نماز – نگاهی دوباره به معراج مؤمن –   20/ ذکر رکوع

ذکر واجب در رکوع عبارت است از یک‌بار گفتن «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ» یا سه بار گفتن «سُبْحَانَ اللهِ» و اگر به جای آن، ذکر دیگری از قبیل «اَلْحَمْدُ لِلّهِ» و «اَللهُ اَکْبَرُ» و غیر آن را به همان مقدار بگوید نیز کافی است. احتیاط واجب آن است که به هنگام گفتن ذکر رکوع، بدن کاملاً آرامش داشته باشد و اگر ناخودآگاهی نیز حرکتی انجام گرفت، ذکر را مجدد بگوید. اگر پیش از رسیدن به حد رکوع و آرام گرفتن بدن، ذکر رکوع را شروع کند عمداً باشد: نمازش باطل است و سهواً باشد، باید ذکر را پس از آرامش بدن، مجدداً بگوید. اگر عمداً پیش از تمام شدن ذکر واجب سر از رکوع بردارد، نمازش باطل است. تسبیح باریتعالی که اصل ذکر رکوع است، یعنی منزه دانستن او از شریک داشتن تمامی نواقص، کاستی‌ها، حدّ و حدود و اوصافی که مخلوقات دارند، پس نمازگذار وقتی در محضر چنین خدایی ایستاده، از عظمتش به رکوع می‌رود و با تسبیح، به فهم عظمت او اذعان می‌کند. «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْعَظِیمِ وَ بِحَمْدِهِ».

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   نماز   ذکر