ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: شاید به هیچ طریقی نتوانید و به هیچ وجهی موفق نشوید، چرا که او اساساً به همه چیز و همه کس بدبین است و خدا و محبت خدا و نماز و دعا و ... بهانه است.

هدایت – هدایت مردم، هر چقدر هم که خویشاوند و عزیز باشند، در اختیار ما نیست، اگر چه بسیار علاقمند به بصیرت، آگاهی و هدایت آنها باشیم؛ چنان چه به پیامبرش صلوات الله علیه و آله فرمود:

«إِنَّكَ لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ الله یهْدِی مَن یشَاءُ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ» (القصص، 56)

ترجمه: در حقيقت، تو هر كه را دوست دارى نمى‏توانى راهنمايى كنى، ليكن خداست كه هر كه را بخواهد راهنمايى مى‏كند، و او به راه‏يافتگان داناتر است.

پس ما فقط می‌توانیم که بگوییم، متذکر شویم، دلالت دهیم و ...، اما این که بپذیرد، یا نپذیرید، نه در اختیار ماست و نه دلایل و براهین و تذکرات، او را مجبور می‌کند. لذا به پیامبرش صلوات الله علیه و آله فرمود:

«فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَكِّرٌ * لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ» (الغاشیه، 21 و 22)

ترجمه: پس تذكّر ده كه تو تنها تذكّردهنده‏اى * تو بر آنها مسلّط نيستى.

محبت خدا به ما – محبت خداوند سبحان به مخلوقات و بندگانش، [العیاذ بالله] مثل فیلم هندی، سریال ایرانی، یا نامزد بازی‌های خیالی و اوهامی نیست. در نتیجه کسی گمان نکند که اگر برای خدا ناز کرد و مرتب گفت: «خدا من را دوست ندارد»، خداوند منّان نگران می‌شود که چگونه محبتش را به این بنده‌ی بی‌بصیرت و حق نشناس اثبات کند؟!

محبت خدا، شعر و شاعری نیست، بلکه یک حقیقت است و مبتنی بر حقایق عالم در دل‌ها جای می‌گیرد و یا بیرون می‌رود. از این رو به صراحت در قرآن کریم فرموده است که چه کسانی را دوست دارد و چه کسانی را دوست ندارد. به عنوان مثال فرمود: خداوند محسنین (نیکویان)، مطهرین (پاکان)، تابعین (اطاعت کنندگان)، متقین (پرهیزکاران) و ... را دوست دارد؛ اما ظالمین، مفسدین، مسرفین، کافرین و ... را دوست ندارد. پس انسان خودش می‌تواند بفهمد که در کدام دسته است، آیا محبوب و چقدر خدا هست یا نیست و چقدر؟

محبت ما به خدا – مبحت ما به خدا نیز شعاری نیست، با یک جمله "خدایا دوستت دارم"، کار تمام نمی‌شود، بلکه صفات و شاخصه‌های خود را دارد که از آن جمله اطاعت و تبعیت از پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله است که ایشان ما را به امر او، به سوی او هدایت می‌کند. لذا فرمود اگر من را دوست دارید و محبت من را می‌خواهید، پس تبعیت کنید:

«قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ» (آل‌عمران، 31)

ترجمه: بگو: اگر خدا را دوست مى‏داريد پس پيروى از من كنيد تا خدا نيز شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشايد، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.

پس به جای این شعارها، باید سعی کنیم که خدا محبوب ما باشد، نه این که محبت دنیا و نعماتی که ما داده است را جایگزین محبت او کنی؛، و سعی کنیم که ما محبوب او باشیم، که این نیز با اطاعت و تبعیت حاصل می‌شود.

نماز، دعا و عبادت:

برخی گمان می‌کنند که نماز یا سایر عباداتشان، جایزه یا پاداشی است که به خدا می‌دهند! و دعا‌هایشان "فرمانی" است که به کارگزار خود ابلاغ می‌کنند! از این رو تا کمی تحقق امیال‌شان دیر و زود شد، می‌گویند: پس چرا نماز بخوانیم و چرا دعا کنیم؟!

چنان مدعی می‌شوند که گویی جای ربّ و مربوب و عبد و معبود در دل و ذهن‌شان عوض شده است! اینان هیچ توجه ندارند که این خداست که باید بگوید (و می‌گوید): اگر غیر از من را می‌پرستی، پس من چرا تو را دوست بدارم و اگر غیر من را می‌خوانی و از غیر من می‌خواهی، پس من چرا تو را اجابت کنم؟ برو از همان‌ها بگیر که دوست‌شان داری و صدایشان می‌کنی.

و روزی می‌رسد که خداوند متعال تمام بندگانش را حاضر می‌کند و به این افراد می‌فرماید: حالا بروید دیگرانی را که به جای من می‌خواندید و انتظار اجابت را از آنان داشتید، فرا خوانید تا شما را کمک کنند. چون امر خداست، مجبور می‌شوند آنها را صدا کنند، اما هیچ پاسخی نمی‌آید:

«وَقِيلَ ادْعُوا شُرَكَاءكُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ يَسْتَجِيبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ كَانُوا يَهْتَدُونَ» (القصص، 64)

ترجمه: و [به آنان‏] گفته مى‏شود: «شريكان خود را فرا خوانيد.» [پس آنها را مى‏خوانند] ولى پاسخشان نمى‏دهند و عذاب را مى‏بينند [و آرزو مى‏كنند كه‏] اى كاش هدايت‏يافته بودند.

نکته:

عزیزان، به یک نکته‌ای که ملموس و مشهود همگان بوده و هست توجه کنید. در گذشته بسیار سعی می‌کردند که انکار و تکذیب خداوند عزّوجل را به انحای حیل، به اذهان القا کنند و در ایمان آنها رخنه کنند. اما اکنون یک گام فراتر و شیطانی‌تر بر می‌دارند؛ خدا را انکار نمی‌کنند، بلکه سعی دارد که نگاه‌ها را نسبت به او بدبین و دل‌ها را علیه او پر از بغض و کینه کنند. امروز قهر کردن، به محاکمه کشیدن و متهم کردن، ناز کردن و قیافه گرفتن علیه خداوند سبحان را القا می‌کنند.

مرتبط:

*- قهر - میشه بدونم که آیا اصلا بنده‌ها حق دارن از دست خدا ناراحت بشن،در هنگامی که دعاهاشون برآورده نمیشه؟ ما از کجا باید بدونیم که بعضی حرف‌ها که در هنگام عصبانیت به خدا می‌زنیم کفره؟ یا نه مثلا آرزوی مرگ، شاکی شدن از خدا قهر کردن با خدا دیگر سر نماز دعا نکردن یا شاید کلا ترک نماز؟! آیا با توبه پذیرفته می‌شود یا نه؟ خوب بالاخره انسان‌ها هم حق ناراحت شدن دارند؟ (دانشجو / اراک) – 6 بهمن 1393

*- چرا خدا دعای ما را مستجاب نمی‌کند و اگر مصلحت نیست، چرا به مصلحت نمی‌کند؟ (29 اسفند 1391) 

 *-  من دوست نداشتم که خلق شوم. چرا خدا من را خلق کرد که گناه کرده و به جهنم روم و عذاب بکشم؟ (2 شهریور 1389)

*- چرا خدا ما را خلق کرد که در این دنیای بدتر جهنم این قدر عذاب بکشیم؟ اگر سنگ بودیم که ذکر می‌گفتیم؟ چرا سنگ نشدیم و ...؟ (18 خرداد 1393)

*- به خداوند اعتقاد دارم، اما این شبهه به وجود آمده که چرا خدا ما را اجباراً خلق کرد و سپس فوری در معرض امتحان قرار داد و ...؟ (5 تیر 1393)

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   دعا   نماز