بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

امام سجاد علیه السلام - صحیفۀ سجادیه، دعای 22:

«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ‌، وَ خَلِّصْنِي مِنَ الْحَسَدِ‌، وَ احْصُرْنِي عَنِ الذُّنُوبِ‌، وَ وَرِّعْنِي عَنِ الْمَحَارِمِ‌، وَ لَا تُجَرِّئْنِي عَلَى الْمَعَاصِي‌، وَ اجْعَلْ هَوَايَ عِنْدَكَ‌، وَ رِضَايَ فِيما يَرِدُ عَلَيَّ مِنْكَ‌، وَ بَارِكْ لِي فِيما رَزَقْتَنِي وَ فِيما خَوَّلْتَنِي وَ فِيما أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيَّ‌، وَ اجْعَلْنِي فِي كُلِّ حَالَاتِي مَحْفُوظاً مَكْلُوءاً مَسْتُوراً مَمْنُوعاً مُعَاذاً مُجَاراً».

- خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از حسد رهایی ده و از گناهانم بازم دار و از حرام‌ها پرهیز ده و بر گناهان دلیرم مگردان و میل و رغبتم را متوجّه خود ساز و خشنودی‌ام را در آنچه از سوی تو به من می‌رسد، قرار ده؛ و مرا در آنچه روزی‌ام کرده‌ای و از روی بزرگواری به من بخشیده‌ای و احسان فرموده‌ای، برکت ده؛ و مرا در همۀ حالاتم، محفوظ، حراست شده، پوشیده، دست نایافتنی، پناه داده و امان یافته قرار ده.

O God, bless Muhammad and his Household,

Rid me of envy, encircle me against sins, make me abstain from things unlawful, give me not the boldness of disobedient acts, assign me love for that which is with Thee and satisfaction with that which comes to me from Thee, bless me in that which Thou providest me, that which Thou conferrest upon me, and that through which Thou favourest me, and make me in all my states safeguarded, watched, covered, defended, given refuge, and granted sanctuary!

شرح مختصر

خصلت‌ها و عواملی، سبب توقف حرکت آدمی به سوی رشد و کمال می‌گردد، و چون توقف وجود ندارد، به عقبگرد و سقوط می‌انجامد! رشد، کمال و قُرب الهی نیز همین‌طوری و اتفاقی حاصل نمی‌گردد، بلکه مستلزم برخورداری از خصلت‌ها، عوامل و اسباب می‌باشد. اما، از دست ما برای حفاظت از خود و حرکت به سوی کمال، چه برمی آید و از خود چه داریم که به کار بندیم؟! لذا باید همه را از او مسئلت نماییم.

بدترین خصیصه در وجود آدمی «حسادت» می‌باشد که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «الحَسَدُ یُذیبُ الجَسدِ - حسد بدن را گذاخته می‌کند (می‌سوزاند - آب می‌کند)» (فهرست غرر، ص ٦٧) - فرمودند: «الحَسدُ مِقْنَصَةُ إبْليسَ الكُبرى - حسادت، دام بزرگ ابليس است.» ( غرر الحكم : ۱۱۳۳ )

"حسادت" با «بُخل» متفاوت است؛ «بخیل» به کسی می‌گویند از رساندن خیر به دیگران امتناع می‌ورزد و خوشش نمی‌آید از خیری که به او رسیده، دیگران نیز استفاده‌ای ببرند؛ اما «حسود» به کسی می‌گویند که نمی‌تواند خیر و موفقیت دیگران را ببیند؛ او حتی نمی‌خواهد که این خیر به دیگر نرسد و به او برسد؛ بلکه می‌خواهد به او نرسد!

«حسود»، به خاطر حسادتش، هر چه می‌تواند انجام می‌دهد تا «شرّ» برساند، و ما از دل‌ها و نقشه‌های حسودان اطلاعی نداریم، لذا فرمود: بگو: از شرّ حسود، هنگامی که حسادت می‌کند، به خدا پناه می‌برم «وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ» (الفلق)

توجه:

اما رشد، تعالی و تقرب نیز خصیصه‌ها و قابلیت‌هایی لازم دارد که از جمله آنها، پرهیز از گناه و حرام می‌باشد.

اما، این «توجه و جهت‌گیری» است که سمت و سوی حرکت آدمی را تبیین و تعیین می‌کند؛ کسی که به خدا توجه دارد، حرکتش به سوی اوست و کسی که به دنیا و متاع و امیال دنیا توجه دارد، حرکتش به سوی امیال و هوای نفسش می‌باشد.

در هر حال، ما نه توان محافظت از خود را داریم؛ نه بخشاینده و بازدارندۀ خود از گناهان  و خطاها می‌باشیم و نه می‌توانیم جهت حق را برگزینیم، مگر این که او لطف و مرحمت نماید؛ لذا همه را از او می‌خواهیم و او به دعا، درخواست و اعلام نیاز ما، پاسخ کریمانه می‌دهد.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

 

کلمات کلیدی:   صحیفه سجادیه