نهج البلاغه، خطبه 131 / با استفاده از ترجمه‌ی حجت الاسلام و المسلمین انصاریان

اَيَّتُهَا النُّفُوسُ الْمُخْتَلِفَةُ، وَالْقُلُوبُ الْمُتَشَتِّتَةُ.

اى نفوس گوناگون، و دل‌هاى پراکنده،

الشّاهِدَةُ اَبْدانُهُمْ، وَالْغائِبَةُ عَنْهُمْ عُقُولُهُمْ،

اى کسانى که بدن‌هاتان حاضر، و عقول‌تان از شما پنهان است،

اَظْاَرُكُمْ عَلَى الْحَقِّ وَ اَنْتُمْ تَنْفِرُونَ عَنْهُ نُفُورَ الْمِعْزى مِنْ وَعْوَعَةِ الاَسَدِ،

شما را به سوى حق مى‌کشم و شما همچون رمیدن بزغاله از غرّش شیر رم مى‌کنید!

هَيْهاتَ اَنْ اَطْلَعَ بِكُمْ سَرارَ الْعَدْلِ، اَوْ اُقيمَ اعْوِجاجَ الْحَقِّ.

بعید است بتوانم به وسیله شما تاریکى را از چهره عدالت برطرف کنم، یا کژى را که به حق رسیده راست نمایم.

اللّهُمَّ اِنَّكَ تَعْلَمُ اَنَّهُ لَمْ يَكُنِ الَّذى كانَ مِنّا مُنافَسَةً فى سُلْطان،

خدایا تو مى‌دانى که آنچه انجام دادیم نه براى رغبت به قدرت (سلطه) بود،

وَ لاَ الْتِماسَ شَىْء مِنْ فُضُول الْحُطامِ،

و نه براى زیاده خواهى از مال بى ارزش دنیا،

وَلكِنْ لِنَرُدَّ الْمَعالِمَ مِنْ دينِكَ، وَ نُظْهِرَ الإصْلاحَ فى بِلادِكَ،

بلکه براى آن بود که نشانه هاى دینت را به جایش بازگردانیم، و برنامه اصلاح را در شهرهایت آشکار کنیم،

فَيَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبادِكَ، وَ تُقامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِكَ.

تا بندگان ستم کشیده‌ات ایمنى یابند، و حدود معطّل شده‌ات اقامه گردد.

اللّهُمَّ اِنّى اَوَّلُ مَنْ اَنابَ، وَ سَمِعَ وَ اَجابَ، لَمْ يَسْبِقْنى اِلاّ رَسُولُ اللّهِ صَلَّى اللّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ بِالصَّلاةِ.

بار خدایا، من اولین کسى هستم که به تو دل داده، و امرت را شنیده و پاسخ گفته ام، احدى در نماز جز پیامبر صلّى اللّه علیه وآله بر من پیشى نگرفت.

وَ قَدْ عَلِمْتُمْ اَنَّهُ لايَنْبَغى اَنْ يَكُونَ الْوالِىَ عَلَى الْفُرُوجِ وَالدِّماءِ والْمَغانِمِ وَالآحْكامِ وَ اِمامَةِ الْمُسْلِمينَ الْبَخيلُ فَتَكُونَ فى اَمْوالِهِمْ

شما مى‌دانید که حاکم بر نوامیس و جان و اموال و احکام، نباید بخیل باشد تا در گردآورى مال مسلمانان به نفع خود حریص باشد،

وَ لاَ الْجاهِلُ فَيُضِلَّهُمْ بِجَهْلِهِ، وَ لاَ الْجافى فَيَقْطَعَهُمْ بِجَفائِهِ،

و نباید جاهل باشد تا با جهلش مردم را گمراه کند، و نباید ستمکار باشد تا آنان را به ستم خود از حقوقشان محروم نماید،

وَ لاَ الْخائِفُ لِلدِّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْم، الْمَقاطِعِ،

و نباید در وحشت از دست به دست شدن دولت‌ها باشد تا قومى را بر قوم دیگر ترجیح دهد،

وَ لاَ الْمُرْتَشى فِى الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِالْحُقُوقِ وَ يَقِفَ بِها دُونَ

و نباید رشوه خوار در حکم و داورى باشد تا حقوق مردم را از بین ببرد و در رساندن حق به صاحبش توقف نماید،

وَ لاَ الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الاُمَّةَ.

و نباید تعطیل کننده سنّت پیامبر باشد تا به این سبب امّت را دچار هلاکت کند.

 

کلمات کلیدی:  نهج البلاغه