پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه)

ابتدا یقین نماییم که چنین است و سپس از اشک گناهکار بپرسیم. خداوند متعال سوز استغفار و توبه، و اشک از خوف و شوق را فقط برای مؤمنان و متقیان مؤثر قرار نداده است، بلکه گناهکاران را نیز شامل می‌شود.

همگان به حق دعوت شده‌اند و توجه به حق در همگان اثر دارد و دعای مخلصانه [به ویژه برای حضرت] حتماً مستجاب است، به ویژه اگر دل منقلب شود؛ چه متقی و چه گناهکار.

مهم‌تر از پاسخ این است که دقت کنیم هیچ‌گاه "می‌گویند"ها را سند و ملاک قرار ندهیم. خیلی چیزها می‌گویند. "می‌گویند"، نه آیۀ قرآن کریم است، نه حدیث، نه یک حکم فقهی و نه الزاماً یک سخن حق؛ بلکه گویندگان باید مستند و مستدل سخن بگویند و شنوندگان نیز باید از آنها دلیل و سند بخواهند و شنیده‌ها را به عقل و وحی تطبیق دهند.

●- نکتۀ مهم بعدی آن است که بدانیم از گریه به تنهایی و شکل ریختن چند قطره اشک، هیچ کاری برنمی‌آید؛ چه گریه برای سیدالشهداء علیه السلام باشد و چه برای امام زمان، حضرت مهدی سلام الله علیه؛ و چه مؤمن گریه کند و چه گناهکار. چنان که امام خمینی رحمة الله علیه فرمودند:

«نه سید الشهدا احتیاج به این گریه‌ها دارد و نه این گریه‌ها خودش- فی نفسه - کاری از آن می‌آید» (صحیفه امام، ج 13، ص: 324).

گریه

●- در عین حال، مجالس عزاداری، ذکر مصیبت، سخن و یاد محبوب، حال انابه و توبه، گریه خوف و یا شوق، گریه از سوز فراق و...، که البته از دل برمی آید، آثار عجیبی در تزکیه، پاک‌سازی روح ... و البته اعتصام قلوب به یک محور و توجه قلوب به یک حقیقت و هدف، وحدت آنان در اتخاذ مواضع و رویکرد دارد و همین است که دشمنان را از این گریه‌ها می‌ترساند.

●- "گریه"، فشار بر خود برای ریختن چند قطره اشک نیست و چنین گریه‌ای نه انسان‌ساز است و نه تحول و حرکتی مثبت در فرد و جامعه ایجاد می‌کند. ممکن است فرد فاسقی در مجلس عزایی حاضر شود و تحت تأثیر محیط و شنیدن مصائب، یک ساعت گریه کند؛ اما پس از آن که مجلس به پایان رسید، همان راه خودش را ادامه دهد و به فسق و فساد خود ادامه دهد!

گریه برای امام زمان علیه السلام:

گریه کننده برای امام زمان علیه السلام، به چه چیز و برای چه گریه می‌کند و چرا باید گریۀ او نقشی در تعجیل ظهور داشته باشد؟!

بدیهی است که نه امام مهدی علیه السلام برای ظهورش نیاز به گریۀ منتظرانش دارد و از این گریه‌ها به تنهایی کاری برای ظهور برمی آید.

اما، اگر یک نفر [متقی یا گناهکار]، در یک لحظه به خود آمد، دلش متوجه امامش شد، و همین توجه، اسباب تحول قلبی او شد، چه گریه بکند و چه نکند، اولین اثر را بر خودش دارد و البته باید سعی کند که این توجه و اتصال قلبی را حفظ کند.

اسباب ظهور

مقولۀ شناخت و حتی محبّت، با مقولۀ ظهور حضرت حجت عجّ الله تعالی فرجه الشریف، بسیار متفاوت است.

ظهور حضرت، برای دیده شدن در انظار نیست، بلکه آغاز یک قیام جهانی، علیه نظام سلطۀ کفر، اسکتبار و ظلم بر جهان  و استقرار حکومت عدل جهانی می‌باشد. ظهور، اختصاصی به مردم تهران، قم، مشهد، نجف و کربلا و یا حتی کل جهان تشیع و یا حتی جهان اسلام ندارد؛ بلکه یک نهضت بزرگ عالم‌گیر می‌باشد.

بنابراین، ظهور و آغاز چنین قیامی، مقدمات، ملزومات، امکانات و زمینه‌های بسیاری لازم دارد که شبعه و منتظر واقعی ظهور، باید به حدّ خودش در تحقق آنها گام بر دارد، نه این برود گوشه‌ای بنشیند و زور بزند که چند قطره اشکی بریزد تا ظهور نزدیک‌تر شود! - این کار تنبل‌هاست.

نقش محبت

"محبت"، چه به خداوند سبحان باشد و چه محبت به متاع دنیا؛ چه محبت به اهل عصمت علیهم السلام باشد و چه به هر کس دیگری، انگیزه و موتور حرکت است، چرا که آدمی چیزهای بسیاری را می‌شناسد، اما در نهایت به سوی محبوبش می‌رود، چرا که «مُحبّ مایل به لقای محبوب است» پس، در جهت رسیدن به او (آن) حرکت و تلاش می‌نماید.

"محبت"، شادی و شوق و نشاط می‌دهد، "محبّت" سبب گریه از شوق، خوف، درد فراق، ذوق دیدار و وصال می‌شود؛ "محبّت" است که مسلمان، شیعه و منتظر را به امامش وصل می‌کند و رنج‌ها را بر او آسان و حتی گوارا می‌سازد. اما برای ظهور، صرف محبت فردی به ایشان کافی نیست، بلکه "وحدت قلوب در محبّت" لازم است، آن هم محبتی که به "مودّت = ظهور محبت در گفتار و عمل" و وفای به عهد بیانجامد؛ چنان که امام مهدی علیه السلام، خود فرمودند:

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ» (احتجاج، ج2، ص499)

- اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.

بنابراین، همدلی و وحدت قلوب لازم است، وفای به عهد لازم است، شناخت راستین و صداقت لازم است تا در ظهور تعجیلی ایجاد شود. حال اگر هنگام توجه به ایشان، حال گریه‌ای هم دست داد، چه نیکو؛ هم قلب را صاف می‌کند و هم در استجابت دعای خالصانه مؤثر است و از این جهت در تعجیل ظهور نقش خواهد داشت.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

می‌گویند که اشک بر امام زمان (عج) ظهور ایشان را نزدیک می‌کند. آیا اگر یک گناهکار بر این موضوع، ظهور ایشان را نزدیک می‌کند؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/emammahdi/11779.html 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی