بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

سلام دوستان؛

کسانی که با معارف قرآنی و آموزه‌های حدیثی و علوم اسلامی آشنایی ندارند، گمان می‌کنند مطالب مطروحه عمومیّت ندارند و عدۀ به خصوصی را شامل می‌گردند؛ در حالی که وقتی خداوند سبحان در بارۀ انسان، توصیف و رویکردهایش سخن می‌فرماید، همگان در تمامی اعصار و با هر اعتقاد و گرایشی را شامل می‌گردد.

به عنوان مثال:

●- آنها از اسلام و قرآن کریم شنیده‌اند که «لا إله الّا الله» و مکرر فرمود که جز او را إله نگیرید، چرا که إلهی جز او وجود ندارد؛ و توجه ندارند که پرستش و وابستگی به إله فطری است، لذا همگان إله دارند؛ خواه إله حق باشد، یا إلهه‌های جعلی و باطل و حتی برخی هوای نفس خود را إله می‌گیرند و به بندگی و اطاعت از فرامین آن مشغول می‌شوند!

●- «محبّت» نیز یک نیرو، کشش و حالت فطری است که در همگان وجود دارد؛ لذا همگان محبت و عشق را می‌فهمند؛ حال اگر محبوب غایی کسی، خداوند سبحان نشد؛ محبوب‌های دیگر را جایگزین او می‌نماید و آن شدت محبّتی را که باید به خدا داشته باشد و همه چیز را در راستای محبّت او دوست داشته باشد، به آن محبوب جعلی اختصاص می‌دهد! چنان که فرمود:

«وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ...» (البقره، 165)

- برخی از مردم شریکانی (معبودهایی) غير از خداوند، برای خود انتخاب می‏كنند، و آنها را همچون دوست داشتن خدا دوست می‌دارند، [اما] کسانی که ایمان آورده‌اند، شدت محبّت‌شان [محبوب غایی‌شان]، الله است ... .

●- «امامت» و پیروی از یک یا حتی چندین امام نیز یک حقیقت تکوینی و یک امر فطری می‌باشد؛ لذا خداوند منّان، امامان حق را برگزید و فرمود از آنان پیروی نمایید، اما اگر کسی آنها را نشناخت و پیروی ننمود، حتماً امامان دروغین را جایگزین می‌نماید و از آنها پیروی می‌کند.

با کمی دقت، معلوم می‌شود که نظامات شیطانی و سلطۀ طاغوتی، هر روز برای هر امری، امامی می‌سازند و مردمان را به دانسته و نادانسته، یا به جبر یا اختیار، به پیروی از آنان می‌خوانند و می‌کشانند؛ چرا که به خوبی می‌دانند: «انسان، امام‌گرا می‌باشد و اگر برایش امامان جعلی نسازند، به سوی امام حق می‌رود.»

سگ

کسی با وجود سگ مخالفتی ندارد؛ مخلوقی از مخلوقات خداوند متعال است که بر اساس علم و حکمت او خلق شده و اتفاقاً صفات برجسته‌ای نیز دارد؛ مانند این که قدردان کسی است که به او پناه و غذایی بدهد، نگهبانی می‌دهد، از گرسنگی فریاد نمی‌زند و سایر صفات؛ اما وقتی با سگ‌داری، سگ‌بازی و سگ‌گردانی مخالفت می‌شود، سگ‌بازان چنان موضع و قیافه‌ای می‌گیرند که گویی با اخلاق انسانی و تمدن بشری مخالفت شده است!

حال، موضوع بحث‌ ما، سگ و سگ‌بازی نیست، بلکه علت این رویکرد در میان نوع بشر می‌باشد. چه شد که به ویژه در غرب و به تقلید آنان در شرق و حتی در ایران، عده‌ای به سگ‌داری و سگ‌بازی علاقمند شدند؟! هر چند که بسیاری در داخل، سگ دارند، اما فرهنگ سگ‌داری ندارند! سگ را نزدیک مواد خواراکی فروشگاه می‌برند - برای فضولاتش، باغچه‌های کوچه و خیابان را انتخاب می‌کنند - در ایوان یا حیاط جای می‌دهند که از ساعت 5 صبح تا 12 شب پارس کند و مزاحم همگان شود! و بدتر آن که برخی سگ بیچاره را عقیم می‌کنند تا جفت نخواهد و میلش به هم نوع خودش نباشد و اختصاصی برای آنان بماند! در تمام دنیا، به ویژه در اروپایی که هر نفر یک یا چند سگ دارد، قوانین سختی وجود دارد، ولی گویا در ایران هیچ قانونی وجود ندارد، و آن مقداری که هست را نیز رعایت نمی‌کنند!

او دوست دارد یک آپارتمان مجردی داشته باشد و به جای خانواده، با سگش زندگی کند! دروی از رحمت واسعۀ الهی و عذاب آخرت نگرانش نمی‌کند، اما اگر از سگش دور شود، احساس بدبختی می‌کند و عذاب می‌کشد؛ چنان که اگر پدر، مادر یا همسر او دور شوند، یا بیمار شوند، یا حتی بمیرند، یا کارشان به طلاق بکشد، آنقدر متأثر نمی‌شود که اگر سگش بیمار شود، برود یا بمیرد، از شدت غم و اندوه، دچار بیماری افسردگی نیز می‌شود! چرا که شدت محبّت به سگ را جایگزین تمامی محبّت‌ها نموده است!

آدمی، دوست دارد که موجود زنده‌ای را دوست داشته باشد؛ موجودی که محبّت او را درک کند و متقابلاً پاسخگو باشد و او را دوست داشته باشد؛ و البته مهم است که این محبوب، فرمانبر او باشد، نه فرماندۀ او! ربّ او نباشد، بلکه مربوب او باشد!

وقتی محبّت خدا و اهل بیت علیهم السلام، محبت اسلام و قرآن، محبّت مسلمانان و محبّت نوع انسان به دل راه نیافت، و با تبلیغات غربی و فرافکنی‌های گسترده در فضای مجازی، از پدر و مادر و اعضای خانواده گرفته، تا خویشان و دوستان و هموطنان، همه منفور شدند؛ «سگ» جایگزین همه اینها می‌شود!

دختران و بانوان، حتی محبّت مادری و کشش و ذوق پرستاری که فطری آنان است را به «سگ» اختصاص می‌دهند و آقایان می‌کنند که به همراه آوردن سگ، به شخصیت و هیبت آنان می‌افزاید! آن سگ را به حمام می‌برند - به پزشک و دارویش اهمیّت می‌دهند - لباس تنش می‌کنند - مدفوعش را با دست و دستکش بیرون می‌آورند و مقعدش را می‌شویند - برایش جای خواب و حتی اتاقکی در منزل تعبیه می‌کنند - سر میز غذا می‌نشانند و در ظرفی به او غذا می‌دهند و اگر بتوانند، بهترین خوراکی‌های گوشتی و استخوانی را برایش می‌خرند؛ و عمراً چنین رفتارهایی را نسبت به یک انسان، یا یک بچه یتیم به انجام نمی‌رسانند!

گربه:

ای کاش می‌توانستم از این صحنۀ عجیب و آموزنده عکسی بگیرم، ولی شب بود.

خانمی را دیدم که نزد دو سطل بزرگ زباله در کوچه ایستاده و با حسرتی به گربه‌هایی که از آن بالا و پایین می‌روند نگاه می‌کند! تا مرا دید، گفت: «بیچاره‌ها دنبال غذا می‌گردند، ولی گرانی شده و غذایی گیر نمی‌آورند!» مثلاً یک تیکه سیاسی هم انداخت!

نکته اینجاست در کنار آنها، مرد جوانی تا کمر به داخل سطل فرو رفته بود که چیزی برای خوردن بیابد و آن زن، اصلاً توجهی به او نداشت و برای گربه‌ها دلسوزی می‌کرد!

خانم میانسال دیگری در قصابی، پنج بسته جگر مرغ خرید و با ژستی گفت: «برای گربه‌ها می‌خرم!» پرسیدم: «مگر شما چندتا گربه دارید؟» گفت: «خودم گربه ندارم، برای گربه‌های کوچه می‌خرم!» و همچنین مرد جوانی را دیدم که با قاشق، به دو گربه غذا می‌دهد! گفتم: چرا ظرف را مقابل‌‌شان قرار نمی‌دهی تا راحت بخورند؟! گفت: «نمی‌خورند، باید با قاشق بدهم»؛ پرسیدم چیست؟ گفت: «غذای گربه» که بیش از 150 هزار تومان خریده بود! جالب آن که افزود: «ثواب دارد!» آن یکی که زن جوانی بود، یک میلیون تومان غذای مخصوص گربه خریده بود که به پارک برود و به آنها بدهد!

●- بالاخره آدمی، فطرتاً دوست دارد که کار خیر انجام دهد، به گرسنگان غذا دهد و آنها را حتی شده برای یک وعده، سیر کند؛ و اگر اندک باوری نسبت به توحید و معاد داشته باشد، دوست دارد که ثواب کسب کند.

بنابراین، اگر کسی پروردگار عالم را عبادت ننمود، به نماز نزدیک هم نشد، دست افتاده‌ای را نگرفت، به انسان‌های گرسنه در محیط خودش یا هر کجای دیگر، توجهی نداشت، باید «گربه»ها را جایگزین نماید؛ هزینه کند، برای آنها غذای مخصوص تهیه کند، در کوچه و خیابان و پارک، به آنها غذا بدهد و گمان نماید که دیگر در اوج انسانیت قرار گرفته و کلّی ثواب کسب نموده است!

نکته:

بیشتر این افراد، همانهایی هستند که دائم در فضای مجازی ضد تبلیغ و فرافکنی می‌کنند که چرا به حج می‌روید - چرا حرم‌های منفجر شده با بمب را بازسازی می‌کنید - چرا برای زیارت هزینه می‌کنید - چرا برای امامان علیهم السلام، مراسم جشن و عزا برگزار می‌کنید - چرا به ویژه در محرم، تاسوعا و عاشورا، برای یک عده خوراک تهیه می‌کنید؛ پولش را بدهید برای گرسنگان غذا تهیه کنید! اما خودشان، سگ را جایگزین خانواده، همسر و فرزند و دوست و رفیق کرده‌اند و حسابی برایش هزینه می‌کنند!

●- بنابراین، کسی با موجودیت سگ و گربه، مخالفتی ندارد - با نگهداری سگ در صورت لزوم و به جایش نیز مخالفت ندارد - حبس کردن سگ، گربه و پرنده در خانه و قفس نیز ظلم به آنهاست - با سیر کردن آنها نیز که اگر برای خدا باشد، ثواب هم دارد، مخالفتی نیست؛ بلکه سخن از علل اصلی برخی از رویکردها می‌باشد - سخن از جایگزینی حیوانات به جای انسان‌ها و جایگزینی محبوب‌های جعلی می‌باشد.

مشارکت و هم‌افزایی - لطفاً این یادداشت را در راستای «جهاد تبیین»، برای دوستان به اشتراک بگذارید؛ متشکر.

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت