بسم الله الرّحمن الرّحیم

دشمن‌شناسی در هر مقوله‌ای یک ضرورت عقلی است، چنان چه به عالم سیاست و حکومت نیز منحصر نمی‌گردد. کسی که سلامتی را بشناسد، اما دشمن سلامتی را نشناسد، مبتلا شده و چه بسا به هلاکت نیز برسد. کشاورزی که بگوید: زمین و آب و بذر و کاشت را می‌شناسم، اما آفت را نمی‌شناسم، به زودی مزرعه‌اش آفت‌زده و نابود می‌گردد. درعالم سیاست و حکومت نیز چنین است. کسی که دشمن را نشناسد، به یقین دوست را نیز نمی‌شناسد. مگر می‌شود امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام را شناخت، اما مکرهای معاویه‌ای و جمود خوارج و آثار سوء آن را نشناخت؟

دشمن شناسی قبل از دوست‌شناسی:

اتفاقاً (به تعبیری) دشمن شناسی مرحله‌ی قبل از دوست شناسی است. تا إله‌های متفاوت درونی و بیرونی شناخته نشوند و تا با نفی اولوهیت آنها در نظر و عمل «لا إله» صورت نپذیرد، «الاّ الله» نیز محقق نخواهد شد، تا طواغیت درونی و بیرونی تکفیر نگردند و «يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ» عملی نگردد، ایمان به خدا حاصل نمی‌شود و کسی «وَيُؤْمِن بِاللّهِ» نخواهد شد.

خداوند متعال در سرتاسر قرآن کریم، درس دشمن‌شناسی می‌دهد و می‌فرماید آن را در وجود خودت نهادینه کرده‌ام و از تو پیمان گرفتم که اولاً دشمن را بندگی نکنی و ثانیاً مرا بندگی کنی:

«أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يَا بَنِي آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّيْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِينٌ * وَأَنْ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِيمٌ» (یس، 60 و 61)

ترجمه: اى فرزندان آدم مگر با شما عهد نكرده بودم كه شيطان را مپرستيد زيرا وى دشمن آشكار شماست * و اينكه مرا بپرستيد اين است راه راست.

متوقف شدن در دشمنان گذشته نیز نوعی تحجر و ارتجاع و استراتژی دشمن است:

پیشرفت و رشد، مستلزم شناخت دشمنان دیروز و درس و عبرت گرفتن از حوادث و وقایع آن روزگار و نیز شناخت دشمنان امروز و هم چنین شناخت دشمنان فرداست و متوقف شدن در دشمنان گذشته نیز نوعی تحجر و ارتجاع و استراتژی دشمن است که موجب هلاکت یک جامعه می‌گردد.

به عنوان مثال: آیا ملتی که فقط می‌دانند در گذشته چه عواملی سبب هبوط و سقوط جامعه آنها شده است، پیشرفت می‌کنند؟ یا ملتی که می‌دانند امروز چه عواملی سبب انحطاط می‌گردد و مهلکات آینده‌ی دور و نزدیک آنها کدام است؟

فرض بگیرید یک ملتی مطلع شدند که در چند قرن پیش، بیماری واگیردار و مهلکی چون وبا، طاعون، سل و ... به شهر آمد و موجب هلاکت جماعت بسیاری گردید. اما نمی‌دانند که امروز ایدز یا انواع بیماری‌های جنسی در جامعه آنها شیوع یافته است و هم چنین نمی‌دانند که کاهش جمعیت، در فردای نزدیک و دور، چه بلایی به سر آنها می‌آورد. آیا برای چنین ملتی، رشد و پیشرفتی متصور است؟

بلایی که به سر جامعه‌ی مسلمین آوردند:

از بزرگ‌ترین و مهلک‌ترین بلاهایی که به سر جامعه‌ی مسلمین آورده‌اند، متوقف کردن آنها در گذشته و به ویژه دشمن‌شناسی گذشته است. به حدی که به هیچ وجه دشمن امروز و فردای خود را نشناسند.

اگر از مردم بپرسید: دشمن پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله که بود؟ به سرعت پاسخ می‌دهند که ابوسفیان و پیروانش – اگر بپرسید: دشمن امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام که بود؟ سریع خواهند گفت: معاویه، خوارج و ... – دشمن امام حسن علیه‌السلام نیز معاویه و دنیا طلبان بودند و دشمنان امام حسین علیه‌السلام نیز یزید، شامیان و کوفیان ... و خلاصه دستگاه بنی امیه و بنی‌العباس.

حال بپرسید که دشمن امروز پیامبر اکرم و اهل بیت عصمت و طهارت و ائمه اطهار علیهم السلام چه جریان‌ها و یا چه کسانی هستند؟ دشمن فردای اسلام و مسلمین کدام اندیشه‌ها و جریانات خواهند بود؟ امروز آفت توحید که مردمان را به شرک می‌کشاند چیست؟ سازمان و تشکیلات شیطان امروزه کدام است و چگونه عمل می‌کند ...، دشمنان امام زمان‌مان، حضرت مهدی علیه‌السلام در درون تشکیلات اسلام و تشیع و خارج از آن کدامند؟ مُهلکات انسان و انسانیت چیست و...؟ کسی چیزی نمی‌داند.

دشمنِ بیدار و دوستِ خواب:

دوست خواب، همان دوست احمق است. همان که امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: دشمن دانا بهتر از دوست نادان است. همان که امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف فرمودند:

«قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّیعَهِ وَحُمَقاؤُهُمْ، وَمَنْ دینُهُ جِناحُ الْبَعُوضَهِ أَرْجَحُ مِنْهُ»

ترجمه: همانا اذیت می‌کنند ما را، جاهل‌های شیعه و احمق‌های‌شان و کسانی که پر و بال پشه از دین آنها محکم‌تر است.

دشمن بیدار است، دشمن هوشیار است، دشمن از دیروز درس و عبرت گرفته و امروز آن را به کار می‌بندد و برای فردا طرح و توطئه دارد. البته دشمن نمی‌تواند چیزی را بیافریند، بلکه دائم بدل می‌زند. إله به جای الله، ایسم به جای دین، مانیفست به جای وحی و کتاب آسمانی، نظریه به جای حقایق روشن، سکس آزاد به جای روابط قانونمند زناشویی، هم جنس‌بازی به جای مجامعت طبیعی، دنیای مجازی به جای دنیای حقیقی ... و خلاصه دشمن به جای دوست و کنترل ذهن «Main Control  »  توسط سازمان‌های برنامه‌ریزی و جاسوسی، به جای کنترل ذهن در توجه به خدا و فرمان الهی.

پس، موحد و مسلمان، اگر مؤمن است (که مؤمن بیدار، بصیر و کیس است)، باید دشمن امروز و فردای خود را نیز بشناسد، نه این که خود را محدود کند به نشستن در گوشه‌ای و یاد و خاطره‌ی دشمنان گذشته‌ای که دیگر دسترسی به آنان ندارد تا کاری بکند را مدام در ذهنش دوره کند.

 

شناخت آنان لازم و ضروری است، اما برای درس و عبرت امروز و برنامه‌ریزی برای فردا.

کلمات کلیدی:  یادداشت