ایکس – شبهه: نام هر اعتقاد و پایبندی تعصب نیست. پیامبر اکرم (ص) در خطبه غدیر که شیعه و سنّی نقل کرده‌اند فرمود: او امیرالمؤمنین است و این اطلاق بر هر کس دیگری حرام است. منظور این نیست که مثلاً فقط بر عمر یا ابوبکر حرام است. بلکه بر امام حسن و امام حسین (ع) نیز حرام است، لذا جز حضرت علی (ع) دیگری به این لقب ملقب نگردید.

لازم به دقت است که وقتی در بیان می‌شود «امیر المؤمنین» یعنی بر تمامی مؤمنین امیر است. یازده امام دیگر نیز از مؤمنین هستند. اما حضرت بر همه آنها امیر است و هیچ کدام از آنها بر ایشان امیر نمی‌باشند. پس این لقب خاص ایشان می‌شود. حال حتی اگر همه صحابه را نیز مؤمن فرض کنیم، باز امیرالمؤمنین همه فقط حضرت علی (ع) است. پس معلوم می‌شود که موضوع یک منطق است و نه یک تعصب در القاب.

قطعاً اگر این معنا رعایت می‌شد و فرمایشات حضرت رسول اکرم (ص) اطاعت توجه می‌شد، دیگر به معاویه و یزید و هر کس دیگری امیرالمؤمنین اطلاق نمی‌شد و این بلاها بر سر مسلمین مصیبت  نمی‌شد.

اما در خصوص ولی امر مسلمین نیز دقت فرمایید که به هیچ وجهی مساوی با امیرالمؤمنین نیست. وقتی پیامبر اکرم (ص) اسامه را فرمانده یک گروه می‌نمایند، او ولی امر آنان می‌گردد، وقتی حضرت علی (ع) مالک اشتر را به مصر می‌فرستد یا سلمان را به ولایتی دیگر، او ولی امر آنان می‌گردد و ...، در حالی که هیچ کدام امیرالمؤمنین نیستند.

اگر امام زمان (عج) ظهور نموده و ولایت امری کل جهان را بر عهده بگیرند، ولی امر مسلمین بوده و هستند، اما امیرالمؤمنین فقط حضرت علی (ع) است، به همان معنایی که عرض شد.

اما در خصوص مقام معظم رهبری و لقب ولی امر مسلمین، به لحاظ فقه تشیع در جایگاه حاکم شرع قرار گرفته و چون حکومت اسلامی مستقر شده است و به رأی جامع فقها مسئولیت به او واگذار شده است، ولی امر می‌گردد. اما به لحاظ فقه اهل تسنن، اگر مسلمانی در نقطه‌ای از جهان حکومت اسلامی تشکیل داد و صاحب دولت و لشکر شد، بر همه مسلمین واجب است که با او بیعت کنند و اگر نکنند باغی و طاغی هستند، پس بنا بر به فقه اهل سنت نیز ولی امر مسلمین هستند؛ اما امیرالمؤمنین نمی‌باشند.

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه