پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

از روش‌های جنگ شناختی و جنگ تبلیغاتی این است که ابتدا یک حکم نادرست صادر می‌کنند و سپس سایر موارد را بر اساس همان حکم نادرست، بررسی یا قضاوت می‌نمایند و به مخاطب اجازه و فرصت نمی‌دهند که راجع به اصل آن حکم، تفکر و تعقل نماید!

بدیهی است اگر صورت مسئله، چارچوب قضیه، زیرساخت تعریف و اندیشه غلط باشد؛ هر چه مبتنی بر آن باشد نیز نادرست خواهد بود.

*- چه کسی چنین تعریفی از «معاصریت» داده و دلایلش چه بوده است؟!

*- چه کسی منفک از گذشته زندگی می‌کند یا می‌تواند زندگی کند؟! زمان حال، امتداد گذشته است، نه مفنک از آن.

 

   *- آیا دغدغه‌های معاصر، در امتداد و حاصل گذشته‌های دور و نزدیک نمی‌باشد؟!

*- آیا آن که خود را معاصر می‌داند، یک قرن را عصر در نظر گرفته، یا یک سال، یا یک روز و یک ساعت را عصر می‌داند؟! پس باید مانند یک انسان بیمار و بدتر از مجنون، فقط زمان حال را ببیند که شاید طول مدت آن فقط یک لحظه باشد!

*- مگر حکم عقلی یا سخن علمی، تاریخ مصرف (گذشته، حال، آینده) دارد؟!

*- مگر زندگی، فقط حرف زدن است که گفته شود: «حرف‌های قبلی یا حرف‌های معاصر؟!»

*- آیا قواعد، قوانین و اصول اخلاقی، گذشته و حال و آینده دارد؟! مثلاً اگر گذشتگان گفتند: «انسان نباید خیانت کند»، می‌گویند: «این حرف گذشتگان است و معاصر نیست، پس پذیرفتنی نیست؟!»

●- حال اگر معاصران سخن نادرستی گفتند، چه باید کرد؟! آیا باید چون جدید و معاصر است پذیرفت، یا باید به عقل و علم ارجاع داد؟!

بسیاری از اندیشمندان و مکاتب معاصر [به ویژه در غرب]، می‌گویند: «چیزی به عنوان عقل و عقلانیت وجود ندارد - ارزش و ضد ارزش و اخلاق وجود ندارد - همه چیز اعتباری و قرار دادی است - اصالت با فرد، رفاه و لذت فردی اوست (اومانیسم) - غریزۀ جنسی، زیربناست - اقتصاد سرمایه‌داری زیر بناست - حق با قدرت بیشتر است - تبعیض نژادی حق طبیعی سفید پوستان اروپایی نژاد می‌باشد و ...؛ حال چه باید کرد، آیا باید پذیرفت؟! هر چند این ادعاها نیز تکرار اندیشه‌های جاهلیت گذشته می‌باشد!

*- اگر خودشان تعریف ارائه شده از «معاصر» را قبول دارند، حتی حرف دیروز خود را نباید امروز تکرار کنند و بر یک نظر و عقیده بمانند، چرا که همه «حرف‌های قبلی» است.

نکته:

این انشاهای بی‌منطبق، فقط برای این است که بگویند: «اسلام در گذشته نازل شده - مال گذشته است - حرف‌های قبلی است و معاصران نباید بپذیرند».

اگر دقت نمایید، سابقۀ کفر، الحاد، شرک و نظریات کفار، به مراتب قدیمی‌تر از اسلام و قرآن مجید می‌باشد و همان سخنان گذشتگان را با ادبیات جدید تکرار می‌کنند!

در همان عصری که قرآن مجید نازل و ابلاغ می‌شد، گروهی از کفار گفتند: «این حرفها قدیمی است»:

«إِذَا تُتْلَى عَلَيْهِ آيَاتُنَا قَالَ أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ» (القلم، 15)

- هنگامی كه آيات ما بر او خوانده می‏شود می‏گويد اينها افسانه‌های [خرافی] پيشينيان است.

«وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ» (النّحل، 24)

- و هنگامی كه به آنها گفته شود پروردگار شما چه نازل كرده است! می‏گويند اينها (وحی الهی نيست، بلکه) همان افسانه‏‌های دروغين پيشينيان است.

اما همین گروه، وقتی مجدد به دین خدا دعوت شدند، گفتند: «مَا هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ - اين جز سحرى ساختگى نيست و ما از پدران پيشين خود چنين [چيزى] نشنيده‌ايم» و گفتند: «ما به دین پدران خود باقی می‌مانیم»:

«وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ» (البقره، 170)

- و هنگامی که به آنان [که مشرک و کافرند] گویند: از آنچه خدا نازل کرده پیروی کنید، می‌گویند: نه؛ بلکه از آیینی که پدرانمان را بر آن یافتیم، پیروی می‌کنیم. آیا هر چند پدرانشان چیزی نمی‌فهمیدند و راه [حق را به سبب کوردلی] نمی‌یافتند.

کفار معاصر نیز هر گاه به نفع‌شان باشد، می‌گویند: «دین قدیمی و سخن گذشتگان است» و هر گاه به نفع‌شان باشد، به اندیشه‌های جاهلی گذشتگان استناد می‌کنند و به همان منطق باطل گذشتگان بازمی گردند!

*- اگر به ادعاهای امروز کفار دقت شود، معلوم می‌شود که هیچ سخن جدیدی نگفته‌اند که سابقۀ چند هزار ساله در میان کفار قدیمی نداشته باشد، بلکه فقط ادبیات و شیوه بیان و تبلیغ تغییر یافته است.

مشارکت و هم‌افزایی - لطفاً این پرسش و پاسخ را در راستای «جهاد تبیین»، برای دوستان به اشتراک بگذارید.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه