نهج البلاغه، نامه 31

با استفاده از ترجمه حجت الاسلام و المسلمین، انصاریان 

وَاعْلَمْ يا بُنَىَّ، اَنَّكَ اِنَّما خُلِقْتَ لِلاْخِرَةِ لا لِلدُّنْيا،

پسرم! معلومت باد (بدان که تو) برای‌ آخرت آفریده شده‌ای‌ نه برای‌ دنیا،

وَ لِلْفَناءِ لا لِلْبَقاءِ، وَ لِلْمَوْتِ لا لِلْحَياةِ، وَ اَنَّكَ فى مَنْزِلِ قُلْعَة،

و برای‌ فنا نه برای‌ بقا، و برای‌ مرگ نه برای‌ حیات، در منزلی‌ هستی‌ که باید از آن کوچ کنی‌،

وَ دارِ بُلْغَة، وَ طَريق اِلَى الاْخِرَةِ، وَ اَنَّكَ طَريدُ الْمَوْتِ الَّذى لايَنْجُو مِنْهُ هارِبُهُ،

و جایی‌ که از آن به جای‌ دیگر برسی‌، و خلاصه در راه آخرتی‌، و صید مرگی‌ که گریزنده از آن را نجات نیست،

وَ لايَفُوتُهُ طالِبُهُ، و لابُدَّ اَنَّهُ مُدْرِكُهُ،

و از دستِ خواهنده‌اش بیرون نرود، و ناگزیر او را بیابد.

فَكُنْ مِنْهُ عَلى حَذَر اَنْ يُدْرِكَكَ وَ اَنْتَ عَلى حال سَيِّئَة قَدْ كُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَكَ مِنْها بِالتَّوْبَةِ،

از اینکه مرگ تو را به هنگام گناه دریابد ـ گناهی‌ که با خود می‌‌گفتی‌ از آن توبه می‌کنم ـ برحذر باش،

فَيَحُولَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ ذلِكَ، فَاِذا اَنْتَ قَدْ اَهْلَكْتَ نَفْسَكَ.

مرگی‌ که بین تو و توبه‌ات مانع گردد، و بدین صورت خود را به هلاکت انداخته باشی‌ .

یـاد مـرگ

يا بُنَىَّ، اَكْثِرْ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ، وَ ذِكْرِ ما تَهْجُمُ عَلَيْهِ، وَ تُفْضى بَعْدَ الْمَوْتِ اِلَيْهِ،

پسرم! مرگ را و موقعیتی‌ که ناگهان در آن می‌افتی‌، و بعد از مرگ به آن می‌‌رسی‌ زیاد به یاد آر،

حَتّى يَأْتِيَكَ وَ قَدْ اَخَذْتَ مِنْهُ حِذْرَكَ ، وَ شَدَدْتَ لَهُ اَزْرَكَ، وَ لا يَأْتِيَكَ بَغْتَةً فَيَبْهَرَكَ.

تا وقتی‌ مرگت برسد خود را مهیّا، و دامن همت به کمر زده باشی‌، مباد که مرگ از راه برسد و تو را مغلوب نماید.

وَ اِيّاكَ اَنْ تَغْتَرَّ بِما تَرى مِنْ اِخْلادِ اَهْلِ الدُّنْيا اِلَيْها، وَ تَكالُبِهِمْ عَلَيْها،

از اینکه رغبت دنیاپرستان به دنیا، و حرصشان بر متاع اندک آن تو را فریفته کند برحذر باش،

فَقَدْ نَبَّاَكَ اللّهُ عَنْها، وَ نَعَتْ هِىَ لَكَ نَفْسَها، وَ تَكَشَّفَتْ لَكَ عَنْ مَساويها،

به درستی که خداوندت از اوضاع دنیا خبر داده، و دنیا هم با احوالاتش تو را از زوال خود آگاه نموده، و زشتی‌هایش را به تو نشان داده،

فَاِنَّما اَهْلُها كِلابٌ عاوِيَةٌ، وَ سِباغٌ ضارِيَةٌ، يَهِرُّ بَعْضُها بَعْضاً،

زیرا دنیاپرستان سگانی‌ فریادزننده، و درندگانی‌ شکارکننده هستند، یکدیگر را می‌گزند،

وَ يَأْكُلُ عَزيزُها ذَليلَها، وَ يَقْهَرُ كَبيرُها صَغيرَها.

زورمندش، ضعیفش را می‌‌خورد، و بزرگش به کوچکش به قهر و غلبه حمله می‌‌کند.

نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ، وَ اُخْرى مُهْمَلَةٌ، قَدْ اَضَلَّتْ عُقُولَها، وَ رَكِبَتْ مَجْهُولَها، سُرُوحُ عاهَة بِواد وَعْث،

گروهی‌ از دنیاداران چهارپایانی‌ مهار شده، و دسته‌ای‌ حیوان رها شده‌اند، عقول خود را از دست داده، و به راه نامعلوم قدم نهاده‌اند، حیوانی‌ چند که در چراگاه آفت که قدم درآنجا قراری‌ ندارد سُر داده شده‌اند،

لَيْسَ لَها راع يُقيمُها، وَ لا مُسيمٌ يُسيمُها،

نه چوپانی‌ که از آنان نگهداری‌ نماید، و نه چراننده‌ای‌ که آنها را بچراند،

سَلَكَتْ بِهِمُ الدُّنْيا طَريقَ الْعَمى، وَ اَخَذَتْ بِاَبْصارِهِمْ عَنْ مَنارِ الْهُدى،

دنیا آنان را به راه کوری‌ و ضلالت برده، و دیدگانشان را از دیدن علائم هدایت فرو بسته،

فَتاهُوا فى حَيْرَتِها، وَ غَرِقُوا فى نِعْمَتِها، وَ اتَّخَذُوها رَبّاً، فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَ لَعِبُوا بِها، وَ نَسُوا ما وَراءَها‌.

در وادی‌ حیرت دنیا سرگردان، و در نعمتهایش غرق، و آن را به عنوان ربّ انتخاب کرده اند، از این رو دنیا با آنان و آنان با دنیا به بازی‌ پرداخته‌اند، و آنچه را به دنبال آن است فراموش کرده‌اند.

 

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه