مؤمنان واقعى تنها كسانى هستند كه به خدا و رسولش ايمان آورده‌اند، سپس هرگز شكّ و ترديدى به خود راه نداده و با اموال و جانهاى خود در راه خدا جهاد كرده‌اند؛ آنها راستگويانند.

***

از تعداد بیش از 1/5 میلیارد نفر مسلمان در جهان، برخی فقط نام اسلام و مسلمانی را بر روی خود گذاشته و حمل می‌کنند و تسلیم هر هوای نفس و هر شیطان درون و برونی می‌شوند، الّا تسلیم خدا! اما بسیاری واقعاً مسلمان هستند، ولی هر مسلمانی، مؤمن نیست. "ایمان" یعنی به "امنیت" رسیده باشد.

بنابراین، مؤمن هیچ گاه شک نمی‌کند؛ البته مقصود این نیست که هیچ پرسشی به ذهنش خطور نمی‌کند، بالاخره انسان تا زنده و سالم است، عقل، فکر و ذهن دارد و چون همه چیز را نمی‌داند، پس پرسش دارد؛ بلکه مؤمن، اگر صدها پرسش هم داشته باشد، نسبت به حقانیت اصول اعتقادی خود، شک، تردید و شبهه نمی‌نماید و برای یافتن پاسخ‌ها و افزایش علم خود تلاش می‌کند.

اما، "ایمان به خدا و کفر به طاغوت"، مانند هر حبّ و بغض دیگری است و باید در تمامی شئون فردی و اجتماعی زندگی، ظهور و بروز داشته باشد؛ که این خود همان پاسخ مثبت و قبولی در تمامی امتحانات الهی می‌باشد.

آدمی در این دنیا، به غیر از "جان و مال" هیچ ندارد و بالتبع در هر امری، از جان و مالش هزینه می‌کند. اگر دو رکعت نماز مقبول اقامه کند نیز دقایقی از عمرش را هزینه کرده است و اگر زمانی بگذارد که نانی بخرد، هم از عمرش هزینه کرده و هم از مالش.

منتهی مؤمن، هزینه‌ها را سرمایه‌گذاری می‌کند؛ کارش را در چارچوب دین خدا و برای رضایت خدا انجام می‌دهد تا باقی بماند و همراهش به آخرت بیاید و برایش سودمند گردد.

"جهاد"، با سعی و تلاش متفاوت است. "جهاد" به تعبیر امام خامنه‌ای، یعنی: "تلاش دشمن‌ستیز". حال خواه در عرصه‌های علمی، فرهنگی و هنری باشد، و یا اقتصادی، و یا جنگ نرم، و یا در میدان نبرد با دشمنان خدا، اسلام و مسلمین.

پس مؤمن، که می‌داند دنیا پل گذر به آخرت و حیات جاوید است، با جان و مالش به میدان می‌آید تا در راه خدا "جهاد" نماید؛ و می‌داند که دیگران نیز با جان و مال به میدان می‌آیند، اما در راه طاغوت درون یا بیرون جهاد می‌کنند.

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره حجرات