی آنان را مستقل در وجود نمیداند، بلکه از آنان میخواهد که وسیلۀ دعا و استجابت قرار گیرند که امر خداوند سبحان در قرآن مجید میباشد و پیش از این در مباحث «توسل و شفاعت»، بسیار در این باره بحث شده است.
ب - در آیۀ فوق، هیچ بحثی از «دعا» نشده است، بلکه راجع به آرزوها و خواستههای آدمی [اعم از مؤمن یا کافر] متذکر شده که «چنین نیست که آدمی به هر خواستهای که دارد برسد»! حتی در مورد «دعا» نیز چنین است. «دعا» باید منطقی باشد و شرایط استجابت داشته باشد و البته دعا کننده نیز باید سعی کند تا قابلیت استجابت ایجاد گردد و با توکل به او سعی نماید تا به خواستهاش برسد.
حال فرض کنید که کسی دعا کند: «خدایا یک شمش طلا از آسمان برای من بینداز» و سپس به آسمان یا سقف اتاقش نگاه کند که کِی و چگونه مستجاب میشود! خب، او با حماقت تمام، خودش را مسخره کرده است.
ج - در آیات متعددی تصریح شده که کفار و مشرکان، خیلی چیزها میخواستند و میخواهند، اما به هیچ کدام نرسیده و نمیرسند. مؤمنان نیز به تمامی آرزوهایشان نخواهند رسید، هر چند که بسیار دعا کنند. شاید مصلحت نباشد، یا موانعی باشد، یا شرایط استجابت فراهم نباشد و یا ... .
د - در آیۀ بعدی میفرماید: «آخرت و دنیا، مال خداست»؛ و این پاسخ و دلیل کامل برای آن است که آدمی به هر چه بخواهد نمیرسد.
دنیا و آخرت، به میل آدمیان خلق نشده است و به میل آدمیان اداره و ربوبیّت نمیشود که آدمیان به هر چه آرزو و تمنّا دارند، برسند. عالم هستی و ربوبیّت آن، علیمانه و حکیمانه میباشد، نظم و نظام دارد، علّت و معلول حاکم است و هر چه هست، مال اوست و بندگان هیچ مالکیت، اراده و توانی ندارند که به هر خواستهای که دارند برسند!
●- پس، آیۀ مذکور، به محقق نشدن تمامی خواستههای آدمی اشاره دارد، نه به «دعا». هر کسی به بخشی از خواستههایش میرسد و به بخشهای دیگری نمیرسد.
کلمات کلیدی:
پاسخ های کوتاه