ایکس – شبهه: تمامی حرکات انسان، به خاطر علایق اوست و تمامی عشق و علاقه‌ی انسان نیز ختم به «عشق به کمال» می‌گردد و نیز هیچ کمالی وجود ندارد، مگر آن که تجلی، اسم و نشانه‌ی آن معشوق حقیقی باشد. لذا نه تنها هیچ کمالی بد و مذموم نیست، بلکه همگی خوب و ممدوح هستند. الحمد‌لله؛ ممدوحی و حمد مختص الله جل جلاله می‌باشد.

علم، قدرت، ثروت، زیبایی، سلامت، قوت و همه کمالات تجلی آن علیم، قادر، غنی، جمیل، سلیم، قوی و ... می‌باشد و انسان عاشق اوست (چه خود بداند و چه نداد) و بالتبع عاشق تجلیات و نشانه‌های محبوب نیز می‌گردد، لذا کمال هیچ گاه بد و مذموم نمی‌باشد.

آن چه که مذموم است، هدف گرفتن یک وسیله است. غایی دانستن مقطع است، باقی فرض نمودن فانی است که در یک کلمه «اله» فرض نمودن مخلوق و تجلیات خالق و بندگی و وابستگی به آنهاست، لذا فرمود این علم را داشته باش که هیچ کدام از تجلیات الهی، خود الله و معبود نیستند و الهی جز او وجود ندارد:

«فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ» (محمد ص، )

ترجمه: پس بدان كه هيچ معبودى جز خدا نيست و براى گناه خويش آمرزش جوى و براى مردان و زنان با ايمان [طلب مغفرت كن] و خداست كه فرجام و مآل [هر يك از] شما را مى‏داند.

مهم است که انسان تفکر و تأمل نماید که «علم» برای چه؟ «ثروت» برای چه؟ «قدرت» برای چه؟ و مهم است که انسان بداند آیا مصادیق دنیوی آنها بالذاته مستقل و منشأ اثر هستند یا همه قائم به غیر و فانی هستند و اوست که اصل و باقی است.

از این رو، مصادیق علم، ثروت، قدرت و ... در این دنیا همه خوب و ممدوح هستند. در خود آنها بدی وجود ندارد، بلکه بدی در نوع نگاه و وابستگی انسان به آنهاست. همه خوب هستند به شرطی که انسان آنها را هدف نگرفته و به آنها وابسته نشده و بندگی‌شان را ننماید و بفهمد که اینها همه زینت و زیبایی حیات دنیا هستند (نه این که بد هستند) و دنیا نیز فانی است و آن چه باقی می‌ماند، صالحاتی است که برای او باشد و نزد او باشد. آن وقت برخورداری از این مواهب نیز نه تنها مفید می‌افتد، بلکه لازم و ضروری است.

«الْمَالُ وَالْبَنُونَ زِينَةُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ أَمَلًا» (الکهف، 46)

ترجمه: مال و پسران زيور زندگى دنيايند و نيكيی‌هاى ماندگار از نظر پاداش نزد پروردگارت بهتر و از نظر اميد [که انگیزه‌ حرکت است نيز] بهتر است.

لذا فرد مؤمن یا جامعه اسلامی باید که مجهز و مسلح به علم، قدرت، ثروت، جاذبه ... و سایر کمالات باشند. چنان چه می‌فرماید همه استعدادهای خود را برای قوت به کار بسته و تجمیع کنید:

«وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ» (الأنفال، 60)

ترجمه: و هر چه در توان داريد از نيرو و اسب‌هاى آماده بسيج كنيد تا با اين [تداركات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] ديگرى را جز ايشان كه شما نمى‏شناسيدشان و خدا آنان را مى‏شناسد بترسانيد و هر چيزى در راه خدا خرج كنيد پاداشش به خود شما بازگردانيده مى‏شود و بر شما ستم نخواهد رفت.

 

کلمات کلیدی:  گوناگون