«ایکس – شبهه»: این که مقام «امامت» بالاتر از مقام «نبوت» است، دیدگاه شیعیان نیست، بلکه بیان خداوند خالق، علیم و حکیمی است که خود جایگاه هر مقامی را تعیین و آن را برای انسان تبیین نموده است. لذا کسانی که چنین برداشت‌هایی دارند، با فرهنگ قرآن و اسلام آشنایی ندارند و اساساً مخالفت یا گاهی دشمنی آنها با تشیع و شیعه، به دلیل همین عدم آشنایی و فقر علمی و فرهنگی نسبت به حقیقت اسلام و آیات قرآن کریم است.

خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید که حضرت ابراهیم (ع)، خلیل (دوست) خدا بود و به نبوت برگزیده شد و پیامبر گردید. اما پس از دو مقام «خلت» و «نبوت» به کلماتی (یعنی به اموری) آزمایش شد و چون تکامل یافت و موفق شد، به مرتبه‌ی بالاتر صعود نمود و به «امامت» برگزیده شد.

«وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً قالَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتي‏ قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمينَ» (البقره - 124)

ترجمه: و (به ياد آر) هنگامى كه خدا ابراهيم را به امورى امتحان فرمود و او همه را به جاى آورد، خدا به او گفت: من تو را به پيشوايى (امامت) خلق برگزينم، ابراهيم عرض كرد: به فرزندان من چه؟ فرمود: (اگر شايسته باشند مى‏دهم، زيرا) عهد من به مردم ستمكار نخواهد رسيد.

دقت شود که واژه‌ی «نبی» از نباء به معنای خبر است و کار «نبی» دریافت وحی است. اگر آن نبی به سوی قومی گسیل شود که خبر وحی را به آنان نیز ابلاغ نماید، «رسول» می‌شود. رسول یعنی فرستاده. اما کار «امام» رهبری و هدایت خلق است. جلوداری است. پیشوایی است. الگو قرار گرفتن است. لذا از «نبوت» بالاتر است.

خداوند متعال در قرآن کریم رسولان لازم الاطاعة و شاهدان امت و خلق بیان نمود، اما در مورد قیامت فرمود که هر کسی با «امامش» فراخوان می‌شود.

«يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ وَ لا يُظْلَمُونَ فَتيلاً» (الإسراء - 71)

ترجمه: اى رسول بياد آور روزى را كه هر قومى را با امامشان دعوت كنيم. هر كس نامه دعوتش را به دست راستش دهند (به فلاح می‌رسد) آنان نامه خود قرائت كنند و كمترين ستمى به ايشان نخواهد رسيد.

خداوند متعال در قرآن کریم تأکید و تصریح می‌نماید که همه‌ی اعمال انسان‌ها و حتی آثار آن اعمال را در امام جمع می‌کند و یکی از دلایل قسیم بودن امام برای جنت و نار همین است:

«إِنَّا نَحْنُ نُحْيِ الْمَوْتى‏ وَ نَكْتُبُ ما قَدَّمُوا وَ آثارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ أَحْصَيْناهُ في‏ إِمامٍ مُبينٍ» (یش - 12)

ترجمه: ماييم كه مردگان را زنده مى‏كنيم و آنچه كرده‏اند و آنچه از آثارشان بعد از مردن بروز مى‏كند همه را مى‏نويسيم و ما هر چيزى را در امامى مبين برشمرده‏ايم.

آری، مقام «امامت» بالاتر از مقام «نبوت» است. اما این معنا دلیل نمی‌شود شیعه را متهم کنند که لابد مقام حضرت علی علیه‌السلام را بالاتر از پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله می‌دانند! چرا که پیامبر اکرم‌(ص) هم نبی بود و هم رسول و هم امام. اما حضرت علی علیه‌السلام نبی و رسول نبودند. و حضرت علی علیه‌السلام هر چه دارد، به واسطه‌ی پیامبر اکرم (ص) از خداوند متعال اخذ نموده است.

کلمات کلیدی:  اعتقادی   امامت