ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: چه کسی گفته آنها کمبود ندارند درگیر بزرگ‌ترین و مُهلک‌ترین ابتلائات نمی‌باشند؟

این اعتقاد، اختصاصی به ما شیعیان ندارد، سنت‌الله همین است. بشارت و انذار همه انبیای الهی همین بوده است - در بخش‌های تحریف نشده کتب آسمانی نیز همین آمده است – آیات صریح قرآن کریم دلالت بر آن دارد – حکم عقل نیز همین است که هر کس نعمت را ضایع کند، از دستش می‌رود و به نقمت دچار می‌گردد. در قرآن کریم با صراحت و تأکید فرمود:

«وَإِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ وَلَئِن كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذَابِي لَشَدِيدٌ» (ابراهیم علیه‌السلام، 7)

ترجمه: و آن گاه كه پروردگارتان اعلام كرد كه اگر واقعاً سپاسگزارى كنيد، [نعمت‏] شما را افزون خواهم كرد، و اگر ناسپاسى نماييد، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود.»

الف – این سنّت الهی، حتی در قوانین فیزیکی دنیا و نیر رفتاری و ...، حاکم و جاری و مشهود است. اگر کسی مراقب سلامتی خودش باشد، طول عمر دارد، کمتر بیمار می‌شود و کمتر اذیت و عذاب می‌کشد، اما اگر کسی دستش را روی آتش بگیرد، حتماً می‌سوزد و اگر اصرار بر نگهداشتن آن نماید، ذغال می‌شود و حتی ممکن است کبد را از کار بیاندازد و با عفونت یا ...، او را بکشد و هلاک کند.

هر کس قدر نعمت‌های دیگری چون علم، توان مالی، اعتبار، پدر و مادر، همسر و فرزند، دوستان خوب، نظام سیاسی و اجتماعی خوب و ... را بداند و شاکر باشد، بهره‌اش را می‌برد و هر کس این نعمت‌ها ضایع کند، دچار عواقبش می‌گردد.

ب – منتهی بسیار مهم است که بدانیم "نعمت" چیست؟ - "شکر" نعمت کدام است و چگونه باید شاکر بود؟ - عذاب چیست؟ - در دنیا چگونه است و در آخرت به شکلی خواهد بود و ...؟

ج – اگر نعمت را صرفاً بهره‌مندی از متاع دنیوی بدانیم، وقتی در سوره حمد و نماز از خداوند متعال مسئلت می‌نماییم که "ما را به صراط مستقیم، صراط آن کسانی که به آنها نعمت دادی، هدایت نما"، یعنی چه؟! یعنی دعا می‌کنیم که ما را به راه امریکایی‌ها، اروپایی‌ها یا ژاپنی‌ها هدایت نماید؟! آیا سپاهیان جنایکار یزید، عمر سعد و شمر در نعمت بودند و العیاذبالله امام حسین علیه السلام و یارانش دچار عذاب شده بودند، چون آنها آب و قدرت تسلیحاتی داشتند و اینها نداشتند؟!

د – پیش از این بسیار توضیح داده شد که همه مواهب الهی، نعمت خداست و نباید ضایع گردد، اما اصل نعمت، همان نعمت ولایت است و نعمت داده شدگان، همان صاحبان ولایت و پیروان آنها هستند، این که دیگر صریح آیه‌ی قرآن کریم است:

«وَمَن يُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَـئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَـئِكَ رَفِيقًا» (النساء، 69)

ترجمه: و كسانى كه از خدا و فرستاده‏اش اطاعت نمايند آنان (در دنيا و آخرت) همراه كسانى هستند كه خدا بر آنها نعمت بخشيده از پيامبران و صدّيقان و شهيدان و گواهان اعمال و شايستگان، و آنها نيكو رفيقانى هستند.

هم چنین در خصوص «شکر» نیز توضیح داده شد که یعنی استفاده درست از نعمت (2). شکر در اصل قلبی و علمی است و سپس به زبان نیز جاری می‌شود. لذا در آیه فوق نیز به صراحت می‌فرماید که همراهی با "نعمت داده شدگان" در اطاعت از خدا و رسول او صلوات الله علیه و آله می‌باشد.

ﻫ – با توجه به همین مفهوم و مصداق از اصل نعمت و شکر، معنا و مفهوم اصل عذاب نیز معلوم می‌شود. اگر اصل نعمت متاع دنیا نیست، پس اصل عذاب نیز قلّت برخورداری از متاع دنیا نیست.

عقل بیدار و فعال – قلب سلیم - فطرت روشن – شعور – آگاهی و بصیرت – اخلاق – پیامبر اکرم و اهل عصمت صلوات الله علیهم اجمعین – وحی – اعتصام به حبل الله به صورت جمعی – چنگ زدن به ریسمان الهی (عروة الوثقی) که هیچ گاه گسسته نمی‌شود – حاکمیت ولایت الهی و خروج از ظلمات به نور – خلاصی از حاکمیت طاغوت که انسان و جامعه را از نور به ظلمات می‌برد – سلامت تن، روان و روح – امکان فردی و اجتماعی برای رشد و تقرب – شرایط مناسب برای مبدأ و معاد شناسی -  اسلام شناسی، خود شناسی، ولایت شناسی و اختیار در اعتقاد به آن و امکان برای عمل صالح و ...؛ همه نعمات پایدار الهی می‌باشند و اهل کفر، شرک، نفاق، فسق، فجور، فساد، معصیت، ظلم، جنایت و ...، نه تنها از آنها محروم می‌گردند، بلکه در دنیا و آخرت نیز دچار آثار و عواقب این محرومیت می‌شوند.

زیانکارترین‌ها:

زیان (خسران)، یعنی انسان، اصل و فرع (سرمایه و سود) را با هم از دست بدهد، و انسان به طور طبیعی در خسران است، چون هم سرمایه عمر کوتاه را از دست می‌دهد و هم آخرت آباد دائمی را از دست می‌دهد؛ مگر کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند: «وَالْعَصْرِ  * إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ * إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ / سوره والعصر».

اما سود و زیان نیز نسبی است و مراتب گوناگونی دارد، هم رشد مراحل و مراتب دارد و هم سقوط. اما در مسیر سقوط، خداوند متعال چه کسانی را زیانکارترین می‌خواند؟ آنان که دچار سیل و زلزله شدند؟ آنان که دچار قحطی و کم آبی شدند ...؟ خداوند متعال می‌فرمایید: بیایید به شما خبر دهم که زیانکارترین کیانند؟

«قُلْ هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَهُمْ يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ يُحْسِنُونَ صُنْعًا» (الکهف، 103 و 104)

ترجمه: بگو آيا شما را از آنهايى كه از جهت عمل زيانكارترند خبر دهيم * مان كسان كه كوشش ايشان در زندگى اين دنيا تلف شده و پندارند كه رفتار نيكو دارند.

در این آیه، دو واژه "سَعی" و "صُنع" به کار رفته که به معنای تلاش برای صنعت و ساختن است. انسان سعی می‌کند تا برای خود، چه در دنیا و چه در آخرت، کمال و رفاهی بسازد، و می‌فرماید: زیانکارترین کسانی هستند که هر چه ساختند تلف می‌شود، اما خودشان گمان دارند که خیلی سعی مفید و سازنده‌ای کرده‌اند و به رفاه و فلاح می‌رسند.

بدترین عذاب دنیوی:

بر همین روال، بدترین عذاب دنیوی نیز قحطی، بی‌آبی یا زلزله نخواهد بود، بلکه "عذاب تدریجی = درجه به درجه به تناسب انحراف" می‌باشد. همان‌طور که سعی و تلاش باطل می‌کند و گمان می‌کند که کار (صُنع) خوبی دارد، همین طور درجه به درجه به سوی هلاکت می‌رود و نمی‌فهمد، چرا که اشراف علمی به جهان و عواقب و پیامدها ندارد و گمان می‌کند که درجه به درجه به سعادت نزدیک می‌شود:

«وَالَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لاَ يَعْلَمُونَ» (الأعراف، 182)

ترجمه: و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، به زودى آنها را اندك اندك (به تدریج) از جايى كه نفهمند (به هلاك دنيا و عذاب آخرت) غافلگير مى‏كنيم.

حوادث طبیعی – بلا و عذاب:

حوادث طبیعی چون: زلزله، سیل، آبشفشان، خشکسالی و ...، به خودی خود نه تنها بد نیستند، بلکه خوب و لازمه چرخه حیات طبیعی زمین می‌باشند، اما وقتی انسان مبتلا به آنها گردید، می‌شود «بلا» - بلا نیز یعنی مایه امتحانی که همراه سختی است و دلیلی نیست که هر بلایی حتماً عذاب باشد. بسیاری از بلاها برای مؤمن نعمت است.

انواع حوادث در مناطق متفاوت:

هر کسی یا جامعه‌ای با هر مشکلی که مواجه می‌شود، گمان می‌نماید که مشکل (بلا) فقط از همین نوع است و غبطه‌ی دیگرانی را می‌خورد که دچار آن نشده‌اند. مثل مردمی که بلای فقر را می‌بینند و گمان می‌کنند که هیچ بلایی همراه با ثروت نیست، یا این که مردم در مناطق کم‌آب و خشک، غبطه‌ی مناطق باران‌خیز و سرسبز را می‌خورند و اگر خشکسالی را حتماً بلایی از نوع عذاب بدانند، می‌گویند: مگر آنها گناه و جنایت ندارند، پس چرا...؟

اما هر منطقه‌ای، حوادث طبیعی و نیز بلا یا عذاب خودش را دارد. یک جا خشکسالی می‌شود، در جای دیگر سونامی می‌آید، در جایی دیگر سیل بخش عظیمی از کشور را زیر آب می‌برد و در جایی دیگر طوفان شهرها را در می‌‌نوردد و ویران می‌کند. سال 2012 برای امریکا وحشتناک‌ترین سال از شدت طوفان‌های ویگرانگر بوده است. و البته از همه اینها بدتر و مهلک‌تر، همان دچار شدن تدریجی به عواقب کفر، ظلم و جنایت است که امریکا و اروپا و سایر کفار و ظالمین، از هر حیث دچار آن شده‌اند و آمارهایی که از ازدیاد فقر، جنایت، تجاوز، ناامنی، ناامیدی، خودکشی، ظلم، بچه‌کشی، تجاوز اعضای اول خانواده به یک دیگر و ... منتشر می‌کنند، به خوبی گواه این مدعاست.

مرتبط:

■ *** - طوفان نیکلاس (Niklas ) با سرعت 190 کیلومتر از آلمان شروع شد + عکس  (12 فروردين 1394)

■ آمریکا: طوفان و گردباد در چندین ایالت – 20 نفر کشته شدند.+ گالری

■ طوفان ایساک (Isaac) به سوی امریکا می‌رود. وحشت از کاترینا 2

■ آمریکا: طوفان و گردباد جدید، 89 کشته‌ی دیگر گرفت – شهر جاپلین (Joplin) به طور کامل ویران شد

■ اختصاصی/ آلمان – جاری شدن سیل و هشدار در شرق و جنوب آلمان + 2 فیلم و عکس

■ آلمان: طغیان رودخانه‌های الب و راین و سرازیر شدن سیل در شهرهای شمالی و جنوبی، ده میلیارد یورو خسارت به بار آورده است

■ *** - آمار فقر و گرسنگی در امریکا طی سنوات اخیر / در گزارش اختصاصی

■ اختصاصی/ آلمان- آمار فقیر در کل آلمان رو به افزایش است - بِرِمِن (Bremen) بزرگ‌ترین خطر فقر آلمان شناخته شد.

■ فقر در میان کودکان اسرائیل به طور چشمگیری افزایش یافته است

■ 14 درصد مردم ایتالیا در فقر به سر می‌برند

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی