ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: البته که رقابت و تلاش برای بهترین بودن، یک میل فطری است. تا عشق به کمال هست، میل انسان برای تقرب بیشتر، بهتر و بهترین شدن نیز هست.

«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ /الواقعة، 10‌و 11» - یعنی سبقت گیرندگان، مقرب هستند؛ پس که جلوتر بود، مقرب‌تر است – مسابقه، یعنی امتحان این که چه کسی می‌تواند از دیگران سبقت گرفته و جلوترین باشد.

«إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ / الحجرات، 13» - یعنی گرامی‌ترین شما، با تقواترین شماست.

پس، خوب و خوب‌تر و خوب‌ترین، یا کامل و کامل‌تر و کامل‌ترین همیشه وجود دارد، لذا انسان همیشه مایل است که کامل و کامل‌تر و کامل‌ترین – عالم و عالم‌تر و عالم‌ترین – زیبا و زیباتر و زیباتری ... (و «ترین» در سایر اسمای کمالیه) شود و به همین جهت حرکت می‌کند. لذا حس رقابت نیز همیشه وجود دارد.

اما حس رقابت و یا میل به بهتر و بهترین بودن، با عجب و تکبر و خود بزرگ بینی و برتری جویی، تفاوت‌های بسیاری دارد. از جمله:

*- در حس رقابت و میل به بهترین بودن (رشد و تکامل حقیقی)، هدف خداست، هستی و کمال محض است؛ اما در برتری جویی، هدف «خود و نفس خویش» است که پایین‌ترین مرحله در توجه و هدف می‌باشد.

*- در رقابت سالم در جهت نیل به کمال حقیقی، داور مسابقه خداست. اما در عجب و تکبر، داور خود انسان است که خویشتن را برتر از دیگران گمان می‌کند. ابلیس استکبار کرد، یعنی خود را برتر دید، خداوند سبحان نیز فرمود: پس از این جمع که جایگاه و رتبه‌ی موحدین است اخراج شده و هبوط می‌یابی. اینجا جای خود بزرگ‌بینی و استکبار نیست.

*- در نتیجه، در حس رقابت و سبقت سالم در قرب به کمال، تفاخر و خود بزرگ‌بینی وجود ندارد، اما در استکبار و برتری‌جویی وجود دارد.

*- در سبقت سالم و میل به کمال حقیقی، رقیب دوست ندارد که دیگران عقب بیافتند، بلکه دوست دارد همه خوب باشند و خودش خوب‌تر باشد، همه قوی باشند و خودش قوی‌تر باشد، همه رو به جلو حرکت کنند و خودش جلوتر یا جلوترین باشد، اما در حس تکبر یا برتری جویی، انسان حاضر است ولو به قیمت ذلت دیگران، خودش سر یا سرترین باشد. لذا اگر ببیند از خودش بهتر یا کامل‌تری هست، سعی نمی‌کند از او سبقت بگیرد، بلکه حسد می‌کند و سعی می‌کند او را از سر راه بردارد.

از این رو شاهدیم که در این مسابقه، آنان که میل به سبقت به سوی خدا دارند، حریص به ایمان مردم هستند و مایلند همه مؤمن باشند، اما آنان که حس علوّ و برتری جویی دارند، حریص به جان و مال و نوامیس مادی و معنوی مردم هستند و دوست دارند همه چیز مردم، مال آنها باشد.

 

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه