ایکس – شبهه : طبق صریح آیات قرآن کریم، بهشت میعاد و جایگاه مؤمنین، اهل تقوا و دوستان خداست و در آنجا برای مؤمنین نه «خوفی وجود دارد و نه حُزنی». چنان چه می‌فرماید:

«أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ» (یونس، 62)

ترجمه: آگاه باشيد كه اولياى خدا از هيچ چيزى ترس و اندوه ندارند.

آن چه که در مورد برپایی مجالس عزاداری در عوالم پس از مرگ بیان شده، برخی مربوط به حیات برزخی (بهشت برزخی مؤمنین) است که ممکن است در دروس یا مجالسی شرکت کنند که معلم یا صاحب مجلس معصومین (ع) باشند – و یکی مربوط به صحنه‌ی عظیم محشر و قیامت است، که هر مظلوم و صاحب حقی دادخواهی می‌کند، چه رسد به معصومین (ع) و البته که خانم سیدة‌النساء، فاطمه‌ی زهراء سلام‌الله علیها در آن صحنه به سر بریده‌ی فرزندش احتجاج می‌نماید و یکی از میزان‌ها و ملاک‌های جدایی حق و باطل، ظالم و مظلوم و مؤمن و کافر، همین موضع‌گیری‌ آنها در دنیا نسبت به اهل بیت‌(ع) و از جمله عاشورا و خط امام حسین (ع) و خط یزید در طول زمان، قرون و اعصار است. ایشان کشتی نجات «سفینة النجاة» هستند. پس هر که با او بود، از عذاب و بلا در دنیا و آخرت دور می‌شود.

و اما در آخرت (بهشت یا جهنم)، آن چه تجلی می‌یابد، تجسم کُنه، حقیقت، واقعیت، سرّ، قلب اعتقادات و اعمال است. لذا هیچ تردیدی نیست که عظمت، نور، حقیقت و ثواب این مجالس پرشکوه، مؤثر، روشنگر و هدایت‌گر، در بهشت تجسم می‌یابد، اما نه به شکلی که غم و غصه و اندوه و حزن و گریه داشته باشد. بلکه همه نور و عظمت و پاداش و شکر هدایت است و بزرگ‌ترین پاداش نیز رؤیت حقیقت این مجالس نورانی است که صاحب مجلس‌اش فاطمه زهراء و صدر مجلس‌اش سیدالشهداء امام حسین (ع) و عزادارنش اهل عصمت (ع)، ملائکة‌الله و اولیاء الله می‌باشد که در دنیا و با چشم عنصری سر نمی‌بینیم.

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   عزاداری