پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):

آیا چون خداوند سبحان عظیم است، بندۀ ناچیزش باید قوانین بندگی و هدایت به سوی رشد و کمال را وضع و تشریع نماید، یا خودش؟!

ریشۀ اینگونه پرسش‌ها و سپس شبهاتی که به اذهان القا می‌شود؛ درست نشناختن خدا از یک سو و درست نشناختن انسان و حقایق هستی از سوی دیگر می‌باشد.

●- از سویی می‌گوید: «خدای با عظمتی که عالَم هستی و ما را آفریده» و از سویی دیگر حاضر نیست مطیع فرمان او گردد و امرش را اطاعت نمایید! این چگونه شناختی از عظمت اوست که می‌خواهد عظمت او را بهانه و توجیهی برای نافرمانی خودش قرار دهد؟!

●- برخی گمان دارند که «رحمت، عظمت، جمال و جلال الهی»، با «علم، حکمت، قدرت و ربوبیّت او» منافات دارد! لذا خودآگاه یا ناخودآگاه گمان می‌کنند که چون خداوند سبحان، غنی و عظیم است، خلقتش باید پوچ و عبث باشد، برای او همه مساوی باشند، باید نسبت به کافر، مشرک، فاسق و ظالم و نیز به موحد، مؤمن، متقی و عادل، یک نظر داشته باشد! و حال آن که چنین مواضع مساوی نسبت به همگان، ظلم می‌باشد که به او راه ندارد.

«قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (المائدة، 100)

- بگو پليد و پاك يكسان نيستند، هر چند كثرت پليد[ها] تو را به شگفت آورد؛ پس اى خردمندان از خدا پروا كنيد، باشد كه رستگار شويد.

●- برخی گمان دارند که چون خداوند سبحان، عظیم و غنی (بی‌نیاز) می‌باشد، پس نباید هیچ قانون، نظم و اندازه‌ای را بر خلقتش حاکم نموده باشد و بر اساس آن هدایت نماید و اگر هم وضع و ابلاغ نموده، نباید برایش فرقی کند که انجام و رعایت می‌شود یا نشود؟!

فرمود: «إِنَّا كُلَّ شَيْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ - مائیم که هر چیزی را به اندازه آفریم» (القمر، 49)

پس، هر چیزی اندازۀ معینی دارد؛ حتی قوانین تشریعی نیز نظم و اندازه‌های علیمانه و حکمیانه دارند که منطبق با نظام خلقت و هدایت می‌باشند. آیا کسی می‌تواند بگوید: «من چون خیلی خدا را دوست دارم، نماز ظهر را شش رکعت می‌خوانم؟!» پس، نماز نیز که حضور در محضر و مناجات با اوست نیز قوانین و ضوابطی دارد. اگر حدثی سرزند (گازی خارج شود)‌، وضو باطل می‌شود و نماز بی‌وضو صحیح نیست، پس نمازگزار باید دوباره وضو بگیرد و نماز خود را اقامه نماید؛ نه این که بگوید: «چون خداوند عظیم است، نباید برایش فرق کند که من با وضو نماز می‌گذارم و یا بی‌وضو!»

●- برخی به رغم اذعان به عظمت خدا از یک سو و اقرار به ناچیزی خود در برابر او از سویی دیگر؛ گمان می‌کنند که عبادت و اطاعت آنان چیزی به خدا می‌افزاید و کفر، شرک، تمرد، عصیان و گناه آنان، چیزی از خدا می‌کاهد! سپس گمان می‌کنند و حتی حکم می‌دهند که چون خداوند متعال، سبحان، غنی و عظیم است، نباید برای او فرقی کند که من چه می‌کنم؟!

اما، غافلند که تمامی این قوانین، ضوابط، دستورالعمل‌ها، حقوق و احکام، لازمۀ حرکت آدمی در صراط مستقیم، رشد، کمال و سعادت انسان می‌باشد؛ پس فرق است بین کسی که رعایت می‌کند، با کسی که رعایت نمی‌کند و نتیجه به خودشان برمی گردد!

●- بنابراین، آیا کسی می‌گوید: «چون خداوند با عظمت، این آتش عظیم را سوزاننده خلق نموده و بدن من نیز که در خلقتش عظیم می‌باشد را در مقابل آتش، سوزنده خلق نموده، پس نباید برای او فرفی داشته باشم که من دست بر آتش می‌برم و یا نمی‌برم و اگر بردم، نباید مرا طبق قوانینی که خود وضع و حاکم نموده، بسوزاند؟!» خیر، بلکه نشان می‌دهد و می‌فرماید: «آتش سوزاننده است و تو سوزنده، پس نباید دست بر آتش فرو بری، وگرنه حتماً می‌سوزد».

●●●- بنابراین، عظمت، رحمت، رأفت، غنا، کرم و جود الهی، نه تنها دلیل و توجیهی برای تمرد از فرامین او نمی‌باشد، بلکه دلیل قاطعی بر ضرورت بندگی و اطاعت خاضعانه می‌باشد و نفع اطاعت و یا ضرر و خسران معصیت، به خود انسان برمی گردد.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   توحید