«ایکس – شبهه»: پیش از این نیز این سؤال به گونه‌ای دیگری طرح و پاسخ مبسوطی در همین پایگاه درج شده بود که اگر در بخش جستجو در سایت کلمه‌ای چون «لا إله الا الله» درج و روی آن کلیک شود، قابل دسترسی و مطالعه خواهد بود. در این پاسخ نیز نکات ذیل ایفاد می‌گردد:

ملاحظه: این شائبه و شایعه پس از آن رواج یافت که در کتابی درج شد بود که اهل ذکری دچار فقر و گرفتاری شد و نزد بزرگی رفت و او گفت در اذکارت به «لا إله الا الله» رسیدی، حالا تغییر بده و مثلاً سبحان الله بگو.

دقت شود که اولاً مسئله‌ی «به ذکر نشستن» که آداب و رسوم خود را دارد با بیان و تکرار یک «ذکر» فرق دارد. ثانیاً آن عالم به شخص مراجعه کننده نگفته است که از ذکر لا إله الا الله پرهیز کند که اگر چنین می‌گفت، خودش دچار معصیت کبیره‌ای شده بود و خلاف اسلام دستور داده بود. ثالثاً این نسخه را برای او که به ذکر نشسته بود داد و این نسخه فقط راجع به او صدق می‌کرد و نه هر شخص دیگری. لذا از این داستان نهایت سوء استفاده‌ی تبلیغاتی علیه اسلام را برده و مردم را به ترک ذکر «لا إله الا الله» دعوت کردند!

الف – کسانی که چنین سخنی می‌گویند [یا باور دارند] از دو قشر خارج نیستند. یا دشمن آگاه اسلام و مسلمین هستند و یا عوام جاهل.

  ب – لا إله الاّ الله، شعار اصلی، اولیه و ریشه‌ی اعتقادی یک مسلمان است و تا کسی «لا إله الاّ الله» نگوید، اصلاً وارد اسلام نمی‌شود. اولین سخن پیامبر اکرم (ص) در دعوت نیز همین ذکر بود و مکرر می‌فرمود: «قولوا لا إله الله تفلحوی – بگویید لا إله الاّ الله تا رستگار شوید». و نه از ایشان و نه از هیچ معصوم دیگری نقل نشده که مبادا این ذکر را بگویید که گرفتار می‌شوید! این یک حقه است.

  ج – ذکر «لا إله الاّ الله» ذکری است که اول باید به زبان و بیان گفته شود و بعد به قلب ایمان آورده شود و سپس در عمل و در هر آنی و هر کاری نصب العین قرار گرفته و لحاظ شود تا مبادا انسان در گفتار، گرایش قلبی و اعتقاد و نیز در عمل، لحظه‌ای دچار «إله‌»ها و شرک گردد. حالا آن را از ریشه می‌زنند و می‌گویند: حتی به زبان نگویید(؟!)

  د – در احادیث و روایات نیز مکرر تأکید شده است که هیچ ذکری بالاتر، گرانقدر‌تر و حتی هم طراز با ذکر «لا إله الاّ الله» نیست. دقت شود که فرموده‌اند: هیچ ذکری. و اتفاقاً این ذکر عظیم است که راهنما، مشکل‌گشا، نشاط‌آور و سبب اطمینان قلب از هر «حزن و خوفی»‌ است.

  ھ – مشکل اساسی دیگر این است که عوام یا توده‌ی مردم، درست نفهمیده‌اند که «امتحان» یعنی چه و چیست؟ و در وهم خود گمان می‌کنند که یک نفر آن بالا نشسته و مرتب و مکرر بلا می‌فرستد تا مردم را امتحان و بالتبع رد (رفوزه) کند و تنبیه و عذابشان نماید! در حالی که امتحان اصلاً چنین نیست، بلکه لحظه به لجظه، آن به آن و قدم به قدم این زندگی امتحان است. یعنی شما یک گام بر می‌دارید و اگر موفق بودید، گام بعدی را بر می‌دارید و اگر موفق نشدید، مجبور به بازگشت (توبه) و تکرار هستید تا موفق شوید و خداوند نیز نصرت می‌فرماید که موفق شوید و بالاتر روید. تا کلاس اول نروید، به کلاس دوم نخواهید رفت – تا پله‌ی اول را بالا نروید، پله‌های بعدی را بالا نخواهید رفت – تا مرحله به مرحله رشد نکنید، تکامل نخواهید یافت ... و این یعنی امتحان. و مراحل زندگی و حوادث آن گاهی برای کسی آسان به نظر می‌آید و گاهی سخت. نوشیدن یک جرعه آب [اگر چه مایه حیات است] اما برای همه آحاد بشر و حتی حیوانات کار بسیار آسانی است، اما برای یک بیمار ممکن است سخت و حتی مضر باشد. پس سرتاسر زندگی امتحان است و خداوند کریم، رئوف، رحمان و رحیم، نسبت به بنده‌ی موحد و «لا إله الاّ الله» گوی خود، بسیار کریم‌تر، رئوف‌تر و رحیم‌تر است و کسی که در این ذکر را در بیان، اعتقاد و عمل اهمال نموده یا آن را ترک کند، «إله»‌های دیگر را به جای او نشانده و محبت، ذکر و یاد آن بت را جایگزین می‌نماید.

«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ وَ لَوْ يَرَى الَّذينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَميعاً وَ أَنَّ اللَّهَ شَديدُ الْعَذابِ» (البقره، 165)

ترجمه: و بعضى از مردم هستند كه غير خدا را همتاى او گيرند و آنها را دوست مى‏دارند چنان كه خدا را بايد دوست داشته باشند و آنان كه ايمان آوردند دوستى‏شان به خدا شديدتر است و اگر آن كسان كه ستم كردند عذاب [روز قيامت‏] را ببينند دريابند كه همه نيرو از آن خداست و اينكه خدا سخت شكنجه است‏.

کلمات کلیدی:  اعتقادی   ذکر