نهج البلاغه، خطبه 87 – ترجمه حجت الاسلام و المسلمین انصاریان

اَمّا بَعْدُ، فَاِنَّ اللّهَ لَمْ يَقْصِمْ جَبّارِى دَهْر قَطُّ اِلاّ بَعْدَ تَمْهيل وَ رَخاء،

[پس از حمد حق]، و اما بعد، خداوند سرکشان هیچ روزگاری‌ را درهم نشکست مگر پس از مهلت دادن و آسایش،

وَ لَمْ يَجْبُرْ عَظْمَ اَحَد مِنَ الاُمَمِ اِلاّ بَعْدَ اَزْل وَ بَلاء،

و شکستگی‌ هیچ امّتی‌ را جبران ننمود مگر بعد از تنگنایی‌ و سختی‌ و رنج،

وَ فى دُونِ مَا اسْتَقْبَلْتُمْ مِنْ عَتْب، وَما اسْتَدْبَرْتُمْ مِنْ خَطْب مُعْتَبَرٌ.

و در سختی‌‌هایی‌ که به سوی‌ آن می‌‌روید، و در حوادثی‌ که پشت سر گذاشتید عبرتهاست.

وَ ما كُلُّ ذى قَلْب بِلَبيب، وَلا كُلُّ ذى سَمْع بِسَميع، وَلا كُلُّ ذى ناظِر

هر صاحبِ دلی‌ خردمند نیست، و هر صاحب گوشی‌ شنوا نمی‌باشد، و هر چشم داری‌ بینایی‌ ندارد    .  (بصیرت ندارد).

فَياعَجَباً ـ وَ مالِىَ لا اَعْجَبُ ـ مِنْ خَطَاِ هذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلافِ حُجَجِها فى دينِها؟!

پس ای عجب! و چرا در عجب نباشم از اشتباه کاریهای‌ این فرقه‌ها با اختلاف دلایلی‌ که در دینشان دارند؟!

لايَقْتَصُّونَ اَثَرَ نَبِىٍّ، وَلايَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِىٍّ،

از اثر هیچ پیامبری‌ پیروی‌ نمی‌کنند، و به عمل هیچ جانشینی‌ اقتدا نمی‌‌نمایند،

وَلا يُؤْمِنُونَ بِغَيْب، وَلا يَعِفُّونَ عَنْ عَيْب.

و به هیچ غیبی‌ ایمان نمی‌‌آورند، و از هیچ عیبی‌ عفّت نمی‌ورزند.

يَعْمَلُونَ فِى الشُّبُهاتِ، وَ يَسيرُونَ فِى الشَّهَواتِ.

به شبهات عمل می‌ کنند، و در شهوات سیر می‌‌نمایند.

الْمَعْرُوفُ فيهِمْ ما عَرَفُوا، وَالْمُنْكَرُ عِنْدَهُمْ ما اَنْكَرُوا.

معروف در میان آنان چیزی‌ است که خود معروف دانند، و منکر نزدشان همان است که خود منکر می‌‌دانند.

مَفْزَعُهُمْ فِى الْمُعْضِلاتِ اِلى اَنْفُسِهِمْ،

پناهگاهشان در مشکلاتْ خودشان هستند،

وَ تَعْويلُهُمْ فِى الْمُبْهَماتِ عَلى آرائِهِمْ، كَاَنَّ كُلَّ امْرِئ مِنْهُمْ اِمامُ نَفْسِهِ،

و اعتمادشان در امور مبهم بر رأی‌ و نظرشان است، گویی‌ هر کدام از آنان امام خود است،

قَدْ اَخَذَ مِنْها فيما يَرى بِعُرًى ثِقات، وَ اَسْباب مُحْكَمات.

و هر شخصی‌ گمان می‌کند در آرائش به ریسمانهای‌ محکم و سبب‌های‌ استوار چنگ زده است!

 

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه