پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): در متن پرسش، اشاره نمودید که «ایمان دارید، اما محض کنجکاوی می‌پرسید»! اما چرا از پرسش نگرانید؟!مگر "پرسش" الزاماً دلیل بر ضعف ایمان یا مقابل ایمان قرار دارد؟! ممکن است کسی ایمان راسخ داشته باشد، اما هزاران پرسش نیز داشته باشد. بنده به وجود خورشید ایمان و حتی یقین دارم، اما چون در نجوم، فیزیک و ... علمی ندارم، میلیون‌ها میلیون پرسش درباره خورشید دارم. پاسخ این پرسش‌ها، علم و شناخت مرا ارتقا می‌بخشد، اما ایمانم به وجود خورشید، افزون نمی‌گردد، بلکه ممکن است ایمانم به خواص، آثار و ضرورت وجود خورشید و آثارش بیشتر و بیشتر گردد.

اسم:

در هر حال دقت کنید که "اسم" یعنی "نشانه" و همه چیز [از خداوند متعال گرفته تا تمامی موجودات]، با نشانه‌هایشان (اسم‌هایشان) شناخته می‌شوند. تفاوت افراد یا اشیا با یکدیگر، با تفاوت نشانه‌هایشان شناخته  و بیان می‌شوند.

●- اسم‌ها گاهی اعتباری هستند؛ مثل این که در فارسی به این می‌گوییم میز، و در نامگذاری به آن می‌گوییم فیروز یا حسن، در حالی که نام میز در زبان‌های دیگر، کلمه‌ی دیگری است و ممکن است این آقای فیروز یا حسن، اصلاً آدم موفق و پیروزی نباشد و دارای محسنات نیز نباشد.

اما اسم‌ها، گاهی حقیقی هستند، یعنی نشان از یک ویژگی دارند؛ به عنوان مثال، نام‌هایی چون: زن (خانم)، مرد (آقا)، دانشمند، فقیه، مکانیک، خیاط، نانوا، مهربان و ... نیز همه اسم (نشانه) هستند، اما بیانگر یک ویژگی (صفت) حقیقی در فرد می‌باشند.

●- اسم‌های خداوند سبحان [علیم، حکیم، قیوم، جواد، کریم و ...] همه حقیقی می‌باشند. «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ»، به اسم‌های حقیقی است و نه اسم‌های اعتباری یا مجازی. «سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى»، به حقایقی تصریح دارد که قابل "تسبیح" می‌باشند، در حالی که اسم‌های اعتباری و مجازی، فقط به درد صدا کردن یا اشاره نمودند می‌خورند و هیچ ارزشی ندارند، چه رسد به حد تسبیح.

●- اسم‌های معصومین علیهم السلام نیز همین‌طورند، یعنی حقیقی‌اند، نه اعتباری و مجازی؛ پس به ویژگی یا صفتی از آنان اشاره دارد.

به عنوان مثال: شاید اسم کسی را "علی"، "جواد"، "عبدالله" یا "فاطمه" گذاشته باشند، اما در حقیقت او نه در مقام اعلی قرار داشته باشد، نه اهل جود باشد و نه خداوند سبحان را خالصانه بندگی نماید و نه دور از آتش باشد؛ اما این اسامی برای اهل عصمت علیهم السلام، حقیقی هستند، چنان که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، سبب نامگذاری دخترشان به "فاطمه یا زهراء" علیهاالسلام را تفسیر و بیان می‌دارند.

اسم محمد صلوات الله علیه و آله:

پس، اسم‌های ایشان به هر زبانی، همه اشاره به نشانه‌ها و ویژگی‌های ایشان دارد. بنابراین، اسمی چون "محمد" هم اسم شخص است و هم اسم صفت و بیانگر یک ویژگی در او. چنان که اسم "امین" بیانگر ویژگی دیگری است، و اسم "خاتم الانبیاء" بیانگر ویژگی دیگری می‌باشد که هیچ کدام بیانگر صفت محمد یا محمود بودن را ندارند.

●- پس، اگر شما بفرمایید: محمد، احمد، محمود، رسول، امین، خاتم الانبیاء و المرسلین، رحمة للعالمین و ... صلوات الله علیه و آله، همه اسم ایشان است، در عین حال که هر کدام بیانگر یک ویژگی (صفت) در ایشان می‌باشد. چنان که اگر بگویید: «علی، امیرالمؤمنین، مولی الموحدین، اخی الرسول، وصی، خلیفة الله و ...» همه اسم‌های گوناگون یک شخص و اشاره به ایشان است؛ یک نفر را قصد کرده‌اید، اما هر اسمی به حسب معنا و مفهومش، به ویژگی یا صفت خاصی از ایشان اشاره دارد.

مثل این که ما بگوییم: «پدر دلسوز، مادر مهربان، همسر وفادار»، در حالی که اسم اعتباری آنها علی، رضا، مریم، فاطمه و ... می‌باشد، اما پدر، مادر، همسر، دلسوز، مهربان، وفادار و ... نیز اسم‌هایی از ایشان است که بیانگر صفت یا ویژگی آنان می‌باشند.

احمد، محمود، محمد (صلوات الله علیه و آله):

این سه اسم، که همه از ریشه "حمد" گرفته شده است، اسم‌هایی از ایشان است که در آیات قرآن کریم، به هر سه تصریح شده است. در آیه‌ای می‌فرمایید: «به عبادت و نماز شب برخیز تا به مقام محمود برسی» - در آیه‌ی دیگری می‌فرماید: «محمد رسول خداست» و در آیه‌ی دیگری می‌فرماید که «حضرت مسیح علیه السلام امتش را به پیامبری به نام "احمد" بشارت داد.

«وَإِذْ قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ يَأْتِي مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِينٌ» (الصف، 6)

ترجمه: و (به یاد آورید) هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: «ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق‌کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده [= تورات‌] می‌باشم، و بشارت‌دهنده به رسولی که بعد از من می‌آید و نام او احمد است!» هنگامی که او [= احمد] با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحری است آشکار»!

●- در روایات متعددی تصریح شده است که نام ایشان در زمین "محمد" و در آسمان‌ها "احمد" [صلوات الله علیه و آله] می‌باشد، و این خود نشان می‌دهد که این نام‌گذاری‌ها، اعتباری برای اسم یک شخص نمی‌باشد.

از امام باقر علیه السلام نقل شده است که «به جهت كردار پسندیده پیامبر، خداوند از او در كتاب‌های انبیای پیشین به احمد یاد كرده است؛ به جهت آن كه خدا و فرشتگان و تمام انبیا و فرستادگان و همه‌ی امت‌های انبیا حضرت را ستایش می‌كنند و بر او درود می‌فرستند، خداوند او را محمد نامیده است» (بحار الانوار، ج 16، ص 98)

تمام او محمد (ص) است:

بنابراین، اگر ترجمه‌ی جمله‌ی عبری "خلو مَحَمَدیم"، این باشد که "تمام او محمد است"، نه تنها بی‌معنی نیست، بلکه کاملاً معنادار است. فرق است میان کسی که بر سجاده یا در مسجد عابد است، با کسی که به تمام وجود عابد است؛ پس فرق است میان کسی که اسم اعتباریش محمد باشد، یا در جایی و برای عده‌ای خاص محمد باشد، یا آن که با تمامیت وجود خود "محمد" باشد.

حدیث در شرح اسم‌های ایشان:

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند:

«اَمّا مُحمَّد فَانّی مَحْمُودٌ فِی الْارْضِ وَ امّا اَحْمَدُ فَانّی مَحْمودٌ فِی السَّماءِ وَ امّا ابوالقاسِمِ فَاِنَّ اللّهَ یَقْسِمُ یَوْمَ الْقِیامَةِ قِسْمَةَ النّارِ فَمَنْ کَفَرَ بی مِنَ الأوَّلینَ وَ الآخِرینَ فَفِی النّارِ وَ یَقْسِمُ قِسْمَةَ الْجَنّةِ فَمَنْ آمَنَ بی وَ اَقَرَّ بِنُبُوَّتی فَفِی الجَنَّةِ»؛

امّا محمد برای این است که من در زمین ستایش شده هستم و امّا احمد، به راستی من در نزد آسمانیان ستوده شده‌ام. امّا ابوالقاسم نامیده شدم چون خداوند در روز قیامت بخشی از آتش را جدا می کند، پس هر کسی از گذشتگان و آیندگان به من کفر بورزد در آتش خواهد بود، و بهشت را جدا می‌کند، پس کسی که به من ایمان آورده باشد و اقرار به نبوت و رسالت من کرده باشد، در بهشت خواهد بود  .»

حضرت در ادامه فرمود:

«وَ امَّا الدّاعی فَاِنّی اَدْعُوا لنّاسَ اِلی دِینِ رَبّی وَ اَمَّا النَّذیرُ فَاِنّی اُنْذِرُ بِالنّارِ مَنْ عَصانی و اَمَّا البَشیرُ فَاِنّی اُبَشِّرُ بِالْجَنَّةِ مَنْ اَطاعَنی»؛

 اما داعی برای این است که من مردم را به سوی دین پروردگارم دعوت می‌کنم و اما نذیر برای این است که من کسانی را که نافرمانی‌ام کنند با آتش انذار می‌کنم و بشیر برای این است که کسی که مرا اطاعت کند، به بهشت بشارت می‌دهم.» (معانی الاخبار، شیخ صدوق، ص 52)

مشارکت و هم افزایی‌ - خلاصه‌ی پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

برخی می‌گویند: «اسم پیامبر در کتب پیشین» صفت است و برخی دیگر می‌گویند اسم شخص است و گاه ترجمه‌ی عبری آنها به عربی، بی‌معنی به نظر می‌آید؟

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10015.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

      

 

کلمات کلیدی:  گوناگون