«ایکس - شبهه»: بدیهی است که این تفکر درست نیست. البته انسان عاقل باید قبل از آن که به فکر عاقبت فرزند به دنیا نیامده‌ی خود باشد، به فکر عاقبت خویش باشد. چرا باید انسان به خود القا و اصرار کند که من اهل ایمان، نماز و ... نیستم. می‌تواند بگوید که اهلش هستم چون قبول دارم، ولی تنبلی کردم یا خطا کردم و حالا تصمیم می‌گیرم که این خطا را کنار بگذارم. مگر سر جمع روزی 20 دقیقه با خداوند خالق و رازق و رب خود سخن گفتن کار سختی است؟!

دقت فرمایید که این نوع تفکر، نا خودآگاه مأیوس کننده است و این یأس از هدایت که یأس از رحمت الهی را به دنبال می‌آورد، گناهی بدتر از ترک نماز است. دنیا و زندگی در نظر چنین شخصی، قماری باخته به حساب می‌آید، بدیهی است که این شخص در هیچ امری نمی‌تواند موفق گردد، چرا که توکل و امیدش را که به او انگیزه می‌دهد از دست داده است و خود را تنها، ناتوان، بدون حامی و شکست خورده می‌بیند. لذا حالا سعی کنید دنیای خودتان را عوض کنید. قدرت تغییر دنیایتان به خود شما سپرده شده است. یک اراده، یک توبه و دو رکعت نماز، همه‌ی این دنیای تاریک را روشن می‌کند و تفکر نیز بالتبع تغییر یافته و شما خواهید گفت: من سعی می‌کنم فرزندی تربیت کنم که صالح باشد و سعی می‌کنم عواملی که موجبات بی‌توجهی یا تنبلی مرا فراهم می‌نمود، از سر راهش بردارم. و البته هدایت نیز دست خداست و نه دست شما. ما مکلف به انجام وظیفه هستیم و نه نتایج آن. مگر نه این است که همسران و اولاد بسیاری از بزرگان و از جمله معصومین (ع) هدایت نشدند. یا اولاد بسیاری از گمراهان، مؤمن و دانشمند و متعهد شدند؟. هدایت به دست خداست و هر کسی مختار است که نعمت الهی را جذب یا دفع نماید. جوانان لایق و مجاهد نیز در همین جامعه تربیت شدند.

وقتی اینطور فکر کردید و تصمیم گرفتید، می‌بینید که دنیا زیبا و انگیزه‌ها قوی و ابدی و امیدها سرشار و نشاط فراوان می‌شود. یأس از رحمت، از بدترین نوع القائات شیطانی است.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   نماز