بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

سلام دوستان؛

به دو نکته‌ی مهم توجه کنیم:

الف - گاهی بر انسان به صورت اعتباری اسمی حمل می‌شود که معلوم نیز مسمّی نیز داشته باشد، مثل این اسم یکی عبدالله است، اما واقعاً عبد و بنده‌ی الله نمی‌باشد. این درست مانند القاب تعارفی است که افراد به یک دیگر می‌دهند. مثل که خانم خانه‌دار یا آقای کارمندی برای خرید به فروشگاهی می‌رود و فروشنده به او می‌گوید: «خانم دکتر یا آقای مهندس»! و یا یک ایرانی به کشور و ملتش خیانت می‌کند، اما هم چنان ایرانی نامیده می‌شود.

ب- اما گاهی اسم، مسمی هم دارد و واقعاً اسمِ صفتی برای موصوف است. مثل این که کسی تدریس کند و به او بگویند «معلم» یا مطلب بنگارد و به او بگویند: «نویسنده» و یا شعر بسراید و به بگویند: «شاعر» و ... .

شیعه به معنای پیرو و تابع نیز یک اسم است که گاه اعتباری بر افرادی اطلاق می‌شود و گاه مسمّی هم دارد و ما باید بدانیم که آیا فقط نامی را حمل می‌کنیم و یا مصداق آن نیز هستیم و اگر إن شاء الله هستیم، چه مقدار؟

بدیهی است که هر چیزی و هر صفتی، مشخصاتی دارد که بدان واسطه شناخته می‌شود. مثلاً در سوره‌ی المؤمنون چند مشخصه و ویژگی برای مؤمن را بیان می‌دارد، پس هر کس واجد آنها شد، مؤمن است و هر کس واجد نشد مؤمن نیست و هر کس اندکی از آنها را در خود یافت، ایمان ضعیف و کم‌رنگی دارد.

شیعه‌ی اهل بیت علیهم‌السلام نیز صفات، ویژگی‌ها و مشخصاتی دارد که اگر در کسی این ویژگی‌ها نبود، شیعه نیست، هر چند نامش شیعه باشد و یا حتی خودش بگوید: من شیعه هستم، و یا همه‌ی عمر به هیئات مولودی و عزاداری برود و ... .

این صفات و ویژگی‌ها، در کلام نورانی اهل بیت علیهم‌السلام به وضوح و روشنی و قابل فهم همگان بیان شده است که ذیلاً [جهت بررسی و کنترل اعتقادات خود و شناخت بیشتر از خود]، به برخی از آنها اشاره می‌شود، تا اگر آنها را در خود یافتیم، قدر نعمت بدانیم، شاکر باشیم و نعمت را حفظ و تقویت کنیم و اگر نیافتیم، تلاش کنیم. خدا با کسی بازی و شوخی ندارد و قیامت «لا ریب فیه» می‌رسد:

امیرالمؤمنین، امام علی علیه‌السلام:

*- «یا نَوْفُ: أتَدْرِی یا نَوْفٌ مَنْ شِیعَتِی؟ قالَ: لا واللهِ ، قالَ: شِیعَتِی الذُّبَّلُ الشِّفاهُ، الْخُمَّضُ الْبُطُونِ، الَّذینَ تُعْرَفُ الرُّهبانِیَّه فِی وُجُوهِهِمْ رُهْبانُ الَّیْلِ و اُسْدٌ بِالنَّهارِ.» (بحارالانوار، ج78، ص95 - نهج البلاغه)

ترجمه: ای نوف (نوف بکالی)! آیا می‌دانی كه شیعه من كیست؟ نوف گفت: خیر، امام فرمود: لب‌های شیعه‌ی من گواه بر ذكر و یاد خدای اوست، شكم وی گواه پرهیز از شكم پرستی است و نیز عدم وابستگی به دنیا را سیمای آنان گواهی می‌دهد، آنان عابدان شب زنده‌دار و شیر مردان روزاند.

«إخْتَبِرُوا شِیعَتی بِخِصْلَتَینِ فاِنْ کانَتا فِیهِمْ فَهُمْ شِیعَتِی: مُحافَظَتُهُمْ عَلی أوْقاتِ الصَّلَواتِ وَ مُواساتُهُمْ مَعَ إخْوانِهِمْ الْمُؤْمِنِینَ بِالْمالِ وَ إنْ لَمْ تَکونا فِیهِمْ فَاعزَبْ ثُمَّ اَعزَبْ ثُمَّ اَعزَبْ» (جامع الاخبار، 35)

ترجمه: شیعیان مرا به دو خصلت امتحان کنید که اگر دارای این دو خصلت بودند، شیعه‌اند: اهمّیت به نماز در اوّل وقت و دستگیری برادران دینی خود با مال، اگر این دو در آن‌ها نبود، پس از ما دورند، دورند و دورند!

امام حسن مجتبی علیه‌السلام:

«قالَ رَجُلٌ لِلْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ: إنَّی شِیعَتُكُمْ! فقالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ یا عَبْدَ اللهِ إنْ كُنْتَ لَنا فِی أوامِرِنا وَ زَواجِرِنا مُطِیعاً فَقَدْ صَدَقْتَ، وَ إنْ كُنْتَ بِخِلافِ ذلِكَ فَلا تَزِدْ فِی ذُنُوبِكَ بِدَعْواكَ مَرْتَبَه شَرِیفَه لَسْتَ مِنْ أهْلِها لا تَقُل أنا مِنْ شِیعَتِكُمْ وَ لكِنْ قُلْ: أنا مِنْ مَوالِیكُمْ وَ مُحِبِّیكُمْ وَ مُعادِی أعْدائِكُمْ وَ أنْتَ فِی خَیْرٍ إلی خَیْرٍ» (لئالی الاخبار، ج 5، ص 157)

ترجمه: مردی به حسن بن علی علیه السلام گفت: من شیعه و پیرو شما هستم، امام فرمود: ای بنده خدا اگر در برابر «اوامر» و «نواهی» ما مطیع باشی در ادعایت صادق هستی و اگر این چنین نیستی با این ادعایت بر گناهان خودافزوده‌ای و وقتی كه در این مرتبه قرار نداری ادعای آن را نیز بر زبان میاور كه دروغ است و بر گناهان خود افزوده‌ای؛ پس نگو من شیعه شما هستم، ولی بگو: من یكی از دوستداران شمایم و با دشمنان شما دشمنم و در این صورت به خیر و نیكی خواهی بود و به سوی خیر و نیكی نیز خواهی رفت.

امام باقر علیه‌السلام:

«عنِ الامام الْباقِرِ - علیهِ السَّلام - قالَ: فَمَنْ کانَ مِنْکمْ مُطِیعاً للهِ ینْفَعُهُ وَلایتُنا وَ مَنْ کانَ مِنْکمْ عاصِیاً للهِ لَمْ تَنْفَعْهُ وَلایتُنا و قالَ: ... وَ مَنْ کانَ اللهُ مُطِیعاً فَهُوَ لَنا وَلِی وَ مَنْ کانَ للهِ عاصِیاً فَهُوَ لَنا عَدُوٌّ وَ ما تَنالُ وَلایتُنا إلا بالْعَمَلِ وَ الْوَرَعِ» (روضة المتقین، ج12، ص 80)

ترجمه: امام باقر  علیه السلام  فرمود: از شما شیعیان، کسی که مطیع خدا باشد، دوستی ما برای او سودمند است و کسی که نافرمانی خدا را كند، حب و دوستی ما برای او سودی نخواهد داشت و نیز فرمود: کسی که مطیع (بی چون و چرای) خدا است او دوست ما است و کسی که نسبت به دستورات خدا عاصی باشد او دشمن ماست وکسی به دوستی و ولایت ما نمی‌رسد جز از راه عمل و پرهیزکاری.

امام صادق علیه‌السلام:

«عَنِ الامام الصّادِقِ - علیهِ السَّلام - قالَ: کذِبَ مَنْ زَعَمَ أنَّهُ مِنْ شِیعَتِنا وَ هُوَ مُمْتَسِّک بِعُرْوةِ غَیرِنا.» (وسائل الشیعه، ج 18، ص 8)

ترجمه: امام صادق علیه السلام  فرمود: دروغ می ‎گوید كسی كه گمان می‌كند از شیعیان ماست در حالی كه به ریسمان غیر ما متمسك می‌شود.

امام حسن عکسری علیه‌السلام:

«قالَ الْاِمامُ الْعَسْكَرِیُّ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ : قالَ رَجُلٌ لِرَسُولُ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ: فُلانٌ یَنْظُرُ إلی حَرَمِ جارِهِ وَ إنْ أمْكَنَهُ مُواقَعَه حَرامٍ لمْ یَضِقْ عَنْهُ فَغَضِبَ رَسُولُ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ وَ قالَ: إئْتُونِی بِهِ، فَقالَ رَجُلٌ آخَرُ: یا رَسُولُ اللهِ إنّهُ مِنْ شِیعَتِكَ وَ مِمَّنْ یَعْتَقِدُ مُوالاتِكَ وَ مُوالاه عَلِیٍّ ـ عَلَیْهِ السَّلامُ ـ وَ یَتَبَرَّءُ مِنْ أعْدائِكُمْ، فَقالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلی الله علیه و آله ـ: لا تَقُل إنَّهُ مِنْ شِیعَتِنا فَإنَّهُ كِذْبٌ، إنَّ شِیعَتَنا مَنْ شَیَّعَنا وَ تَبِعَنا فِی أعْمالِنا وَ لَیْسَ هذا الّذی ذَكَرْتَهُ فِی هذا الرَّجُلِ مِنْ أعْمالِنا.» (لئالی الاخبار، ج5، ص 157)

ترجمه: امام حسن عسگری - علیه السلام - فرمود: مردی به پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - گفت: فلان کس به حرم (همسر) همسایه خود چشم می‌دوزد و اگر امکان عمل نامشروع دست دهد، کوتاهی نمی‌کند. پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - غضبناک شد و فرمود: او را حاضر کنید، مردی که در کنار پیامبر بود گفت: یا رسول الله او از پیروان شما است و به علی علیه السلام عشق می‌ورزد و از دشمنان ما بیزاری می‌جوید. پیامبر - صلی الله علیه و آله - فرمود: نگو که چنین کسی از شیعیان ما است، او دروغگو است زیرا شیعیان ما آن‌هایی هستند که همگام با ما و پیرو ما در اعمال باشند.

*- پس باید با تجدید نظر در خود و راه و رسم زندگی خود، بازگشتی (توبه‌ای) دوباره و جدی به خدا داشته باشیم و با استمداد و توکل بر خودش و توسل و پیری اهل بیت عصمتش علیهم‌السلام، سعی‌ای دوباره کنیم که شیعه شویم.

کلمات کلیدی:  یادداشت