بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ و صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ.

سلام بر شما؛

معاد (بازگشت) و قیامت (قیام همگان در محضر حق، برای حساب و کتاب)، واقعه‌ای بسیار عظیم می‌باشد که متأسفانه باید اذعان داشت حتی ما مسلمانان که قرآن مجید و آموزه‌های مترجمان وحی، حضرات معصومان علیهم السلام را در اختیار داریم، چیز زیادی از آن نمی‌دانیم!

همین‌قدر دانستیم که زندگی بشر در زمین، با مرگ به آخر و به پوچی نمی‌رسد، بلکه به برزخ و سپس به قیامت منتقل می‌شود و در آنجا حساب و کتابی هست و عاقبت همگان به بهشت یا به جهنم ختم می‌شود! همین مقدار نیز بسیار ارزشمند و تعیین کننده است، وجه تمایز است؛ اما ابعاد واقعۀ قیامت، بسیار گسترده‌تر از این مقدار کم می‌باشد.

●- در قیامت، عده‌ای هیچ توقفی در محشر ندارند و به محض حشر، مستقیم به بهشت خداوند سبحان سوق داده می‌شوند؛ مانند انبیاء، اولیاء و شهداء - عده‌ای توقفی کوتاه دارند و با شفاعتی سریع به بهشت می‌روند - عده‌ای توقف طولانی‌تری دارند، حتی تا پنجاه هزار سال؛ و حال آن که حتی یک ساعتش نیز عذابی الیم می‌باشد! حساب و کتاب این عده، بسیار سنگین است و بالاخره یا نجات یافته و بهشت می‌روند، یا به جهنم رانده می‌شوند!

●- در قیامت، نه فراموشی هست که کسی بگوید: «فلان موضع‌گیری یا کاری که کردم را به یاد ندارم» و نه امکانی برای انکار و دروغ و نفاق باقی می‌ماند؛ چرا که همه چیز و تمامی احوالات (حتی یک نگاه یا پلک زدن) ظهور می‌یابد و مشهود می‌گردد؛ دست و پا و زمین و آسمان به گفتار درآمده و شهادت می‌دهند!

در یک موقف، کتاب اعمال آدمی را به دست خودش می‌دهند و می‌گویند: «اقْرَأْ كِتَابَكَ كَفَى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيبًا - (به او می‏گوئيم) كتابت را بخوان! كافی است كه امروز خود حسابگر خود باشی!» (الإسراء، 14) - در موقفی دیگر، هر موضعی که اتخاذ نموده و هر چه کرده را به او نشان می‌دهند، حتی اگر به اندازۀ یک مثقال باشد: «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ» (الزلزال، 7 و 8) - در موقفی سؤال و جواب هست و در موقف آخر، دیگر سؤال و جواب هم نیست، چرا که مؤمن به نور ایمان، سعی و جهادش شناخته می‌شود و کافر و مجرم نیز به صورتش شناخته می‌شود: «يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِيمَاهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِي وَالْأَقْدَامِ - مجرمان با صورت‌هايشان شناخته می‏شوند، و آنگاه آنها را با پیشانی و پاهايشان، می‏گيرند (و به دوزخ می‏افكنند).» (الرّحمن، 41)

خدای رحمان برای مؤمن می‌شمارد

آنجا خداوند رحمان و رحیم، به بندۀ مؤمنش می‌فرماید: «برای من چه آوردی؟!» چرا که فقط آن چه برای خدا و در راه او بوده مقبول و مرضی اوست.

مؤمن، شروع به شمارش می‌کند؛ از نمازهایش، روزه‌هایش، جهادهایش، صبرهایش در راه خدا، انفاق‌هایش، تلاوت قرآن مجید، موعظه‌ها و تبلیغاتش و ... می‌گوید.

در مقابل هر عمل درست و ثوابی، خداوند سبحان به نعماتی که عطا نموده تا او به این توفیقات برسد را می‌شمارد، مانند نعمت فهم و شعور، نعمت تفکر و تعقل، نعمت وحی و نعمت ولایت اهل عصمت علیهم السلام و سایر نعماتی که شاید به نظر نیاید.

مؤمن، ناگاه متوجه می‌شود که نه تنها دستش خالیست، بلکه بدهکار هم هست و نتوانسته شکر این نعمات را آنگونه که باید یا حتی می‌توانسته، به جای آورد. ابتدا می‌ترسد، اما خداوند رحمان به او امنیت می‌دهد و می‌فرماید: «نترس، همین مقدار را از تو قبول کردم، هم اجر می‌دهم و هم پاداش اضافه می‌دهم؛ اما حالا من برایت از آنچه بودی و کردی و خودت هم خبر نداری، می‌گویم».

*- آن چه آدمی نمی‌بیند، نمی‌فهمد، از آن بی‌خبر است و شاید به گستره و اثر آن نیندیشد، «آثار اعمال» می‌باشد که شاید تا آخر الزّمان تداوم داشته باشد!

برای خدا، نمازی اقامه نمودی، روزه‌ای گرفتی، یک قدم جهادی برداشتی، حجابت را رعایت نمودی، عفیف زندگی کردی، کم یا زیاد انفاقی نمودی، احترام پدر و مادر را حفظ کردی، دردِ دل دوستت را شنیدی، به روی گرفتار یا یتیمی لبخندی زدی، در مراسم مولودی یا عزاداری اهل عصمت علیهم السلام شرکت نمودی، شعائر الله را در محرم، صفر، عاشورا، اربعین و ... معظم داشتی، برای ظهور امام زمان علیه السلام دعا نمودی و ...؛ اما آیا از آثارش که شاید تا قیامت ادامه داشته باشد نیز بر داری؟!

اینجا خداوند سبحان می‌فرماید: «تو شمردی و تمام شد، حالا من برایت می‌شمارم»، هر وقت خودت به شمارش در نیاوری، خدا برایت می‌شمرد.

کتاب آثار تا قیامت

«إِنَّا نَحْنُ نُحْيِي الْمَوْتَى وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَكُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ» (یس، 12)

- ما مردگان را زنده می‌كنيم، و آنچه را از پيش فرستاده‏‌اند و تمام آثار آنها را می‏نويسيم، و همه چيز را در «امام مبین - امام حاضر» احصا كرده‏‌ايم.

بی‌تردید، هر نوع موضع‌گیری و عملی، متناسب با هدفی و برای رسیدن به مقصودی می‌باشد؛ در واقع می‌توان گفت: «هر کاری، برای آثارش در آیندۀ دور یا نزدیک به انجام می‌رسد».

خداوند متعال فرمود: «هم آن چه انجام می‌دهند نوشته می‌شود و هم آثارش تا قیامت» و تأکید می‌نماید که این نامۀ اعمال و آثارشان، نزد «امام مبین»، احصا می‌شود.

آنجا، امیرالمؤمنین علیه السلام می‌آیند و در بارۀ شیعیان عصر خودشان شهادت می‌دهند؛ سپس امام حسن علیه السلام تشریف می‌آورند و دربارۀ آثار اعمال آن مؤمنان در عصر خود شهادت می‌دهند ... و در آخر، وارث اولین تا آخرین، حضرت امام مهدی علیه السلام تشریف می‌آورند و از اعمال شیعیان عصر غیبت و عصر ظهور خود خبر می‌دهند و هم چنین از آثار مواضع و عملکرد مؤمنان گذشته تا زمان خود خبر می‌دهند.

می‌فرماید: «آن زحمتی که برای کسب علم کشیدی و آن کتابی که نوشتی، این آثار را تا آخر الزّمان داشته است - آن کمکی که به فلان مؤمن نمودی، آن لبخندی که زدی، آن عزاداری‌ها که شرکت نمودی و ...، این آثار را در زندگی و نسل آنان تا آخر الزّمان داشت - آن عزاداری تو، این آثار را در زنده ماندن و پویایی نهضت سیدالشهداء علیه السلام داشت - این تعداد از بندگان خدا، به واسطۀ آن کارهای تو، به اسلام عزیز، قرآن مجید و اهل عصمت علیهم السلام، گرایش پیدا کردند - آن مجاهدت تو، این آثار را در عقب راندن و شکست دشمنان داشت و ... .

اینجاست که مؤمن، شاکر و خوشحال می‌شود و با حمد و تسبیح، با سلامتی و امنیت کامل، وارد بهشت می‌شود.

«إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ آمِنِينَ» (الحجر، 45 و 46)

- پرهيزگاران در باغ‌ها(ی سر سبز بهشت) و در كنار چشمه‏‌های آن هستند * (فرشتگان الهی به آنها می‏گويند) داخل شويد با سلامت و امنيت.

●- البته این خبر دادن، برشمردن و نشان دادن آثار اعمال، برای کفار، مشرکان، منافقان، ظالمان، فاسقان و مجرمان نیز هست که در این مقال، با آنان کاری نداریم.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت