پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

یقین به وجود خداوند سبحان، پیامبر اکرم و اهل عصمت علیهم السلام، مقدمات اصلی می‌باشند، اما تنها دلیل ایمان و بندگی خالصانه نمی‌باشند. شاید کسی با استدلال‌های عقلی یا مطالعات تاریخی، به وجود کسی، چیزی، جریانی یا اتفاقی یقین حاصل نماید، اما رویکرد مثبتی نداشته باشد و چه بسا مخالف هم باشد. چنان که ما به وجود نظام سلطۀ امریکا و جنایتکار بودنش یقین داریم و به همین دلیل دشمنش می‌شماریم.

●- یقیناً مقصودتان این است که این بقین، با «روح و جانتان» عجین شود، وگرنه پوست،  گوشت، خون و جسم، نه معرفتی کسب می‌کنند و نه به یقینی می‌رسند، نه حبّی دارند و نه بُغضی، نه ایمانی و نه کفری.

یک - بی‌تردید، علم، آگاهی و شناخت، مقدم بر باور و ایمان می‌باشد، تا آدمی کسی یا چیزی را نشناسد، نسبت به آن ایمان یا کفری نخواهد داشت. بنابراین باید جهت شناخت و علم بیشتر، وقت گذاشت و مطالعه نمود. چه مطالعۀ آیات و احادیث، چه مطالعۀ کتب مربوطه و چه شنیدن سخنرانی‌ها و نیز پرسش‌ها و مطالعه و دقت در پاسخ‌ها و البته با تفکر و تعقل.

دو - هم علم و آگاهی مراتب دارد، و هم ایمان و یقین. اگر کسی الفبای زبان خودش را نداند، نمی‌تواند بخواند و بنویسد، چه رسد به این که دانشمند و نویسنده شود - اگر کسی چهار عمل اصلی را نداند، نمی‌تواند محاسبه کند، چه رسد به این که ریاضی‌دان شود ... و آن که توحید، نبوت و معاد را نشناسد، نمی‌تواند ولایت‌شناس و امام شناس باشد! به این مراتب شناختی (معرفتی) در دعایی که حضرت امام صادق علیه فرموده‌اند در دوران غیبت بسیار بخوانید، دقت نماییم:

«اَللّهُمَّ عَرِّفْنى نَفْسَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى نَفْسَكَ، لَمْ اَعْرِف نَبِيَّكَ»

- خدایا خود را به من بشناسان، زیرا اگر خود را به من نشناسانی فرستاده‌ات را نشناخته‌ام؛

«اَللّهُمَّ عَرِّفْنى رَسُولَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى رَسُولَكَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَّتَكَ»

- خدایا فرستاده‌ات را به من بشناسان، زیرا اگر فرستاده‌ات را به من نشناسانی حجّتت را نشناخته‌ام؛

«اَللّهُمَّ عَرِّفْنى حُجَّتَكَ، فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنى حُجَّتَكَ، ضَلَلْتُ عَنْ دينى»

- خدایا حجّتت را به من بشناسان، زیرا اگر حجّتت را به من نشناسانی، از دین خود گمراه می‌شوم.

●- شناخت امام زمان علیه السلام، به شناخت شناسنامه‌ای شخصی به نام حضرت مهدی، فرزند امام حسن عسکری علیهما السلام که در سال 250 هجری به دنیا آمده است محدود نمی‌باشد، تا این حدّ را مورخین و اهل تحقیق کافر نیز می‌توانند بشناسند؛ بلکه شناخت «ولیّ الله، حجّت الله و امامت» می‌باشد که بدون شناخت و ایمان به توحید و نبوت، حاصل نمی‌گردد.

سه - این مراحل شناختی، یقین شناختی می‌آورند، اما پذیرش، ایمان و باور قلبی، چیز دیگری است. ابلیس لعین، خداوند سبحان را می‌شناخت، اما به سبب استکبارش، به او کافر شد! سامری گوساله‌ساز، از عرفای امت حضرت موسی علیه السلام بود و بسیاری از کفار در قدیم و امروز نیز در وجود خدا تردید ندارند! اما به خاطر استکبار و پیروی از هوای نفس، به خالق بودن او اذعان می‌نمایند، ولی منکر دین و معادش می‌شوند! 

    «قُلْ لِمَنِ الْأَرْضُ وَمَنْ فِيهَا إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ * سَيَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ» (المؤمنون، 84 و 85 و ادامه)

- بگو زمين و كسانی كه در زمين هستند از آن كيست، اگر شما می‏دانيد؟! * (در پاسخ تو) می‏گويند: همه از آن خداوند (الله) است، بگو آيا متذكر نمی‏شويد؟!

●- باور و ایمان قلبی، پس از شناخت عقلی و علمی (هر کسی به حد حود)، با جدیت و استمرار در بندگی، اطاعت و رعایت تقوا (محافظت از خود، در چارچوب دستورات الهی) و پیروی از پیامبر اکرم و اهل بیت علیهم السلام در تمامی امور، ایجاد و تقویت می‌شود.

مگر می‌شود کسی حلال و حرام را رعایت نکند - در نماز و به ویژه نماز اول وقت اهمال نماید - لقمۀ (مادی و معنوی) حرام و حتی شبهه‌ناک بخورد - صلۀ ارحام را ترک کند - خودش را مخاطب هر یاوه‌ای قرار دهد - دانسته یا نادانسته، مواضع نادرستی اتخاذ کند و ضدتبلیغ‌ها را اخذ و منتشر سازد ...، سپس بخواهد که شناخت و ایمانش به امام زمان علیه السلام، به مرتبۀ یقین قلبی برسد و با روح و جانش عجین شود؟!

محبّت

پس از شناخت و باور، نوبت به «محبّت» می‌برسد که یعنی دوست داشتن و محبّت، ریشه، میوه و اول و آخر هر گرایشی می‌باشد؛ حتی بندگی خداوند سبحان با اطاعت از رسولش، ریشه در محبّت به آنان دارد و اجر و پاداش الهی نیز به خاطر محبّت او به بندگان مؤمنش می‌باشد، لذا فرمود:

«قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ» (آل عمران، 31)

- بگو اگر خدا را دوست داريد از من پيروى كنيد تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشايد و خداوند آمرزنده مهربان است.

و فرمود: علّت تمامی انحرافات نیز «محبّت به زودگذرهای دنیا» و جایگزینی محبوب‌ها جعلی به جای محبوب حقیقی می‌باشد:

«كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ * وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ» (القیامة، 20 و 21)

- چنين نيست كه شما می‌پنداريد (و دلايل معاد را مخفی و ناکافی می‏شمريد) بلكه شما دنيای زودگذر (و هوسراني بيقيد و شرط را)  دوست داريد!

چگونه دوست داشته باشیم

اصل نیروی محبّت را خداوند سبحان در وجود آدمی نهادینه نموده است، لذا یک نیروی فطری می‌باشد، اما انتخاب "محبوب" و اختصاص محبّت به او، در اختیار انسان می‌باشد.

خداوند متعال، آدمی را «عاشق کمال» آفریده است تا فطرتاً عاشق خودش باشند؛ بنابراین، آدمی کمال و جلوه‌هایش را دوست دارد. لذا کسی که انسان کامل را بشناسد، تجلی تمام اسمای إلهی، از علم و حکمت گرفته تا ایمان و تقوا، تا جود و کرم و ... را در او ببیند، او را دوست خواهد داشت.

از دیگر عوامل محبّت و تشدید آن، توجه به محبّت محبوب به مُحبّ می‌باشد. وقتی انسان می‌فهمد که خداوند سبحان، چقدر او را دوست دارد یا امام زمان علیه السلام چقدر او را دوست دارد؛ نسبت به او محبّت می‌یابد و این محبّتش تشدید می‌گردد. بنابراین، باید به محبّت امام زمان علیه السلام نسبت به خودمان توجه داشته باشیم که لحظه‌ای ما را فراموش نمی‌نمایند و مراقب و دعاگوی ما می‌باشند؛ چنان که فرمود:

«إنّا غَيْرُ مُهْمِلينَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لاناسينَ لِذِكْرِكُمْ، وَلَوْلا ذلِك لَنَزَلَ بِكُمْ الْلَأواءُ وَاصْطَلَمَكُمْ الْأعْداءُ فَاتـَّقُوااللّه َ جَلَّ جَلالُهُ» (بحار الانوار 53: 175)

- ما هرگز در رعايت حال شما كوتاهى نمى‌كنيم و شما را فراموش نمى‌كنيم، که اگر جز اين بود، گرفتاريها بر شما فرود مى‌آمد و دشمنان، شما را ريشه كن مى‌كردند، پس تقواى خداى بزرگ را پيشه خود سازيد.

مودّت

اما، مرتبۀ بعدی و آخر کار «مودّت» می‌باشد. محبّت در قلب ایجاد می‌شود، اما باید ظهور و بروز یابد که به آن «مودّت» گفته می‌شود، لذا فرمود که اجر رسالت در مودّت اهل بیت می‌باشد، یعنی پس از آن که شناختید، روی آوردید، باور کردید و دوست داشتید، این محبّت قلبی را در تمامی مواضع، گفتار و رفتارهای خود، در هر امری ظاهر نمایید و بروز دهید:

«ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ» (الشوری، 23)

- اين همان چيزی است كه خداوند بندگانش را كه ايمان آورده‏‌اند و عمل صالح انجام داده‏‌اند به آن نويد می‏دهد؛ بگو:من هيچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‏كنم، جز مودّت به نزديكانم؛ و هر كس عمل نيكی انجام دهد بر نيكی‌اش می‏افزائيم، چرا كه خداوند آمرزنده و شكرگزار است.

بنابراین، کسی که نسبت به ایشان شناخت (معرفت) یابد، ایشان را دوست داشته باشد و این محبّت را بروز دهد، خداوند سبحان بر معرفت، محبّت و مودّتش می‌افزاید.

مرتبط:

فهرست پیوند پرسش‌ها، شبهات و پاسخ‌های مندرج در این پایگاه، دربارۀ مهدویت.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار؛ متشکریم.

پرسش:

لطفاَ بفرمایید نسبت به وجود امام مهدی علیه السلام، چگونه به یقین قلبی برسم که با گوشت و خونم عجین شود و مقدمه باشد برای بند‌گی خدای سبحان و رضایت امام مهدی علیه السلام؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/emammahdi/12960.html 

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   صوتی   امام مهدی