اگر میخواهیم از بندگان خاص و مورد توجه و لطف خدا باشیم " شکر " کردن را اخلاق خود قرار دهیم
قال الصادق عليه السلام: لَوْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ تَعَالَى عِبَادَةٌ تَعَبَّدَ بِهَا عِبَادُهُ الْمُخْلَصُونَ أَفْضَلَ مِنَ الشُّكْرِ عَلَى كُلٍّ لَأَطْلَقَ لَفْظَةً فِيهِمْ مِنْ جَمِيعِ الْخَلْقِ بِهَا فَلَمَّا لَمْ يَكُنْ أَفْضَلُ مِنْهَا خَصَّهَا مِنْ بَيْنِ الْعِبَادَاتِ وَ خَصَّ أَرْبَابَهَا فَقَال «وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُور / سبأ، 13» (مصباح الشریعه ص 24 و ص 25)
حضرت امام صادق علیه السلام: اگر نزد خداوند عبادتى بهتر از شكرگزارى در همه حال بود كه بندگان مخلصش با آن عبادتش كنند، هر آينه آن كلمه را درباره همه خلقش به كار مى برد ، اما چون عبادتى بهتر از آن نبود از ميان عبادات آن را خاص قرار داد و صاحبان آن را ويژه گردانيد و فرمود: «واندكى از بندگان من سپاسگزارند / سبأ، 13»
دقت کنیم که "شکر کردن"، محدود به بیان «الهی شکر» در زبان نمیباشد، بلکه شکر یعنی: " شناخت مُنعم، شناخت نعمت، در جای خود قرار دادن نعمات – استفاده بهینه از نعمات – ضایع نکردن نعمات "، و البته این شناخت و شکر قلبی و عملی، در زبان نیز به عنوان اذعان، اقرار و ذکر با الفاظی چون "الهی شکر" بیان میگردد.
کلمات کلیدی:
حدیث امروز شکر