پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): آیا هر نوع اختلافی، به صرف آن که اختلاف است، "علمی و زیبا" تلقی می‌گردد؟! اگر چنین نیست، پس چرا از "اختلافات"، به "علم و زیبایی زندگی" یاد شده‌ است؟!

●- آیا اختلافات ناشی از اندیشه‌ و باور مستکبرانه، علمی است یا زیباست؟!

●- آیا اختلافات بین نظام سلطه، و کشورها و ملت‌های ضعیف جهان، علمی است یا زیباست؟!

●- آیا اختلاف بین باور و عمل ظالمانه، با عدالتخواهی، علمی است یا زیباست؟!

●- آیا جلوگیری از استقلال ملت‌ها و رشد اقتصادی، علمی، فرهنگی و اجتماعی آنان، علمی است یا زیباست؟!

●- آیا نژادپرستی که هنوز هم به شدت ادامه دارد، علمی است یا زیباست؟!

●●- اگر چه نظام سلطه‌ی ‌ظالمانه، از علم خود در اقتصاد یا تکنولوژی بهره می‌برد، اما آیا اینگونه بهره‌وری "احسن" و زیباست؟!

●- آیا خوکچه‌ی آزمایشگاهی کردن مردمان جهان – استفاده از بمب‌های شیمیایی، الکتریکی و الکترونیکی – جنگ‌های بیولوژیکی در مواد خوراکی، دارو، لوازم آرایشی، تنقلاتی چون آدامس و شکلات، و حتی اسباب‌بازی کودکان و ...، علمی و زیباست؟!

●- آیا اشاعه‌ی انواع و اقسام قسق، فساد و فحشا در میان مردمان و با اسم‌ها، ایسم‌ها، تابلوها و تبلیغات فریبنده از یک سو و دور نگه‌داشتن خود و خانواده‌ی خود از آنها (خانواده رؤسای جمهور و پادشاهان، خانواده‌ی سرمایه‌داران و افراد به نام و ...) از سوی دیگر، علمی و زیباست؟!

●- آیا "استعمار"، علمی و زیباست و یا "استثمار" (بهر‌ه‌کشی)؟!

*** - بنابراین، نباید این دسته از اختلافات را "چالش‌های علمی" که سبب "زیبایی زندگی" می‌گردند نامید!

چالش علمی:

کسی "علم" را خلق نمی‌کند، بلکه مردمان علم را کشف می‌کنند. یعنی بخش کوچکی از عظمتی که خداوند علیم آفریده است، برایشان مشهود و معلوم می‌گردد. بنابراین آن چه در عرصه‌ی علم اتفاق می‌افتد، تلاش علمی، تکاپوی علمی و رشد علمی است، نه "جنگ علمی"، که برای صورت‌سازی فریبنده، نامش را "چالش علمی" گذاشته‌اند.

"علم" اگر "علم" باشد که معلوم همگان می‌باشد و جنگ و چالشی در آن رخ نمی‌دهد، مگر آن که علم با جهل و خرافه روبرو گردد، مثل این که هر کسی برای زمین، صورتی متصور بود و یک نفر پیدا شد و گفت «زمین گِرد» است و یک عده‌ای خرافه‌پرست، به نام کلیسا او را کشتند. این که دیگر چالش علمی نیست، بلکه چالش بین علم و نادانی، عقل و جهل و خرافه‌پرستی می‌باشد. لذا امروز که همگان به این کشف و شناخت علمی رسیده‌اند، دیگر اختلافی نیست، و البته زندگی هم یکنواخت نشده است.

پس، استکبار، ظلم، سلطه، فساد، فسق، جنایت، چپاول، استعمار و استثمار، نه علم است، نه کشف عملی و نه چالش علمی!

قیام حضرت امام مهدی علیه السلام:

قیام امام زمان، حجة الله، حضرت مهدی علیه السلام، یک قیام جهانی است و نتیجه‌اش استقرار  "حکومت واحد جهانی، به رهبری ولیّ الله" می‌باشد، یعنی همان که امروزه امریکا در پی تحقق آن به رهبری خودش می‌باشد؛ لذا نباید نگاه به این تحول عظیم در جهان بشریت، با مباحثی چون شیعه و سنی و یا یکنواختی و ...، محدود و سطحی گردد.

*- هدف غایی:

اگر بخواهیم هدف از قیام ایشان را در قالب فرهنگ و آموزه‌های دینی و اسلامی به صورت کوتاه ولی جامع بیان نماییم، باید اذعان کنیم که هدف غایی ایشان، تحقق دعوت تمامی انبیای الهی به "لا إله الاّ الله» می‌باشد؛ و اگر به بخواهیم به ادبیات خودمان شرح دهیم، می‌توانیم بگوییم که هدف نهایی «رها کردن بندگان از یوغ بندگی طواغیت از یک سو و رشد آنها در چارچوب بندگی خداوند سبحان از سوی دیگر می‌باشد».

طواغیت و فراعنه‌ی سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... در هر عصر و نسلی، خودشان نیز مخلوق و بنده هستند، منتهی سرکش، یاغی و ظالم.

پس، هدف غایی، همان رهایی مردمان از زنجیر "ولایت طاغوت" است که آنها را به سوی ظلمات می‌برد و وصل کردن آنها به ریسمان "ولایت الهی" است، که مسببات هدایت آنها به سوی نور را فراهم می‌سازد، بله "چالش" اصلی این است، یک سویش عقلی، فطری و علمی می‌باشد، و سوی دیگرش جهل و ظم است:

« اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ » (البقره، 257)

ترجمه: خداوند، ولی و سرپرست کسانی است که ایمان آورده‌اند؛ آنها را از ظلمت‌ها، به سوی نور بیرون می‌برد. (اما) کسانی که کافر شدند، اولیای آنها طاغوت‌ها هستند؛ که آنها را از نور، به سوی ظلمت‌ها بیرون می‌برند؛ آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند.

●- پس، امام زمان علیه السلام قیام می‌کنند، تا خروارها خاک سیاه جهل و ظلم را از روی "گنجینه‌های عقول مردمان" بردارند و زنگارهای ضخیم بندگی‌های گوناگون را از آیینه‌ی دل و فطرت بزدایند.

*- ملزومات:

بدیهی است که تحقق این هدف بزرگ [لا إله الاّ الله]، ملزوماتی دارد که سرآغاز آن همان «لا إله» یا نفی تمامی إله‌ها و اربابان دورغین، در دو عرصه‌ی "نظری و عملی" باشد.

●- بنابراین، همیشه بت‌شکنی گام نخست است. حال خواه این بتان مجسمه‌ باشند و بت‌پرستی به شکل سنّتی باشد؛ یا این بتان و صنم‌ها، طاغوت‌ها و صاحبان زر و زور و تزویر باشند و بت‌پرستی به شکل مدرن باشد.

این پروسه، بسیار به طول می‌انجامد، چرا که نظام سلطه مقاومت خواهد کرد، این طور نیست که به محض ظهور، آنها تسلیم شده و کلید طلایی شهرها را تقدیم ایشان نمایند و بروند سراغ تلاوت قرآن کریم و نماز شب! خیر، بلکه جنگ‌ها و خونریزی‌ها به راه می‌اندازند. مانند همان که با انبیا، اولیا و صالحان طول تاریخ انجام دادند،  منتهی این‌بار، شکست‌شان حتمی است.

●- پس از شکست بت‌های بیرونی، نوبت به بیرون ریختن بتان، از خانه‌ی دل است، که دل چون کعبه، بیت الله و حرم الله است و انواع و اقسام وابستگی‌های بی‌سرانجام، که همه ساخته‌ی "نفس" هستند، بتان نصب شده در آن می‌باشند.

بدیهی است که این پروسه، سنگین‌تر است، چنان که آن را "جهاد اکبر" نامیده‌اند، منتهی چون موانع برداشته شده، سریع‌تر و راحت‌تر انجام می‌پذیرد.

رشد علمی:

پس از ظهور، قیام و استقرار حکومت جهانی، به رهبری و ولایت حضرت صاحب الزمان، امام مهدی عجّ الله تعالی فرجه الشریف، رشد علمی چنان شکوفا می‌گردد که گویی جهان بشریت، تازه پا به عرصه‌ی "علم" گذاشته است. حال خواه علوم قرآنی و آموزه‌های اسلامی در زمینه‌های گوناگون خداشناسی (مبدأ شناسی) ، معادشناسی (مقصد شناسی)، دنیا شناسی (جایگاه شناسی) و انسان شناسی (موضوع شناسی) باشد، یا علوم ریاضی و تجربی در عرصه‌های گوناگون آن.

دین و آیین مردمان:

تا انسان روی زمین هست، هیچ "جبری" برای اعتقادات او اِعمال نمی‌گردد [و البته در عرصه‌ی عمل، ضرورت رعایت قانون الزامی می‌باشد]؛ چرا که حتی یک دقیقه "جبر"، حقایقی چون هدایت، وحی، نبوت، قیامت، مسئولیت، تکلیف، سؤال و جواب، مکافات و پاداش و به طور کلی معاد را منتفی می‌سازد.

بنابراین چنین نیست که نه به محض ظهور و نه پس از استقرار حکومت عدل جهانی به ولایت حضرت امام مهدی علیه السلام، ناگهان تمامی مردمان دنیا، موحد، مؤمن، مسلمان و شیعه شوند؛ چنان که در احادیث تصریح شده است که برخی به دین و آیین خود یا گذشتگان خود باقی می‌مانند. منتهی چون دیگر مانع، پرده و بهانه‌ای برای شناخت، پذیرش، باور و ایمان به "حق" و عمل نمودن به آن باقی نمی‌ماند، و موارد خوف (از سلطه‌ی مستکبران گرفته، تا فقر علمی یا اقتصادی) از میان می‌رود و امنیت کامل شخصی و اجتماعی برقرار می‌گردد، به جز "فاسقان"، کسی از "حق" رویگردان نمی‌شود:

« وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ » (النّور، 55)

ترجمه: خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‌اند وعده می‌دهد که قطعاً آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید؛ و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشه‌دار خواهد ساخت؛ و ترسشان را به امنیّت و آرامش مبدّل می‌کند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند.

همین آیه‌ی مبارکه، تصریح دارد که در آن زمان نیز کافر [کسی که حق را بپوشاند] و فاسق [کسی که از پوسته و مسیر آدمیت و بندگی خداوند متعال خارج شده است] وجود خواهد داشت، چه رسد به گرایش به ادیان گوناگون، منتهی دیگر قدرت، حکومت، خلافت، سلطه سیاسی، اقتصادی، نظامی، فرهنگی و تبلیغاتی و ... نخواهند داشت و نمی‌توانند [مانند امروز] جهل خود را "عقل" – نادانی خود را "علم" و زشتی خود را "زیبایی" معرفی و القا کنند.

 

مرتبط:

مباحث گوناگون منتشر شده در این پایگاه، در موضوع امام زمان (ع) و ظهور

 

پرسش:

آیا پس از ظهور همگان شیعه می‌شوند؟ آیا در اینصورت یکنواختی ایجاد نمی‌گردد؟ زیبایی زندگی به همین چالش‌های علمی می‌باشد!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9204.html 

 

پیوند و بازدید در پیام‌رسان‌های دیگر 

 

  

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی   علم