پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

یک - "قُرب"، یعنی نزدیکی و مقربین در همین دنیا نیز وضع بهتری دارند، چرا که در صراط مستقیم قرار دارند و از زندگی پاک (حیات طیبة) برخوردار شده‌اند.

دو - خداوند سبحان، از کسی دور نیست و به همه نزدیک است، چنان که فرمود: «وَهُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ - و او با شماست، هر کجا که باشید / الحدید، 4»، اما مراتب وجودی و کمال آدمی به تناسب ایمان و عملش، متفاوت می‌شود.

سه - کسی که به تکلیف الهی خود عمل می‌کند، هرگز در وضعیت بلاتکلیف قرار نمی‌گیرد.

هر کسی که به توحید، معاد و اسلام ایمان دارد و سعی در اطاعت و عبادت می‌کند، دیندار می‌باشد؛ و هر کسی که دیندار است، در جهت قُرب الهی حرکت می‌کند تا مقرب‌تر گردد. اما ضرورتی ندارد که همه در سطح آیت الله بهجت رحمة الله علیه بشوند، چرا که اولاً خداوند متعال فرموده که مثل همین عموم مردم مؤمن ایمان بیاورید «آمِنُوا كَمَا آمَنَ النَّاسُ - ایمان بیاورید، همانگونه که مردم ایمان آورده‌اند / البقره، 13»، و ثانیاً خداوند سبحان، به هر کسی به تناسب نقشی که باید در کارگاه هستی ایفا نماید، ظرفیت و توانی داده و به تناسب همان، او را مسئول و مکلف نموده است و بیش از آن نخواسته است؛ لذا فرمود: «لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا - خداوند بیش از آن چه داده، تکلیف نمی‌کند / الطلاق، 7»؛ و نیز فرمود: «لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا - خداوند هيچ كس را جز به قدر توانايى‏‌اش تكليف نمى‌‏كند / البقره، 286».

●- قرار نیست که تمامی مؤمنان در یک جامعه، دانشمندان، فقها و مفسرانی چون شیخ مفید، بوعلی، ملاصدرا، امام خمینی، امام خامنه‌ای، شهید بهشتی، شهید مطهری، آیت الله بهجت، علامه طباطبایی، علامه جعفری و ... رحمة الله علیهم بشوند. آنها اوحدی (تک، استثناء، نابغه و نادرند) ؛ چنان که قرار نیست همگان پزشک یا مهندس شوند؛ بلکه هر کسی باید به تناسب استعدادها، توان‌ها، ذوق‌ها و امکاناتش، در مرتبه و جایگاهی قرار گیرد و در آنجا با انجام وظایف محوله، به تقویت ایمان و عمل صالح خود بکوشد.

●- آیا ارزش و اثر کسب حلال، در ساختار فرد، جامعه، کشور و نسل‌های بعدی، از سایر امور و فعالیت‌ها کمتر است، در حالی که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، تصریح نمودند: «طَلَبُ الحَلالِ جِهادٌ - به دنبال روزی حلال رفتن، جهاد است / مواعظ عددیّه، ص ٣» - «مَن طَلَبَ الدُّنیا حَلالاً فی عَفافٍ كانَ فی دَرَجَةٍ الشّهداءِ - كسی که دنیای خود را با عفّت نفس و از راه حلال تأمین می‌كند، مقام و منزلت شهیدان را خواهد داشت / المحجةالبیضاء، ج ٣، ص ٢٠٣» و ... .

 ●- لذا در قیامت، یک مؤمن معمولی که تمامی توان‌ها و سعی خود را در جهت رضایت الهی مصروف داشته، با همان اولیاء الله رفیق و محشور می‌شود؛ آیا چیز دیگری می‌خواهیم؟!

«وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُولَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَاءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا» (النساء، 69)

- و كسى كه خدا و پيامبر را اطاعت كند، (در روز رستاخيز،) همنشين كسانى خواهد بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمام كرده؛ از پيامبران و صدّيقان و شهدا و صالحان؛ و آنها رفيقهاى خوبى هستند!

نکته

1- البته هر کسی که به حد خود در راه رضایت و تقرب به خداوند سبحان بکوشد، خداوند منّان خودش به راه‌های رشد و تقرب بیشتر هدایت می‌نماید:

«وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ» (العنکبوت، 69)

- و آنها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد كنند، قطعاً به راه‌هاى خود، هدايتشان خواهيم كرد؛ و خداوند با نيكوكاران است.

و هر کسی که در موضع خود تقوا را رعایت نماید، خداوند متعال به قدرت تشخیص و فرق از درون و بیرون می‌دهد:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ لَكُمْ فُرْقَانًا وَيُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ» (الأنفال، 29)

- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر از (مخالفت فرمان) خدا بپرهيزيد (و تقوا پیشه کنید)، براى شما وسيله‌اى جهت جدا ساختن حق از باطل قرار مى‌دهد؛ (روشن بينى خاصّى كه در پرتو آن، حق را از باطل خواهيد شناخت؛) و گناهانتان را مى‌پوشاند؛ و شما را می‌آمرزد؛ و خداوند صاحب فضل و بخشش عظيم است!

2- پس، هر کسی باید ابتدا خودش را بشناسد؛ توان‌ها، استعدادها، ذوق‌ها و امکانات خود را بشناسد؛ نعمت‌های ظاهری و باطنی که خداوند منّان به او داده و بی‌خودی نداده را بشناسد؛ شاکر خداوند منّان و قدردان نعمات باشد و آنها درست و به موقع استفاده کند و ضایع ننماید؛ سپس ببیند که در چه نقطه‌ای ایستاده و در این موقف، چه وظیفه و تکلیفی دارد. سپس به همان، البته "فی سبیل الله و قربة الی الله" عمل کند. چنین کسی ان شاء الله رشد نموده و مقرب می‌گردد.

یکی می‌شود مانند شهدای محراب، آیت العظمی دستغیب و آیت الله العظمی مدنی و ... که در سنین بالا به شهادت رسیدند - دیگر می‌شود شهید محمد حسین فهمیده که در سن 13 سالگی به شهادت می‌رسد و امام خمینی رحمة الله علیه دربارۀ او فرمود: «رهبر ما آن طفل دوازده ساله ای است که با قلب کوچک خود که ارزشش از صدها‏    ‎ ‎‏زبان و قلم ما بزرگتر است / صحیفه امام ج ۱۴ ص ۷۴»؛ و دیگر می‌شود شهید حاج قاسم سلیمانی که با شکست داعش، تمام استراتژی امریکا در منطقه را با شکست مواجه می‌سازد، و دیگری می‌شود مانند بسیاری از شهدای گمنام.

قرب الهی نیز مانند علم، درجات دارد و اینها همه، مقاماتی والاتر در قرب دارند، چرا که سبقت گیرندگان «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ / الواقعه، 10 و 11» می‌باشند که از دیگران جلو زده‌اند.

اما، همه نمی‌توانند در این سطح باشند، اما هر کسی که به حد توان خود، خالصانه بندگی کند "أَصْحَابُ الْيَمِينِ" می‌شود و به قرب الهی می‌رسد.

3- بی‌تردید ما هر چه کنیم، حتی اگر شبانه روز به عبادت مشغول شویم نیز نمی‌توانیم خود را یک قدم رشد داده و یک گام مقرب‌تر نماییم، چرا که ما خالق، مالک و ربّ نیستیم؛ بلکه این خداوند متعال است که بندۀ مؤمن و خالصش را ربوبیّت و هدایت می‌کند، ولایت (سرپرستی) او را می‌پذیرد و او را در مراتب کمال رشد داده و از ظلمات به نور بیرون می‌برد: «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ - خداوند دوست و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‌اند، آنها را از تاريكى‌ها به سوى نور بيرون مى‌برد/ البقره، 257».

بنابراین، ما باید در کسب معرفت (شناختِ) بیشتر، تقویت ایمان که با تقوا حاصل می‌گردد، اطاعت و عبادت خالصانه بکوشیم، و او خود ما را مقرب درگاهش می‌سازد.

مشارکت و هم‌افزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

وضع بلاتکلیفی دارم! میدانم که مقرّبین در آن دنیا وضع بهتری نسبت به مردم دیندار عادی دارند. از طرفی دوست دارم مقرب باشم، و از طرفی مایلم مثل مردم عادّی دینداری کنم؟

پاسخ (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/etc/11924.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   شهيد   عبادت