«ایکس - شبهه»: بله چنین بوده است.

یکی از مشکلات بشر در خداشناسی و هستی شناسی همیشه این بوده که خداوند خالق را به خود که یکی از مخلوقات می باشد قیاس نموده است و مشکل دیگر نیز این بوده که چون خود را در انجام امری عاجز دیده, به جای آن که نتیجه بگیرد پس این امر واقع شده معجزه و دلیل و حجتی است, نتیجه گرفته که چون من از انجام آن عاجزم, لابد انجام این امر [حتی از ناحیه حق تعالی] محال است و او نیز از انجام آن عاجز می باشد! در حالی که آن چه بشر از علم به دست آورده است, فقط کشف بخش کوچکی از تجلی علم الهی در عالم خلقت است.

اگر در زمانی مردم دیدند یا به آنها بیان شد که پیامبری سوار بر قالی یا هر شیء دیگری می شده و به باد فرمان می داده تا او را به نقطه ی مطلوب ببرد, عده ای که به خدا و علم و قدرتش ایمان آورده بودند, پذیرفتند, اما مابقی اگر حاضر و ناظر بودند حمل بر سحر و جادو کردند و اگر غایب بودند, حمل بر کذب و قصه های اساطیری نمودند. و حال آن که امروز بشر [هر چند هنوز نمی تواند چنین کاری کند و این کار هم چنان معجزه است] اما به چند و چون آن پی برده و به جای قالی, هواپیما و سفینه ساخته و بر باد سوار شده و آن را به طرف نقطه ی مطلوب هدایت می نماید.

اگر زمانی مردم دیدند یا شنیدند که پیامبری با ضربه ی عصای خود آب رود را به دو نیم کرده, شاهدانی که ایمان نیاوردند گفتند سحر و جادو است و غایبانی از این دسته گفتند کذب و قصه اساطیری است, اما امروز [اگر چه هنوز آن معجزه را نمی توانند انجام دهند] ولی تونل های چند کیلومتری در عمق آب های اقیانوس ها یا دریاها احداث می کنند و شبانه روز از آنها عبور می کنند.

همین طور در گذشته اگر مردم فقط یک وجب زیر آب می رفتند و می ماندند خفه می شدند و اگر به ارتفاع 500 متری کوهی می رفتند دچار کمبود اکسیژن, فشار و سکته مغزی یا قلبی می شدند و هر امر دیگری در این راستا را محال می دانستند. اما امروز با کشف چند عنصر و کمی پیشرفت در صنعت و تجزیه و ترکیب عناصر, نه تنها ساعت ها غواصی می کنند, بلکه با زیردریایی در عمق اقیانوس ها سفرهای طولانی می کنند, از زیر آب به سوی پایگاه ها یا تأسیسات یا تجهیزات دشمن در خاک یا فضا شلیک می کنند و با سفینه های خود تا ماه و مریخ و ... می روند و سفینه هایشان که از همین عناصر مادی زمینی تهیه شده است, از این جوها و فضاها عبور می کند و صدمه ای نمی بیند.

اما, در عین حال برایشان دشوار است که بپذیرند اگر آنها توانسته اند به عناصر شیمیایی یا فیزیکی یا قواعد ریاضی این عالم خاکی اندک علمی بیابند و سفینه ای مرکب از فلز و ... را با سوخت فسیلی و ... به مریخ و مشتری بفرستند, یا اگر توانستند اشعه هایی را به کهکشان دیگری فرستاده و از انعکاس آنها به زمین عکس و فیلم بفرستند, برای خداوند عالمیان که همه چیز تجلی علم, حکمت و قدرت اوست, محال یا حتی سخت نیست که موجودی را با همین جسم عنصری از آسمان های مادی و غیر مادی عبور داده و به معراج ببرد. و نمی خواهند قبول کنند که اگر من با این علم اندک و ناقص خود توانستم تا به اینجا برسم, باید مشاهده ی علم و قدرت او را دلیل بر عجز خود [معجزه] بدانم نه تکذیب واقعه. اما بشر  اصرار دارد با استناد به ضعف خود بگوید این کار از ناحیه خدا ممکن نیست, یا محال است. در حالی که اگر به همین علم ناقص و اندک و دستاوردهای خود نگاه کند, کاری بزرگ تر از علم و قدرت بیشتر را نفی نمی کند. چه رسد به علم و قدرت الهی که همه چیز را او آفریده و تحت قدرت اوست و خود محکوم و مجبور به قواعد آفرینش نیست.

کلمات کلیدی:  گوناگون