ایکس – شبهه: مشکل اصلی اینجاست که تمامی محورهای این سؤال، یا بهتر بگوییم اصول و شاکله‌ی این نوع نگاه غلط است و حاکی از عدم شناخت صحیح به مقوله‌هایی چون: ایمان به الله، ایمان به معاد، شناخت امام زمان (عج)، مقوله زیارت ایشان و در نهایت خدمت به بشر و پوشش گناهان می‌باشد.

الف – امام زمان (عج) هیچ وظیفه به دیدار هیچ کس ندارند. چه مؤمن مجاهد و چه دانشمند خدّوم یا... و اساساً صرف دیدار اوج کمال نیست. بلکه معرفت (شناخت)، ایمان و عمل صالح رشد و کمال است. وگرنه خیلی‌ها امامان (ع) را دیدند، ولی نه تنها به نفع‌شان نشد و اصلاح نشدند، بلکه منحرف‌تر شدند.

پیامبران و امامان (ع)، روح و جان «کتاب الهی» هستند، پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع)، اصل، ریشه، روح و تجسم کتاب و قرآن ناطق هستند و آثارشان نیز مثل قرآن است؛ برای مؤمنین شفا و رحمت هستند، اما بحث، دیدار و گفتارشان سبب شدت گمراهی ظالمین می‌گردد. مگر شمر و خولی و عمر سعد امام را ندیدند؟ مگر بسیاری پیامبر اکرم (ص) را ندیدند، اما ...!

«وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَارًا» (الإسراء، 82)

ترجمه: و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‏كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمى‏افزايد.

ب – چه کسی گفته هر کس 40 روز دعای عهد بخواند و یا 40 شب جمعه جمکران برود، حتماً امام (عج) را می‌بیند؟ دعا خواستن است، خواستنی از روی معرفت و صدق و نه یک وِرد. زیارت هم عبادتی از روی شناخت، اخلاص و علاقه است و نه سفر به یک نقطه و دیدن مکانی مقدس. نه اسلام مانند آیین هندوها و بودایی‌ها ارزش و اثری برای وِرد قائل شده است و نه مانند ماده‌گراها دیدن ظاهری را همه چیز می‌داند. و نه امام زمان (عج) موجودی است که مقهور وِرد ما باشد و با چند ذکر خاص یک دفعه ظاهر شود! اما اگر کسی شناخت پیدا کرد، محبت و عشق پیدا کرد، دنبال معشوق بود، مطیع امام بود و ...، امید تقرّب دارد، چه دیداری صوری نصیب شود و یا نشود، چه زیارتی برود یا نرود. و بدیهی است اگر کسی هزینه زیارت مستحب را صرف خدمت به بندگان نیازمند خدا کند، رشد، کمال و تقرب بیشتری می‌یابد.

ب – عالم محضر الله جلّ جلاله و بالتبع «خلیفة الله» است. همه در محضر او هستند، چه مؤمن و چه کافر، چه دانشمند و چه جاهل. منتهی دیدار این طور نیست که مثلاً ایشان به دانشمندی بفرمایند: «به‌به، به‌به، حالا که شما مثلاً دی‌ان‌ای (DNA    ) را کشف کردی و این خدمت بزرگی به بشریت است، پس توفیق زیارت می‌یابی و می‌توانیم نیم ساعتی با هم نشسته و یک فنجان قهوه بخوریم!» این نوع نگاه نسبت به «اسلام و کفر» و نیز «عبادت و خدمت» و هم چنین «تقرب و زیارت» و ...، از اساس خطاست؛ و شعار «عبادت به جز خدمت خلق نیست» نیز از اساس غلط است.

عبادت و بندگی، یعنی راه تکامل بشر. هم شناخت، پرستش و اطاعت الهی لازم است و هم خدمت به دیگران. و هیچ کدام نیز جای دیگری را نمی‌گیرد و هیچ کدام نیز به تنهایی سبب کمال و قرب نمی‌گردد. لذا همیشه ایمان و عمل صالح را کنار هم متذکر گردیده است.

«وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ» (العنکبوت، 9)

ترجمه: و كسانى كه ایمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند البته آنان را در زمره شايستگان درمى‏آوريم.

معصیت و عاقبت «عالم بی عمل» به حدّی است که جهنمیان از بوی تعفن او در آزارند و از وی دوری می‌گزینند. چنین عالمی در عمل ثابت می‌کند که نه تنها هیچ نفهمیده و به آن چه خوانده و گفته خود ایمان نیاورده و جامه‌ی عمل نپوشانده است، بلکه ریا و مردم فریبی نیز کرده است.

دانشمند بی‌اعتقاد و بی‌ایمان نیز هر چند دانش، کشف و فعالیت علمی‌اش به نفع بشر تمام شده باشد، اما به نفع زندگی پس از مرگ خودش تمام نمی‌شود. چرا که هیچ اعتقادی به آن نداشته است. اعتقادش به دنیا و زندگی دنیوی بوده است، پس اجرش هم به همین دنیا خلاصه می‌شود. هر چند این اجر کم و فانی باشد. چرا که اساساً دنیا محدود و فانی است. انسان برای هر کس کار کند، باید از او انتظار اجر و مزد داشته باشد. نمی شود کسی منکر خدا و اسلام شود، برای دنیا، خودش و مردم کار کند و از خدا انتظار اجر و مزد اخروی داشته باشد.

ج – هر چند که هیچ خدمتی لحظه‌ای کفر و شرک را پوشش نمی‌دهد. اما خداوند رحمان و رحیم نیز کریم‌تر از آن است که بخواهد «گناه» را فقط در مقابل «خدمت» ببخشد، بلکه فرمود: شما ایمان داشته باشید، از رحمت ناامید نباشید، به من امیدوار و مشتاق باشید، توبه کنید و برگردید، من خودم همه گناهان شما را می‌بخشم.

«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ» (الزمر، 53)

ترجمه: بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏روى روا داشته‏ايد از رحمت‏خدا نوميد مشويد در حقيقت‏ خدا همه گناهان را مى‏آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است.

د - باید سعی کنیم که در هیچ کجا و هیچ مبحثی خلط مبحث نکنیم، هر موضوع و هر حالت و هر کاری، جای خود و اثر خود و تبعات خودش را در پی دارد. کفر با ایمان بخشیده می‌شود – گناه و معصیت با توبه بخشیده می‌شود – حق الناس با عودت و یا کسب رضایت بخشیده می‌شود – دعا به حد شناخت، خواست قلبی، اخلاص، اراده و عمل برای تحقق آن مستجاب می‌گردد - خدمت به تناسب امکانات و نعمات افاضه شده تکلیف می‌شود و به همان تناسب مورد سؤال و مؤاخذه قرار می‌گیرد – اجر دنیوی به حدّ همین دنیا و خصوصیات آن است. خدّوم‌تر از پیامبر اکرم (ص) و ائمه اطهار (ع) به بشریت نداشتیم، اجر دنیوی همین است که در دنیا است. – اجر اخروی در قبال ایمان و عمل صالح داده می‌شود، به اضافه فیض و اکرام بیشتر معبود ... و خلاصه هیچ کدام جای دیگری را نمی‌گیرد و خدمت نیز کلاه و توجیهی برای فرار از بندگی و اطاعت نمی‌باشد. به قول امام حسین (ع): خدا راجع به بهشت‌اش گول نمی خورد.

کلمات کلیدی:  گوناگون