پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه)

در قرآن مجید، به وضوح و مفصل شرح داده که چه کسانی به بهشت می‌روند و چه کسانی به جهنم؛ در این باره ابهامی وجود ندارد که هر کسی از خود چیزی بگوید.

●- لازم است به چند نکته، توجه ویژه شود:

الف - به تقلید از غرب و دیکتۀ جهانی غرب، جوّ شدیدی در داخل کشور ایجاد شد و شعار «قضاوت نکنید - حق قضاوت ندارید و ...» در سطح گسترده‌ای فرافکنی شده و می‌شود [حتی در رسانه ملّی، گزارشات، پیام‌ها، فیلم‌ها، سریال‌ها، اظهار فضل به اصطلاح سلبریتی‌ها و ...]؛ در حالی که هر انسانی، در هر لحظه و هر کاری، در حال «قضاوت» می‌باشد؛ حتی همین که بین دو پیراهن، به تناسب کار یا مجلسی که می‌خواهد برود، یکی را انتخاب می‌کند، در واقع «قضاوت» کرده است.

بدیهی است که هیچ انتخابی، بدون «قضاوت» بین چند گزینه، واقع نخواهد نشد و اساساً ظهور و تحقق نیروی «انتخاب»، مستلزم «قضاوت» می‌باشد. حتی همین که می‌گویند: «حق قضاوت ندارید!» خودش نوعی صدور حکم، پس از قضاوت می‌باشد!

ب - هدف از شعار و القای «قضاوت نکنید»، کاملاً سیاسی است و در راستای توجیه و تطهیر جنایتکاران در نظام سلطه می‌باشد. می‌گویند: «حق ندارید بر اساس سیاست‌ها و عملکردها و جنایت‌های آنان، قضاوت کنید و بگویید: «امریکا، زورگو و جنایتکار است - اسرائیل، رژیم جعلی، غاصب و وحشی است - رواج دهندگان فسق، فجور و فساد، افراد فاسدی هستند و ...»! این در حالی است که خودشان در راستای رواج «اسلام هراسی»، دائماً به ناحق قضاوت می‌کنند که مسلمانان، عقب افتاده، متعصب، خشن و حتی تروریست می‌باشند!

ج - قضاوت ننمودن بر اساس ظاهر، جامعیت و کلیّت ندارد، بلکه «اکتفا ننمودن» به ظاهر درست است. بدیهی است که کسی به باطن دیگری راه ندارد و همگان بر اساس ظاهر خود را می‌شناسانند و شناخته می‌شوند.

*- اگر فرد محتکری دیدیم، اگر رشوه دهنده و گیرنده دیدیم، اگر شرابخوار و قمارباز دیدیم، اگر رباخوار دیدیم، اگر مرد و زنی جلف دیدیم، اگر افراد بد دهن و فحاش دیدیم، اگر دشمنان اسلام، مسلمانان و تمامی مردم را دیدیم که در جبهه‌های گوناگون با دین، فرهنگ، اقتصاد، هویت ملّی و اسلامی مردم می‌جنگند و ...، چه کنیم؟! بگوییم: اینها همه ظاهر است و بر اساس ظاهر نمی‌شود قضاوت کرد؟!

*- اکتفا ننمودن به ظاهر، یعنی به عنوان مثال: اگر دیدید که کسی نماز می‌خواند، دلیل نمی‌شود که حتماً مؤمن باشد؛ بلکه شاخصه‌های دیگری نیز وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند و سپس «قضاوت» شود، نه این که هیچ شاخصه‌ای برای قضاوت وجود ندارد و نباید قضاوت نمود. چنان که حضرت امام صادق علیه السلام، برای قضاوت بهتر، شاخصه می‌دهند و می‌فرمایند:

«لاَ تَنْظُرُوا إِلَى كَثْرَةِ صَلاَتِهِمْ وَ صِيَامِهِمْ فَإِنَّمَا هُوَ شَيْءٌ اِعْتَادُوهُ فَإِنْ تَرَكُوهُ اِسْتَوْحَشُوا وَ لَكِنِ اُنْظُرُوا إِلَى صِدْقِ اَلْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ اَلْأَمَانَةِ.» (مشکاة الأنوار في غرر الأخبار، ج 1، ص 165)

- به زياد نماز خواندن و روزه گرفتن آنها نگاه نكنيد، زيرا بدان عادت كرده‌اند، و اگر آن را ترك كنند هراسناك شوند، بلكه به راستگويى و امانتدارى آنها بنگريد.

●- این حقّۀ فریب کارانه، جدید نیست و از دیرباز به اندیشه‌ها القا شده و می‌شود! می‌خواهند القا کنند که «اگر کافر، مشرک، منافق، فاسق، فاسد، سارق، جنایتکار، ظالم و هر کسی که ظاهر و رفتارش خلاف است را دیدید، حق ندارید قضاوت کنید و حکم به خلافکاری و گناهکاری او بدهید، چه رسد به این که با او مخالفت و مقابله نمایید؛ به خود بگویید: شاید آدم خیلی خوب و حتی خیلی مؤمنی می‌باشد!»

●- بدیهی است که اگر آدمی حق قضاوت نداشته باشد، هیچ گاه نمی‌تواند «حق و باطل» را از هم تشخیص دهد و همیشه در ابهام و گُنگی و گمراهی باقی می‌ماند و هیچگاه نمی‌تواند به حقی بگرود و از باطلی دوری گزیند، چه رسد به «امر به معروف و نهی از منکر» که در تمامی جوامع و فرهنگ‌ها وجود دارد و عامل اصلی رشد و ارتقای فرهنگ و سلامت هر جامعه‌ای می‌باشد و البته قضاوت‌ها، بر اساس آن چه واقع می‌شود که ظهور و بروز دارد (ظاهر می‌شود).

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه