پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): به غیر از آن چه در قالب شعر و شعار بیان می‌شود، مابقی بیانات درست و منطقی، "تبلیغ" نیست، بلکه نوعی اطلاع‌رسانی، تذکار و توجه دادن می‌باشد. در این امر، باید به چند نکته‌ی مهم توجه نمود:

الف – شیعه‌ی منتظر، همیشه ظهور را نزدیک می‌بیند، و این یک امر شعاری و تبلیغاتی نیست، بلکه مبتنی بر شناخت و باور می‌باشد؛ چنان که در فراز پایانی دعای عهد که بیش از هزار سال از قدمتش می‌گذرد، می‌خوانیم:

«اللَّهُمَّ اكْشِفْ هٰذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هٰذِهِ الْأُمَّةِ بِحُضُورِهِ ، وَعَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ ، إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيداً وَنَرَاهُ قَرِيباً، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ»

ترجمه: بار الها! این اندوه را از این امت به حضور آن حضرت برطرف نما، و در ظهورش برای ما شتاب فرما، که دیگران ظهورش را دور می‌بینند و ما نزدیک می‌بینیم، به رحمتت، ای ارحم الراحمین.

ب – انتظار یک که مقوله ایمانی و نیز عملیاتی می‌باشد و طبق احادیث، بالاترین عبادت است. انتظار مردم، برای غیبت نیست، چرا که در آن قرار دارند، بلکه "انتظار ظهور" است؛ پس کسی که ظهور را نزدیک نبیند، اصلاً منتظر نیست و نمی‌تواند منتظر باشد. به عنوان مثال: اگر کسی وقت نگذارد، اما با خود بگوید: «ان شاء الله صد یا دویست سال دیگر ظهور واقع می‌شود»، ممکن است طالب و خواهان ظهور باشد، اما هیچ گاه نمی‌تواند "منتظر" باشد و در زمره‌ی "منتظرین" نیز محسوب نمی‌گردد. "منتظر" کسی است که بر اساس علم و باور، با خود بگوید: «چه بسا همین الان، یا همین فردا یا در همین هفته، ظهور واقع شود» و خودش را برای آن آماده سازد! امین.

علائم نزدیکی ظهور:

علائم عمومی ظهور، همیشه بوده است، وگرنه کسی نمی‌توانست در قرون پیشین "منتظر" ظهور باشد. اما این علائم گاهی بیشتر و عمومی‌تر می‌شود و بالتبع امید به نزدیکی ظهور تشدید می‌گردد. به عنوان مثال:

1- یک موقع مردم در احادیث می‌خوانند که «در عصر ظهور، مردم می‌توانند با نگاه به کف دست خود، با هر کسی که می‌خواهند در سرتاسر جهان ارتباط برقرار کنند، یک دیگر را می‌بینند و با هم حرف می‌زنند»؛ یقیناً تا همین صد و دویست سال پیش، چنین امکانی حتی در خیال هم قابل تصور نبود، اما امروز در دست هر کودکی نیز یک گوشی همراه است و همین کار را می‌کند!

2- یک موقع مردم در اخبار می‌خوانند که سلاح‌های جنگی در عصر ظهور، "نوری" است و در خیال خود تصوراتی می‌کردند؛ امروزه همه سلاح‌های الکتریکی و الکترونیکی را می‌بینند.

3- یک موقع مردم به کثرت هفت یا  هشت میلیاردی جمعیت و نیز پیشرفت خیره کننده‌ی تکنولوژی نگاه می‌کردند و با خود می‌گفتند: «مگر می‌شود که یک نفر بیاید و بر همه غلبه کند و تمامی نظامات استکباری را شکست دهد، شرک و ظلم و بساط فساد را برچیند و ...؟!»؛ اما در همین سه چهار ماه گذشته، تجربه کردند که حتی با در نهایت "پنچ گرم ویروس"، جهان تعطیل می‌شود، بتخانه‌ها و مراکز عمده و یا خُرده‌ی فساد فروشی جمع می‌شود، و میلیاردها انسان، هر چند برای مدتی کوتاه، خانه نشین می‌شوند؛ و دولت‌ها با تمامی علم و تکنولوژی، مستأصل و ناکارآمد می‌مانند و ... - پس حالا دیگر تعجب نمی‌کنند.

علائم بارزتر نزدیکی ظهور:

اما، علائم بازتری که بیانگر مساعدتر شدن شرایط و زمینه برای ظهور می‌باشد نیز نمایان شده است:

●- در سطح گسترده‌ای تبلیغ می‌کردند که ظهور پس از فراگیر شدن ظلم و فساد در جهان رخ می‌دهد و حتی سوء استفاده می‌کردند که نه تنها مقابل ظلم و فساد نایستید، بلکه تقویت کنید  تا در ظهور تعجیل شود! و حال آن که جهان همیشه مبتلا و دچار به ظلم و فساد بوده است! و کمتر گفتند که وقوع ظهور، مستلزم فراهم شدن شرایط و امکانات و مساعد شدن زمینه برای این قیام جهانی و وجود یاران صدیق و کارآمد (حتی به تعداد اندک نسبت به جمعیت جهان) می‌باشد.

انقلاب اسلامی

*- چه عده‌ای خوش‌شان بیاید و باور کنند و چه خوش‌شان نیاید و باور نکنند، انقلاب اسلامی و استقرار نظام  جمهوری اسلامی در ایران، و حاکمیت "ولایت فقه و بالتبع ولایت فقیه"؛ خود بارزترین نشانه برای نزدیکی ظهور می‌باشد.

*- تثبیت این نظام و روز به روز قدرتمندتر شدن آن، به رغم آن همه دشمنی، جنگ، ترور، فتنه، تحریم و ضد تبلیغ، و نیز بصیرت، صبر و استقامت و صلابت روز افزون این مردم و ...، همه از نشانه‌های بارز نزدیکی ظهور می‌باشد.

*- مردم مسلمان و حتی شیعیان این کشور، پس از قیام اسلامی با شعار "الله اکبر"، به صورت علمی، عینی، واقعی و عملیاتی، با فرهنگ "تولا و تبرا"، یعنی "ولایت شناسی"، دوست شناسی و دشمن شناسی، وحدت میان دوستان و مقابله با دشمنان ... و نیز با فرهنگ غنی ایستادگی، مبارزه، بصیرت، صبر، جهاد [در عرصه‌های گوناگون]، جنگ، مقابله با کفر، ظلم و نظامات استکباری و طاغوتی، و فرهنگ والای ایثار و شهادت در راه خدا آشناتر شدند. اینها همه از لوازم حتمی ظهور می‌باشند.

بیداری اسلامی:

بدیهی است که امر ظهور، ابتدا متوجه مسلمانان [اعم از شیعه و سنی] می‌باشد که منتظرش بوده و هستند و متأسفانه بیشتر مسلمانان از همان ابتدای رحلت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله، مبتلا به یک عقب‌گرد و رجعت به فرهنگ دوران جاهلی خود شدند، به جای وحی، به جای اسلام و علم و تقوا و مجاهدت در راه خدا، "قومیت" را ملاک قرار دادند! همان که خداوند متعال، پیش از رحلت و در کلام وحی به آن تذکر و تنبه داده بود!

«وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَى أَعْقَابِكُمْ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَى عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ» (آل عمران، 144)

ترجمه: محمد (ص) فقط فرستادۀ خداست؛ و پيش از او، فرستادگان ديگرى نيز بودند؛ آيا اگر او بميرد و يا كشته شود، شما به عقب برمى گرديد؟ (و اسلام را رها كرده به دوران جاهليّت و كفر بازگشت خواهيد نمود؟) و هر كس به عقب باز گردد، هرگز به خدا ضررى نمى‌زند؛ و خداوند بزودى شاكران (و استقامت كنندگان) را پاداش خواهد داد.

این عقب‌گرد و ارتجاع جاهلی و فوری، سبب گردید تا مسلمانان اسیر حکومت‌های کافر، ظالم و فاسدی چون اموی و عباسی و ... گردند؛ تا آنجا که حتی تسلیم قدرت‌های طاغوتی خارجی، چون: پرتقال، اسپانیا، انگلیس و بالاخره امریکا گردند!

امروزه چه؟! وضع آگاهی و ایستادگی مسلمانان، در ایران، عراق، افغانستان، لبنان، فلسطین، یمن، بوسنی در قلب اروپا و میانمار در شرق آسیا و ... چگونه است؟! این یعنی علائم آشکار برای نزدیکی ظهور.

قیام جهانی:

ظهور حضرت، اتفاقی نیست که مخصوص مسلمانان باشد و برای اهالی تهران و قم و یا در نهایت ایران و یا سایر کشورهای اسلامی باشد، بلکه یک "قیام جهانی" است؛ پس باید زمینه‌ی پذیرش و استقبال از یک منجی الهی [با قطع امید از کارآمدی قدرت‌ها یا ایسم‌ها]، عمومی و جهانی گردد، حتی اگر هنوز به اسلام نگرویده باشند و شخص حضرت امام مهدی علیه السلام را نشناسند.

●- سقوط کامل شوروی چگونه و چرا اتفاق افتاد؟! چگونه مردم در آن سرزمین پهناور، پس از هشتاد سال حکومت کمونیستی یا سوسیالیستی که شاخصه‌ی اصلی‌اش کفر به خدا و دین ستیزی بود، و پس از تغییر نسل‌ها، ظرف یک هفته پس از فروپاشی، مساجد و کلیساها را بازگشایی کردند؟!

اکنون وضعیت در امریکا و سایر کشورهای اروپایی چگونه است؟! قیام مردم فرانسه [جلیقه زردها] که مهد تمدن و آزادی شمرده می‌شد، برای چیست؟! ابتدا برای مسائل جزئی اقتصادی بود و اکنون می‌گویند: «ما اساسا مخالف نظام سرمایه‌داری هستیم»!

●- روزانه صدها مسلمان را در سرتاسر جهان  کشته و  می‌کُشند و نسل‌کُشی مسلمانان نیز بیداد می‌کند؛ اما چه شد که بریدن  سر شهید حججی، آن تحول بزرگ را در جهان اسلام ایجاد  کرد و ترور شهید حاج قاسم سلیمانی، آن انقلاب بزرگ را در قلب‌ها [حتی در میان غیر مسلمانان] ایجاد نمود و ده‌ها و شاید صدها میلیون نفر در سرتاسر جهان، در اعتراض به این ترور و بزرگداشت او، به خیابان‌ها ریختند؟! این یعنی مقدمه و نزدیکی ظهور.

●- در امریکا سالانه هزاران هزار نفر از مردم ترور می‌شوند، صدها سیاهپوست کشته می‌شوند و چندین سیاه پوست نیز توسط پلیس به قتل می‌رسند؛ اما اکنون چه تحولی ایجاد شده که با قتل یک سیاه‌پوست به نام "جورج فلوید" به دست  پلیس وحشی، جلاد و گرگ صفت امریکا، انقلابی  بر پا می‌شود که نه تنها در واشنگتن و چند ایالت دیگر حکومت نظامی برقرار می‌شود، بلکه ترامپ به رغم به میدان آوردن گارد ملی، مجبور به خزیدن در پناهگاه می‌شود؟!

●- روز قدس، یک نماد علنی از نزدیکی ظهور است. اکنون چه شده که حتی غیر مسلمانان در امریکا و اروپا، یا چین و روسیه و هندوستان و ... نیز  به رغم حمایت  دولت‌هایشان، سلطه‌ی صهیونیسم بین الملل و جنایات رژیم فساد و جعلی اسرائیل را محکوم می‌کنند؟!

پس، بیداری و عدالتخواهی، در جهان موج می‌زند و اینها همان شرایط و لوازم ظهور می‌باشد.

پس، واقعاً ظهور نزدیک است. ان شاء الله.

بداء:

یکی از اصول و حقایقی که به ویژه مسلمانان باید نسبت به آن آگاهی و توجه پیدا کنند، مسئله‌ی مهم "بداء" می‌باشد.

"بداء" در اصل به معنای "آشکار شدن" می‌باشد که به آشکار شدن امر خدا می‌گویند.

به صورت خلاصه، خلقت و هدایت علیمانه و حکمیانه، و حاکمیت  نظام علیّ و معلولی بر عالم هستی، و قرار داشتن هر چیزی و هر امری در چارچوب اندازه‌ها (مقدرات) خود، ایجاب می‌کند که وقوع بسیاری از پدیده‌ها، قضای حتمی شده و ثابت و غیر قابل تغییر باشد، اما وقوع برخی دیگر از پدیده‌ها، حوادث و احوالات، متناسب با تغییر شرایط، متغیر گردد. فرض کنید که کسی بر اساس نقشه و با امکانات کافی، به دنبال گنجی می‌رود، اما در چند قدمی آن، پیشمان می‌شود و بر می‌گردد و یا حادثه‌ای او را از رسیدن باز می‌دارد و یا رسیدن او را به تعویق می‌اندازد.

ظهور حضرت امام مهدی علیه السلام نیز همین‌طور است، ضمن آن که به صورت قطعی واقع خواهد شد، چه بسا یک ساعت یا صدسال جلو بیفتد و یک ساعت یا صد سال به تعویق بیفتد؛ و این مواضع و عملکرد مردمان است که این تعجیل یا تأخیر (بداء) را سبب می‌گردد؛ وگرنه حتی دعا برای تعجیل نیز هیچ اثری نداشت.

بنابراین، هر چه مؤمنان و مسلمانان، امام شناس‌تر گردند، هر چه در رشد علم، ایمان و عمل خود بیشتر تلاش کنند، هر چه از عوامی و جّوزدگی مثبت و منفی فاصله بگیرند، هر چه با آگاهی و بصیرت بیشتر و البته با اخلاص شدیدتر، به موقع در صحنه‌ها حاضر شده و به وظیفه خود عمل کنند، و هر چه بیشتر دعا کنند و در راستای استجابت دعای خود بکوشند، در امر ظهور تعجیل بیشتری می‌شود و اگر غفلت کنند، خسته شوند، از میدان خارج شود، و یا خدایی ناکرده تسلیم دشمن گردند، "بداء تأخیری" رخ می‌دهد و امر ظهور به تعویق می‌افتد.

مرتبط:

فهرست لینک مطالبی که درباره‌ی حضرت مهدی علیه السلام، غیبت و ظهور، در این پایگاه درج شده است.

مشارکت و هم افزایی‌   - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

در رسانه‌های تبلیغ می‌شود که «ظهور نزدیک است». نمی‌گویم که وقت بگذاریم که کار دروغگویان می‌باشد، اما واقعاً ظهور نزدیک است؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10391.html

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

       

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی