پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): این فایل را از ابتدا تا انتها مطالعه‌ نموده‌ایم؛ بسیار "من، من" گفته، اما هیچ حرف جدیدی در آن نیست، بلکه هر چه تا به حال گفته شده را یکجا جمع کرده است و از تاکتیک "پُر گویی" برای اثبات "درست‌گویی" استفاده نموده است؛ و البته کار شخص نیست، بلکه تهیه و نشر آن، یک کار سازماندهی شده است.

وقتی گوینده، پشت سر هم چند آیه و حدیث را بیان می‌کند و به گمان خودش نقد نیز می‌نماید، مخاطب اگر ساده باشد یا دقت ننماید، [ناخودآگاه] گمان می‌نماید که لابد او چیزی بلد است و حرفی برای گفتن دارد! اما وقتی با حوصله مطالعه شود، به وضوح آشکار می‌گردد که اولاً: گوینده یا نویسنده، نه تنها دین ندارد، بلکه بغض و دشمنی شدیدی نیز با دین اسلام دارد – ثانیاً: به شدت ضعف دانش و بینش دارد، به ویژه در ادبیات عربی، فارسی و قرآنی!

از این‌رو، با گوینده و آن فایل کاری نداریم؛ بلکه به اصل موضوع می‌پردازیم تا مسئله برای مخاطبینی که می‌خواهند بدون مرض و غرض و بدون پیش‌داوری، به آیات قرآن کریم نظری بیندازند، روشن شود.

*- دو آیه‌ی مورد بحث و ترجمه آنها به شرح زیر می‌باشد:

یک - «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالنَّصَارَى وَالصَّابِئِينَ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ» (الحج، 17)

ترجمه: کسانی که (به پیامبر اسلام) ایمان آورده‌اند، و کسانی که به آئین یهود گرویدند و نصاری و صابئان [= پیروان یحیی‌] هر گاه به خدا و روز رستاخیز ایمان آورند، و عمل صالح انجام دهند، پاداش‌شان نزد پروردگارشان مسلم است؛ و هیچ‌گونه ترس و اندوهی برای آنها نیست.

بررسی:

●- بسیاری از مردم، به جای آن که به دین و آئینی بگروند، آن [دین، مکتب، مذهب] را بشناسند و پیروی نمایند، به "اسم"ها و "ایسم"ها می‌گروند! اسم‌هایی چون: مسلمان، مسیحی، یهودی، زرتشتی، صابئی، هگلیسم، مارکسیسم، اومانیسم، ماکیاولیسم، لیبرالیسم و ...! این عوامی، بی‌بصیرتی، سطحی‌نگری و ظاهر گروی، از گذشته تا حال وجود داشته است.

خداوند متعال در آیه‌ی فوق متذکر می‌گردد که این اسم‌ها، هیچ کدام سبب هدایت شما نمی‌گردد! هیچ اسمی شما را به رشد و کمال نمی‌رساند! و نزد خداوند متعال نیز اسمی که شما روی خودتان گذاشتید، هیچ ارزشی ندارد، اگر چه اسلام باشد! بلکه در بُعد نظری، "ایمان به الله و معاد"، و در بُعد عملی، "عمل صالح" است که آدمی را رشد داده و به کمال می‌رساند و مستحق بخشش و نیز پاداش الهی می‌گرداند. لذا فرمود: به صرف ادعا رها نمی‌شوید و حتماً امتحان می‌شوید تا راستگو و دروغگوی شما معلوم شود.

علامه، آیت الله طباطبایی رحمة الله علیه: «و اين مطلب در آيات قرآن كريم مكرر آمده، كه سعادت و كرامت هر كسى دائر مدار و وابسته به عبوديت است، نه بنام‏گذارى! پس هيچ يك از اين نامها سودى براى صاحبش ندارد، و هيچ وصفى از اوصاف كمال، براى صاحبش باقى نمى‏ماند، و او را سود نمى‏بخشد، مگر با لزوم عبوديت» (المیزان، ذیل آیه).

●- صابئی‌ها در این آیه، گروهی که معروف به ستاره‌پرستی شده‌اند نمی‌باشند، دلیلش هم خود آیه است. چرا که شرط "ایمان به الله و معاد"، به ستاره‌پرستان صدق نمی‌کند؛ نه مؤمن به خدا و قیامت ستاره پرست می‌شود و نه ستاره پرست، مؤمن به خدا و قیامت می‌باشد. بلکه "صابئی"ها گروهی بودند که دینی بین "یهود و مجوس و ..." را برگزیدند و باورها و کتاب خود را به حضرت یحیی علیه السلام نسبت داده‌اند.

●- در آیه می‌فرماید: «هر کس به خدا و معاد ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، اجرش با خداست ...»؛ بنابراین، اولاً به ایمان و عمل صالح امت هر پیامبری، پیش از آمدن رسول بعدی که اطاعت از او واجب شد اشاره دارد، و ثانیاً کسی که به خدا و معاد ایمان بیاورد، هیچ یک از رسولان را رد نمی‌کند، و عمل صالح همین است که پس از بعثت خاتم الانبیاء صلوات الله علیه و آله، به او بگروند، از او تبعیت و اطاعت نمایند.

در آیه‌ی دیگری، با همین سیاق می‌فرماید:

«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئِينَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا إِنَّ اللَّهَ يَفْصِلُ بَيْنَهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ» (الحج، 14)

ترجمه: مسلّماً کسانی که ایمان آورده‌اند، و یهود و صابئان و نصاری و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داوری می‌کند؛ (و حق را از باطل جدا می‌سازد؛) خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز آگاه) است.

در این آیه نیز نفرموده که هر کس هر ادعایی کرد، همان است (مثلا اگر گفت من مسلمان یا مسیحی هستم، واقعاً مسلمان یا مسیحی باشد) و نیز نفرموده که همه ادیان (ولو شرک و ستاره پرستی) نزد خداوند متعال مقبول می‌باشد، بلکه فرموده که خداوند در روز قیامت که "یَومُ الفَصل = روز جداسازی" است، صفوف را جدا می‌کند و بین آنان داوری می‌نماید.

دو - «وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ» (آل‌عمران، 85)

ترجمه: و هر کس جز اسلام (و تسلیم در برابر فرمان حق)، آیینی برای خود انتخاب کند، از او پذیرفته نخواهد شد؛ و او در آخرت، از زیانکاران است.

آن چه در میان انبیا و رسولان الهی متفاوت است، "شریعت" است که یعنی احکام و قوانین. چرا که احکام همیشه متناسب و تابع زمان، مکان و شرایط می‌باشند؛ چنان که حتی در اسلام، احکام نماز یا روزه برای مسافر، میدان جنگ و ... تغییر می‌کند. اما، "دین خدا" یکیست و آن هم "اسلام" است.

بدیهی است که یک خدا، یک قیامت، یک نوع موجود به نام انسان، یک دنیا برای زندگی، یک هادی و داور؛ دو، سه یا ده نوع دین برای بندگانش قرار نمی‌دهد؛ لذا در آیه‌ی دیگری تصریح نمود که "دین نزد خدا فقط اسلام است"، و اهل کتاب نیز پس از دانستن حقیقت، عمداً کتاب خود را تحریف کرده و راه خود را کج کرده‌اند:

«إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ» (آل‌عمران، 19)

ترجمه: دین در نزد خدا، اسلام (و تسلیم بودن در برابر حق) است. و کسانی که کتاب آسمانی به آنان داده شد، اختلافی (در آن) ایجاد نکردند، مگر بعد از آگاهی و علم، آن هم به خاطر ظلم و ستم در میان خود؛ و هر کس به آیات خدا کفر ورزد، (خدا به حساب او می‌رسد؛ زیرا) خداوند، سریع الحساب است.

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید که حضرت نوح علیه السلام، به امتش فرمود که من امر شده‌ام تا از مسلمانان باشم: «وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ / یونس علیه السلام، 72» - و فرمود که حضرت ابراهیم علیه السلام پیش از این شما [اهل ایمان و عمل صالح] را مسلمان نامید: «هُوَ سَمَّاكُمُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ قَبْلُ / الحج، 78».

نتیجه:

***- در آیه‌ی نخست نفرموده که دین تمامی اهل کتاب، حتی صابئی به معنای ستاره‌پرست و ... مقبول می‌باشد! بلکه فرموده آنان که به الله جلّ جلاله [توحید] و نیز قیامت [معاد] ایمان آوردند و بر اثر این جهان‌بینی، اعتقاد و ایمان، عمل صالح انجام داده‌اند، اجرشان نزد پروردگار محفوظ است.

***- خداوند متعال از آدم علیه السلام تا خاتم صلوات الله علیه و آله، یک دین بیشتر برای بندگانش قرار نداده است که آن هم "اسلام" است، اگر چه شریعت‌ها در ادوار گوناگون، متفاوت بوده است.

***- این دو آیه، نه تنها ضد و نقیض یکدیگر نیستند، بلکه کاملاً در راستا و امتداد هم قرار دارند؛ چرا اهل ایمان به خدا و معاد و عمل صالح، یعنی تسلیم حق [مسلمان].

●●● – حال خود نسبت به اغراض و اهداف سوء و نیز دانش و بینش نویسنده و مواضع خصمانه‌اش تأمل نمایید و هیچ گاه به خاطر "پُر گویی"، گمان ننمایید که "علم و درست گویی" نیز محتمل است.

 

مشارکت و هم افزایی (پرسش و نشانی لینک پاسخ)، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی  .

پرسش:

فایل شبهه: در یک آیه آمده که دینی جز اسلام قبول نیست، در آیه‌ای دیگری نه تنها دین اهل کتاب، بلکه دین صابئین (ستاره پرست‌ها) نیز قبول شده است؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9862.html

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

         

کلمات کلیدی:  قرآن   آیات قرآن