پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهات): جالب آن که هجوم آوردند را نمی‌گوید اعراب، بلکه می‌گوید: «مسلمین!» گاهی هدف و آهنگ سؤال یا شبهه، بسیار مهم‌تر از متن است که پشت جمله پنهان می‌ماند،

اگر چه مقصود سؤال کاملاً مشخص و واضح است و هدف همان قرار دادن «دین در مقابل ملیت = ناسیونالیته» می‌باشد و معمولاً طراحان این شبهات، هیچ اعتقادی به خدا، بهشت و جهنم ندارند. البته این ترفند به راه انداختن جنگ روانی با تاکتیک مقابل هم قرار دادن «حب دینی با حب ملی»، بسیار قدیمی و سوخت شده است و دیگر جواب نمی‌دهد (کافیست در بخش جستجو در سایت، کلمه مرتبطی چون اعراب یا حمله اعراب را درج و کلیک نمایید، تا مشاهده بفرمایید که طی چند سال گذشته، چند بار این بحث با جملات متفاوت سؤال و مطرح شده است). دیگر نمی‌شود ملیت‌گرایی را مقابل دین و اعتقادات مردم قرار داد (در هیچ کشوری)، به ویژه با توجه به آن که امروزه جهان کفر و استکبار نیز آوای "جهانی شدن" سر داده است. اما از آنجا که شاید واقعاً در ذهن کاربر محترمی چنین سؤالی مطرح شده باشد، باز هم از جهتی که در سؤال طرح شده (بهشت)، پاسخ داده می‌شود.

الف - دقت شود که "بهشت خدا"، نه بنیاد شهید است، نه مؤسسه بزرگداشت کشته شدگان در جنگ‌های ملی و میهنی، نه مرکز تاریخ نگاری و نه ثبت احوال. بلکه "بهشت" جایگاه حیات ابدی مؤمنان و متقیان، در مراتب قُرب به پروردگار عالم می‌باشد.

« إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِيكٍ مُّقْتَدِرٍ » (القمر، 54)

ترجمه: همانا پرهيزكاران در بهشت‏ها و باغ‏ها و رودهاى جارى و وسعت زندگى و روشنى دائم خواهند بود * در قرارگاه صدق، نزد پادشاهى توانايند.

ب – از این رو، هیچ کس بر اساس ملیتش، شناسنامه‌اش، یا حتی پسوند "اسلام" در نام دینش، یا چگونگی مُردن و یا کشته شدنش، به بهشت یا جهنم نمی‌رود؛ این طور نیست که بگوییم چون ویتنامی‌ها به ویتکنگ‌ها یورش بردند، یا پیش از اسلام ایرانی‌ها بارها به روم و کشورهای عربی حمله کردند و اموال و زنان آن را به یغما بردند و آنها نیز همین‌طور، پس حالا کدام بهشتی و کدام جهنمی هستند.

ج – بلکه همگان، بر اساس "ایمان و عمل صالح"شان در طول زندگی، به جایگاه خود وارد می‌شوند، خواه بهشت و خواه جهنم. چه بسا یک امریکایی مؤمن باشد و عمل صالح انجام دهد و در بستر آرام بمیرد و وارد بهشت شود؛ اما یک ایرانی، به خاطر کفرش، به خاطر اعمال ناصالحش، به خاطر لجاجت و عنادش با اسلام، به خاطر همراهی‌اش با کفار [اگر چه با ابزار قلم و کلام] و تلاش در منحرف کردن اذهان عمومی، پس از مرگش مستقیم به جهنم برود، اگر چه در جنگی زیر تانک رفته باشد.

د – پس اگر قصد اعراب از حمله به ایران خدا و اسلام بود [که اگر چنین بود، بیعت با رسول الله صلوات الله علیه و آله را نقض نمی‌کردند - حکومت را از امیرالمؤمنین علیه السلام غصب نمی‌کردند و آن همه ظلم جنایت، چه در شبه جزیره عربستان (به ویژه مکه و مدینه) و چه در ایران و سایر بلاد راه نمی‌انداختند]، آن وقت کارشان می‌شد «جهاد فی سبیل الله» و تکلیف کشته‌های چنین جهادی نیز روشن است.

ایرانی‌ها نیز اگر موحد بودند، اگر به خدا و آخرت ایمان داشتند، اگر اهل عمل صالح برای خدا بودند، اگر به امر خدا و برای خدا، نه تنها دفاع از کشور، بلکه از نوامیس خود دفاع می‌کردند و کشته شدند نیز تکلیف‌شان مشخص است. اما اگر هر کدام تشنه قدرت بودند، طمع به جاه و مقام و ثروت و شهوت داشتند - آتش پرست بودند، بت پرست بودند، جاهل و نادان بودند، در خدمت شاهان و اشرار بودند، اگر برای دنیا و متاع قلیلش جان خود را باختند، تکلیف آنها نیز روشن است.

د – مهم‌تر این است که اگر ذره‌ای حب ملی نیز در وجودمان هست، بیاندیشیم که در نزدیک به سه قرن استعمار ایران توسط انگلیس و امریکا (که نزدیک‌تر به تاریخ معاصر ماست)، و آن همه ظلم و جنایت و تجاوز و چپاول، که به مراتب بدتر از حمله اعراب بوده است، و در دورانی رخ داده که ایرانیان همه مسلمان بودند، چه کسانی نوکری اجانب را کرده و مستقیم به جهنم می‌روند و چه کسانی در راه خدا، از دین، کشور، ملیت، دارایی‌ها و نوامیس مادی و معنوی دفاع کرده و بهشت می‌روند؟ چه کشته شده باشند و چه نشده باشند.

ﮪ – مهم‌تر آن است که تکلیف امروز خودمان را بدانیم و هر کس خودش را به محاسبه بکشد و ببیند که در چه جایگاهی قرار دارد؟

بهشت یا جهنم رفتن، نه شانسی است و نه تصادفی، بلکه نتیجه‌ی چگونگی هدف‌گیری‌ها، تعلقات، وابستگی‌ها و چگونه زیستن در همین دنیاست.

خداوند متعال در آیات متعددی در قرآن کریم، به وضوح تشریح نموده است که چه کسانی به بهشت می‌روند و چه کسانی به جهنم می‌روند؛ و البته هر کسی می‌تواند در همین دنیا و بر اساس همین شاخصه‌ها بفهمد که چه جایگاهی در آخرت دارد و اگر خوشش نمی‌آید، فکری به حال خودش بکند.

آنان که اهل ایمان و تقوا هستند و عمل صالح را برای خدا انجام می‌دهند، حتماً به بهشت تشریف می‌برند، حتی اگر در بستر خود آرام بمیرند. اما آنان که قلب‌شان از کفر و عناد سیاه شده است، عمری بندگی نفس اماره و طواغیت درونی و بیرونی را کرده‌اند، همیشه در خدمت کفار، مشرکین، ظالمین و منافقین قدم و قلم زده‌اند، عملکردشان فقط دشمنی با اسلام و مسلمین بوده است، حتماً و یقیناً به جهنم تشریف می‌برند، هر چند که ایرانی باشند.

*- خیال همه راحت باشد، بهشت کشور بیگانه‌ای نیست که کسی بتواند با هزاران کلک، ویزا یا اقامت بگیرد و یا پناهده‌ی سیاسی و اجتماعی آن شود! «مالِک یَوم الدّین» خداست، قاضی خداست و چنان که ائمه اطهار علیهم السلام فرمودند: «خدا درباره بهشتش گول نمی‌خورد».

 

مرتبط:

*- در حمله ظالمانه اعراب به ایران، آیا کشته‌های عرب شهید هستند یا ایرانیانی که در دفاع از مرز و بوم خود کشته شدند؟ - این شبهه را بسیار رایج کرده‌اند. (10 بهمن 1392)

*- برخی از اهل سنت می‌گویند: شما ایرانی‌ها که خلیفه دوم عمر را قبول ندارید، بدانید که او شما را مسلمان کرد؟ پاسخ چیست؟ (23 اردیبهشت 1392)

*- در کلاس درس تاریخ، استادمان مطرح کرد که مومن نمی‌تواند تحقیق کند؛ چون به ایمان رسیده و ایمان یعنی باور قلبی (درس درباره مسایل تاریخ اسلام مثل حمله به ایران در زمان عمرو ورود اسلام به ایران با شمشیر و نه صلح و...) (15 آبان 1393)

*- می‌گویند: اعراب در حمله به ایران، به زنان تجاوز کردند، برده‌کشی کردند ...؛ سپس نسل سادات را به آنها نسبت می‌دهند؟ (3 فروردین 1395)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

*- در حمله اعراب به ایران، کشته‌های کدام وارد بهشت می‌شوند؟ هجوم آورندگان یا دفاع کنندگان؟

    http://www.x-shobhe.com/shobhe/7478.html

 

https://telegram.me/x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   جنگ و جهاد