پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): از کجا می‌دانید که فرزند خودتان و یا کودک یتیمی که به سرپرستی گرفته‌اید، انسان صالحی می‌شود؟!

پرسش و تحقیق برای رسیدن به پاسخ، نه تنها خوب، بلکه بسیار  لازم و ضروری می‌باشد، اما انسان باید در نحوه‌ی طرح پرسش (ابتدای برای ذهن خودش) نیز تفکر نماید.

گزارۀ «آیا این عدالت و انصاف است‌؟!» به ویژه در رابطه با "قیامت" یعنی چه؟! یعنی بشر می‌خواهد عدالت خداوند سبحان را زیر سؤال ببرد و با این عقل و علم و انصاف ناقص خود، به قضاوت خدا بنشیند و بگوید: «العیاذ بالله - خارج از عدل و انصاف عمل می‌کند؟!

چنین ادعای جاهلانه و مستکبرانه‌ای، افترای به او نیز هست و آدمی را به عرصۀ کفر،شرک و حتی عناد با خداوند می‌کشاند؛ و این موضوع، بسیار مهم‌تر از ازدواج و آثار آن می‌باشد.

این به جای آنی:

ابلیس لعین و سایر شیاطین جنّ و انس، نمی‌توانند چیزی را خلق کنند و قوانین و آثاری را به آن مترتب سازند، لذا کارشان فقط "بدل زدن" است، یعنی همان "این به جای آنی"؛ که در نهایت به پرسش إله‌های کاذب و بندگی هوای نفس، به جای پرستش خدا می‌کشاند!

*- آیا نمی‌شود به جای نماز خواندن، با خدا حرف بزنیم؟ - آیا نمی‌شود به جای حج و زیارت، پولش را در کمک به نیازمندان مصرف کنیم؟ - آیا نمی‌شود به جای ازدواج و تشکیل خانواده، کودکان یتیم را سرپرستی کنیم و ...؟! و خلاصه به جای هر آن چه خدا فرموده، کار دیگری را انجام دهیم؟!

این وسوسه‌ها، همه حقه برای منحرف کردن است، وگرنه هر عاقلی می‌داند که هر کاری، نقش و اثر خودش را دارد و هر کار درستی، باید به موقع و به جایش انجام پذیرد تا در مجموع هدایت و رشد محقق گردد.

●- این وسوسه‌ها، همه حقه برای منحرف کردن است، وگرنه هر عاقلی می‌داند که هر کاری، نقش و اثر خودش را دارد و هر کار درستی، باید به موقع و به جایش انجام پذیرد تا در مجموع هدایت و رشد محقق گردد.

*- شما نمی‌توانید به هنگام نیاز و تلاش برای کسب علم، "به جای" تعلیم، مطالعه و ...، به تفریح مشغول شوید – و منطقی نیست که هنگام تفریح، در گوشه‌ای بنشینید و کتاب بخوانید – یا به هنگام ضرورت جهاد، به عبادات شخصی بپردازید و به یا به جای نماز، روزه و انجام سایر واجبات، کارهای دیگری را جایگزین نمایید. این یعنی انحراف و بندگی هوای نفس، به جای بندگی خدا و هدایت.

ازدواج:

هیچ مردی، از زن نیاز نیست - و هیچ زنی از مرد بی‌نیاز نیست - و هیچ جامعه‌ای بدون تشکیل خانواده شکل نمی‌گیرد – و هیچ نسلی بدون نزدیکی زن و مرد به وجود نمی‌آید و ... .

اما، مبتنی بر اصل "این به جای آنی"، می‌توان "بدل‌" زد و در هر کاری، روش‌های نادرست را جایگزین روش‌های درست نمود، چنان که می‌توان به جای کسب حلال، به سراغ کسب حرام رفت.

نیازهای جنسی زن و مرد، به طرق گوناگونی قابل ارضا و مرتفع کردن می‌باشد. می‌توان با یک عمل جراحی، این قوا را از بین برد – می‌توان عزلت گزید و این غریزه طبیعی را سرکوب نمود – می‌توان استمناء نمود -  می‌توان زنا نمود - و یا با همجنس‌گرایی یا حتی جماع با حیوانات، یا نزدیکی با محارم و ... رفع نیاز نمود [که غرب تمامی این "بدل"ها را قانونی کرده و به شدت از آن حمایت می‌کند]!

در امر ازدواج و تشکیل خانواده، می‌توان ازدواج با همجنس، ازدواج با محارم، یا تشکیل خانواده بدون هیچ نوع ازدواجی را جایگزین نمود و به جای تولید مثل، کودکانی را تحت سرپرستی قرار داد. اما باید دانست و توجه نمود که روش درست کدام است و "بدلی" کدام است؟!

حدیث « النِّکَاحُ سُنَّتِی»

پیامبر اکرم صلوات الله علیه فرمودند: روش من، که پیامبر خدا هستم- امر او را اطاعت می‌کنم - از سوی او به سوی بشر و بشریت فرستاده شده‌ام - همگان را به سوی او می‌خوانم - به امر او، نقشه راهِ رشد، کمال و قرب را می‌دهم و ...؛ در چگونگی تحقق این امر مهم شخصی و اجتماعی، که آثار مسقیمی در زندگی شخصی و اجتماعی دارد و شکل دهندۀ فرهنگ، حقوق، اقتصاد و حتی مؤثر در سیاست و حکومت و ... می‌باشد، "ازدواج" است؛ و بدیهی است کسانی که به سنّت [روش – سبک زدگی – نقشه راه – دستور العمل‌ها]ی پیامبر خدا پشت کنند، از ایشان نیستند.

محرومیت از فیوضات:

هر کاری، آثار خودش را دارد. اگر هنگام نیاز به نوشیدن، فقط خوراک بخورید، تشنگی بر طرف نمی‌شود و یا اگر هنگام گرسنگی، فقط آب بنوشید، گرسنگی بر طرف نمی‌شود.

بنابراین، در امر ازدواجی که خداوند متعال قرار داده است، فیوضات و بهره‌های شخصی، روحی، روانی، مادی، معنوی، اجتماعی ... و خلاصه دنیوی و اخروی فراوانی وجود دارد که خود سبب مساعد شدن زمینه و شرایط برای اخذ فیوضات دیگر می‌گردد، و بدیهی است کسی که خود را محروم از ازدواج نماید، از این فیوضات محروم می‌گردد.

همسری، کمالی است که فقط با "ازدواج" به دست می‌آید و پدری یا مادری، کمالی است که فقط در صورت فرزنددار شدن محقق می‌گردد – خویشاوندی [ارحام] نیز به واسطه همین ازدواج  و فرزنددار شدن به وجود می‌آید ...، و تمامی فیوضات مادی و معنوی مرتبط نیز در همین چارچوب افاضه می‌شود. پس کسی که ازدواج نمی‌کند، از این فیوضات محروم می‌ماند، اگر چه روزها روزه بگیرد و شب‌ها تا صبح عبادت کند و یا  ... .

●- یتیم‌نوازی، وظیفه هر مؤمنی است، تا جایی که هر کسی در آخرت، نسبت به یتیمان و چگونگی توجه و رسیدگی به آنان، مورد سؤال واقع می‌شود و باید پاسخگو باشد. اما یتیم‌داری، "بدل" از فرزنداری نمی‌باشد و هر کدام آثار فردی و اجتماعی خود را دارند.

●- "عدل" یعنی: «قرار دادن هر چیزی در جای خودش»؛ و این "بدل زدن" و "این به جای آنی" است که انسان را از مسیر عدالت خارج می‌سازد – و خداوند متعال، علیم، حکیم، بصیر و عادل است و به هیچ مقداری، به کسی ظلم نمی‌نماید.

«وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ» (الجاثیه، 22)

ترجمه: و خداوند آسمانها و زمين را بحقّ آفريده است تا هر كس در برابر اعمالى كه انجام داده است جزا داده شود؛ و به آنها ستمى نخواهد شد!  

●- بنابراین، ما باید نگران عدول و خروج خودمان از مسیر عدالت باشیم، نه عدالت خداوند سبحان در دنیا و قیامت!

مرتبط:

تمامی پرسش‌ها و پاسخ‌های مرتبط با "ازدواج" که در این پایگاه منتشر شده است.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

با توجه به حدیث «"النِّکَاحُ سُنَّتِی ...»، آیا اگر کسی نخواهد ازدواج کند، از برکات شفاعت محروم می‌ماند – آیا این عدل و انصاف است؟ آیا نمی‌شود به جای بچه‌دار شدن، کودک یتیمی را سرپرستی نمود؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10914.html 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   توحید   ازدواج   عدل