پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): همیشه دقت کنیم که اگر سخن یا مطلبی را به خداوند متعال، قرآن مجید و یا اهل عصمت علیهم السلام نسبت می‌دهیم، حتماً و یقیناً مستند باشد؛ و البته راجع به نسبت دادن یک کلامی به دیگران نیز همین‌طور است.

با قاطعیت می‌گویید که «در قرآن داریم که ...»، اما آیا واقعاً چنین است و شما به آن علم دارید؟! در کدام آیه چنین مطلبی بیان شده است؟! دقت کنیم که صورت مسئله نادرست، به پاسخ درست نمی‌رسد.

الف – خداوند متعال، مالک همه چیز است؛ همه چیز مخلوق و مملوک اوست.

ب – در هیچ کجای قرآن مجید نیامده که خداوند متعال، روح دارد و روح خودش را در دل انسان گذاشته است، بلکه فرموده روح را از امر خودم خلق کردم. یعنی از "عالَم امر" است «قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّی – بگو: روح از امر پروردگار من است / »، چنان که تمامی مجردات (مانند فرشتگان، عقل و ...]، از عالم امر هستند، یعنی به واسطه‌ی آب، خاک و ... خلق نشده‌اند!

●- خداوند سبحان (مبرای از این توصیفات)، روح نیست و روح ندارد که آن را در جایی قرار دهد و مرکب نیست که تجزیه شده و به صدها میلیارد قسمت تقسیم شود و در هر دلی بخشی از خودش را قرار دهد! 

●- انسان کیست و دل او در کجایش قرار دارد؟! حقیقت انسان همین روح اوست که دل ندارد. این روح مستقیماً به امر خدا [نه به واسطه نطفه و ...] خلق شده است و برای امکان زندگی در دنیای مادی، به او ابزاری به نام بدن [که جسمی مادی می‌باشد] داده شده است که به وسیله‌ی اعضای آن، می‌بیند، می‌شنود، فکر می‌کند و کارهایش را انجام می‌دهد. آن روزی که بدن گرفته می‌شود [مرگ]، باز هم انسان که همین روح است، باقیست و از این عالم، به عوالم دیگر می‌دیگر می‌رود.

ج – آن چیزی که خداوند متعال در عقل آدمی نهادینه نموده، شناخت اوست، و آن چیزی که در قلب (= روح، جان، صدر یا به قولی دلِ) او نهادینه کرده، محبت به اوست؛ چنان که همگان عاشق کمال هستند، و کمال محض فقط اوست؛ اگر چه برخی کمال محض را نمی‌شناسند و برایش جایگزین بدلی می‌گذارند، تا پاسخ نیاز دل (روح) را بدهند.

تجلی خداوند سبحان

این که آفرینش تجلی خداوند سبحان است، سخن هگل نیست، بلکه سخن خداوند متعال است که عقل آن را تصدیق و قلب آن را فهم می‌کند. لذا آیات و احادیث بسیاری داریم که تصریح می‌کنند: همه چیز اسم‌ الله، آیت الله (نشانه‌ی خدا) و تجلی اوست. چنان که هر مخلوقی، به مخلوق بودنش، تجلی خالق است و او را نشان می‌دهد – هر مملوکی، نشانگر مالک است – هر مروزقی، نشانگر رازق است – هر معلومی، نشانگر علیم است ... و حتی در مورد قرآن مجید فرمود که از علم خداوند نازل شده است، یعنی تجلی او در قالب کلام، وحی و کتاب می‌باشد - «فَاعْلَمُوا أَنَّما أُنْزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ – پس بدانید که همانا [این کتاب] به علم خدا نازل شده است / هود علیه السلام، 14».

●- چون انسان می‌داند، فهم و وجدان می‌کند که هستی او و هیچ چیز دیگری قائم به ذات خودش نیست، معلوم می‌شود که قائم به دیگری است، یعنی تجلی اوست.

پس تجلی خداوند بودن مخلوقات [که سخن هگل نیست]، بسیار روشن، متقن، معقول و عین معارف اسلامی می‌باشد. اما معنای تجلی خدا بودن، این نیست که خداوند سبحان روح دارد و آن را در دل ما [که معلوم نشد کجاست] قرار داده است!

●- در مورد "روح" مطالب بسیاری درج شده که اگر همین کلمه را در بخش جستجو در سایت درج و کلیک نمایید، در اختیار قرار می‌گیرد.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   اندیشه و مباحث نظری   هگل