پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): در این امر بسیار مهم، محورها، شاخصه‌ها (پارامتر)ها و مسائل بسیاری مطرح است که بخشی از آن به گویندگان یا تولید کنندگان بر می‌گردد و برخی دیگر به مخاطبین، یعنی کاربرها، شنونده‌ها، بیننده‌ها ...؛ یا به تعبیری دیگر، یک بخش به «فرستنده»ها مربوط می‌گردد و بخش دیگر به «گیرنده»ها.

محصول فرهنگی (مثبت یا منفی) مانند کالای تولیدی می‌ماند و از نقطه و زمان تولید تا زمان و نقطه‌ی هدف (مصرف)، مراحل گوناگونی را طی می‌کنند.

الف – تولید کنندگان:

تولید کنندگان و فرستنده‌ها، خود به چندین بخش تقسیم می‌سوند، به عنوان مثلا:

  *- تولید کنندگان یا سازندگان شبهات و یا سایر موارد ضد تبلیغی.  

●- متشکل از گروه‌های سازمان یافته در داخل و خارج از کشور.

●- اشخاصی که به صورت مستقیم در هیچ سازمان یا گروهی نیستند، اما طعمه نفوذ شده‌اند و تولید شبهات گوناگون را وظیفه و هنر خود می‌بینند و هر گونه مخالفتی را برای خود نمادی از روشنفکری یا درجه‌ای برای شخصیت می‌بینند.

●- افراد عادی و سالمی که در جریان مطالعه و تفکر، شبهه‌ای به ذهن‌شان خطور کرده است.

ب – توزیع کنندگان:

     * - توزیع کنندگان اولیه در سطح کلان (مانند توزیع مواد خوراکی در فروشگاه‌ها) نیز چند دسته هستند؛

●-  توزیع کنندگان اولیه در سطخ کلان، فضای مجازی – برخی از رسانه‌های دیگر، مطبوعات، برخی از اساتید دانشگاه‌ها و معلمان، سخنرانان و صاحبان قلم، تریبون و بیان، قصه‌نویسان و ... می‌باشند.

     ●- توزیع کنندگان خُرد (عرضه کنندگان به مصرف کننده). توزیع کنندگان خرد نیز دو گروه هستند:

●-  آنان که مانند «هایپرها و سوپر»ها، ویزیتورها یا بهتر بگوییم سربازان وظیفه و نوکران بی‌جیر و مواجب، شبهات دریافتی از گروه فوق را در بازارهای (عرصه‌های) گوناگون توزیع می‌کنند.

●-  آنان که مانند دکان‌های کوچک محلی در شهرها و روستاها، در هر نشست، میهمانی، داخل تاکسی، صف نانوایی و ...، شبهات دریافتی را عرضه می‌کنند.

ب – ابزار توزیع:

     * - ابزار توزیع خرد یا کلان نیز بسیار متفاوت هستند؛ مانند:

شبکه‌های اینترنتی – صفحات فضای مجازی – شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی خارجی به زبان فارسی – کرسی استادی برخی از اساتید – جایگاه تدریس برخی از معلمین – فک زدن در تجمعات کوچک و بزرگ [چنان چه شاهدید برخی حتی فرصت چند نفری در مراسم عروسی و عزا را نیز برای طرح یک شبهه، یا مسخره کردن و ... از دست نمی‌دهند].

نکته:

در اینجا نباید برخی از سیاسیون، و یا جریان‌های گوناگون دیگر (حتی مُد لباس یا الگوی رفتار و تغییر سبک زندگی و ...) را نادیده گرفت که با عملکردها، سخنان یا روش‌ها و ...، شبهاتی را القا می‌کنند.

مخاطبین (دریافت کنندگان – مخاطبین):

اگر چه شبه‌افکنان، عموم مردم را مخاطب قرار می‌دهند و برای رساندن پیام شبهه به هر فشری، راه‌کار و ادبیات مناسب آن را طراحی و اتخاذ می‌کنند، اما در عین حال مخاطبین نیز به گروه‌ها متفاوتی دسته بندی می‌گردند:

●- افرادی که در مطالعات خود، به شکل مستقیم و غیر مستقیم، با شبهه‌ای مواجه شده‌اند؛

●- افرادی که اهل مطالعه و تحقیق نیستند، حتی اهل تفکر و تعمق هم نیستند، اما بالاخره خود را مسلمان می‌دانند و در فضاهای متفاوت با شبهه‌ای مواجه شده‌اند؛

●- افرادی که می‌خواهند کاستی‌ها و خطاهای خود را با این شبهات "تطهیر" کنند؛

●- افرادی که قلب‌شان نیز بیمار است و اساساً خریدار "حرف مُفت" هستند و ... .

« وَمِنَ النَّاسِ مَن يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ » (لقمان، 6)

ترجمه: و برخى از مردم كسانى‏اند كه سخن بيهوده را خريدارند تا [مردم را] بى [هيچ‏] دانشى از راه خدا گمراه كنند، و [راه خدا] را به ريشخند گيرند براى آنان عذابى خواركننده خواهد بود.

شبکه تلویزیونی:

البته که شعاع پخش و مخاطبین یک شبکه‌ی تلویزیونی، به مراتب بیشتر از یک پایگاه اینترنتی می‌باشد، اما به چند نکته باید توجه نمود:

یک – برنامه‌های علم افزای بسیاری در شبکه‌های رادیویی و تلوزیونی ما وجود دارد، حتی در رادیو برنامه پاسخگویی به سؤالات و شبهات وجود دارد؛ پس در اینجا انتخاب مخاطب شرط است.

آیا کسانی که وقت می‌گذارند تا هر از چندگاهی به یک پایگاه اینترنتی شبهه‌افکن سری بزنند و یا حتی شبکه‌‌ی تلویزیونی وهابی‌ها را ببینند، وقتی می‌گذارند که حتماً از برنامه‌های دینی و علمی این همه شبکه رادیو و تلویزیونی استفاده کنند؟!

دو –  مشکل امروز ما اختصاص یک شبکه‌ی تلویزیونی نمی‌باشد، بلکه مسئله اصلی، دغدغه‌‌ و توجه به  "جنگ نرم"، به اشکال گوناگونش می‌باشد که باید اذعان نمود به غیر از مقام معظم رهبری، هنوز گویا برای دیگران به عنوان یک مسئله‌ی جدی، [که دشمنان سرمایه‌ی سنگینی به آن اختصاص داده‌لند]، مطرح نشده است.

به نظر می‌رسد هنوز خیلی مانده تا مسئولین، سازمان‌ها و نهادهای ذیربط، مجموعه‌های علمی و فرهنگی، صاحبان فکر، اندیشه و برنامه‌ریزی و مدیریت فرهنگی، در سطح مطلوب خود قرار بگیرند؛ چه رسد به این که بخواهند در این سطح گسترده‌ی جهانی، دفاع نمایند، چه رسد به مقابل به مثل.

کثرت شبهات:

کثرت شبهات، با گسترش سطح پوشش و شعاع فرافکنی (حتی برای یک شبهه)، بسیار متفاوت است. گاهی وقت‌ها هجمه چنان شدید است که هر کسی گمان می‌کند فضا مملو از انبوه شبهات بدون پاسخ شده است، در هر حالی که اصلاً چنین نیست.

اگر سازمان یا مرکزی، مجموعه‌ی شبهاتی را که طی سال‌های اخیر (به ویژه با توجه به باز‌نگری و شیوع مجدد آنها در فضای مجازی) فرافکنی شده، دسته‌بندی نموده و به شمارش درآورد، متوجه خواهد شد که تعداد شبهات سازماندهی شده که به صورت یکنواخت و همزمان در فضای مجازی و سایر بلندگوها توزیع می‌شود، بیش از 3000 عنوان نمی‌باشد. مجموع شبهاتی که اهل تحقیق و مطالعه به آن رسیده و با دریافت از منابع دیگر برای ذهن‌شان مطرح شده و یا دوباره از طریق فضای مجازی و ... برای‌شان مطرح شده نیز بیش از 1000 عنوان نمی‌باشد.

پاسخگویی به شبهات:

کار این پایگاه یا پایگاه‌های مشابه (چه به مراکزی وابسته باشند یا نباشند = مثل این پایگاه که به هیچ سازمان و نهادی وابستگی ندارد) نیز به دو بخش تقسیم می‌گردد: بخش اول پاسخگویی می‌باشد و بخش دوم توزیع [که قطعاً از امکانات دشمنان برخوردار نمی‌باشد].

در مقام پاسخگویی، فقط همین پایگاه [پاسخگویی به سؤالات و شبهات / ایکس – شبهه]، تا کنون بیش از 7000 عنوان سؤال و شبهه را به همراه پاسخ درج نموده است، یعنی تعداد فوق (4000 عنوان)، به اضافه‌ی سایر سؤالات یا شبهاتی که کاربران محترم داشته‌اند.

پس، با اتکا به فرهنگ غنی اسلام و ایران اسلامی، هیچ شبهه‌ای نیست که اگر چه خودش بی‌منطق باشد، پاسخ قاطع و مستدل یا مستندی نداشته باشد و پاسخ هر شبهه نیز (با توجه به میزان کثرت سؤالات دریافتی) ظرف یک روز تا یک هفته ایفاد می‌گردد.

اشکال کار:

در این روند، تنها مشکل، توزیع در سطح کلان می‌باشد. به عنوان مثال ما شاهدیم که شبکه‌های اینترنتی متفاوتی، سؤالات و شبهات و پاسخ‌های ایفاد شده در این پایگاه را درج می‌کنند، برخی با ذکر منبع و برخی (متأسفانه) بدون ذکر منبع – برخی با درج متن پاسخ، برخی دیگر با لینک کردنِ نشانی آن صفحه (که متشکریم)؛ همین طور شاهد شدیم که در منطقه‌ای (باز هم متأسفانه) برخی تعدادی از سؤالات و شبهات مندرج و پاسخ‌های آنها در لوح فشرده جمع آوری کرده و به فروش رسانده‌اند! برخی دیگر از خیرخواهان دردمند، آنها را با ذکر منبع و در لوح فشرده در اختیار مربیان قرار می‌دهند و ...؛ اما عوامل اصلی در نشر و توزیع، خود کاربران هستند.

آیا همان مقدرای که تعداد محدود خدمتگزاران به نشر شبهه سعی و اهتمام به نشر  آنها دارند، جوانان ما نیز همت به خواندن، فراگرفتن و یا نشر می‌نمایند؟!

بدیهی است که این مشکل و رفع آن، دیگر به پول و امکانات و برخورداری از شبکه تلویزیونی و ... ربطی ندارد، بلکه مستقیماً مربوط به کاربران و مخاطبین می‌باشد.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

این سایت، برای مقابله با هجمه گسترده شبهات کم است، کاش شبکه تلویزیونی داشتید

http://www.x-shobhe.com/shobhe/7422.html

 

#mce_temp_url#

https://telegram.me/x_shobhe

کلمات کلیدی:  گوناگون