ایران‌‌پی‌ان – یادداشت/ حمیدرضا پ.: کاندیدای دولت، یک واژه‌ی من درآوردی است و متأسفانه نه تنها برخی از مسئولین این واژه را مطرح و آن را مکرر بر زبان می‌آورند، بلکه رسانه‌ها و خبرنگاران نیز ناخودآگاه آن را باور کرده، به رسمیت شناخته و در مصاحبه‌ها یا گزارشات تکرار می‌کنند، در حالی که این واژه نوین در عرصه سیاست و انتخابات، خودش یک بدعت و یک جریان انحرافی است.
حتی آقای مشایی که مدعی است دولت قصد ندارد فضای دولت را انتخاباتی کند می‌گوید: «اگر کسی ثبت‌نام کرد و شخص آقای احمدی‌نژاد ، موضع گرفت و از ایشان حمایت کرد این فرد را می‌توان کاندیدای دولت عنوان کرد، ولی همانطور که گفتم اگر ما از همین اکنون بخواهیم موضع‌گیری کنیم، دیگر دولت نمی‌تواند کاری کند و تحرکی داشته باشد و دولت اگر بخواهد موضع‌گیری کند در موقع ثبت‌نام‌ها این کار را انجام می‌دهد . (لینک 1)»! و خبرنگار نیز از او می‌پرسد: «چرا در اذهان عمومی این تصور ایجاد شده که مشایی کاندیدای دولت است؟ (لینک 2)»!
«دولت» کیست که بخواهد یا نخواهد کاندیدایی برای ریاست جمهوری معرفی کند؟
حال سؤال این است که «دولت» کیست که بخواهد یا نخواهد کاندیدایی برای ریاست جمهوری معرفی کند؟ آیا دولت یعنی «احمدی‌نژاد»، آیا یعنی «مشایی»، آیا یعنی «کابینه»؟! پس دولت کیست و جایگاهش کدام است و آیا حقی برای معرفی کاندیدا دارد که موجودیتی تحت عنوان «کاندیدای دولت» وجهه داشته باشد؟
در کشورهایی که نظام سیاسی آنها جمهوری و متکی به رأی مردم است، معمولاً احزابی وجود دارند که بر اساس ساز و کار خودشان کاندیداهایی را برگزیده و معرفی می‌کنند و در کشورهایی که انتخابات حزبی نیست، ضمن آن که احزاب فعالیت‌هایی دارند، جریان‌هایی مثل «راست، چپ، وسط، اصولگرا، اصلاح‌طلب، تندرو، کندرو، لیبرال، ملی‌گرا، متحد اصولگرا، پایداری و ....» فعالیت‌هایی کرده و کاندیدای مطلوب خود را که طبعاً به صورت مستقل ثبت نام کرده است مورد حمایت قرار می‌دهند.
حتی در نظام‌های حزبی نیز، رئیس جمهور پس از انتخاب و تشکیل کابینه، دیگر «دولت» نامیده می‌شود و نمی‌تواند تحت این نام وارد عرصه‌ی انتخابات شود، بلکه باز احزاب و جریان‌های همسو هستند که فعالیت می‌کنند.
سابقه ندارد که «دولت» خودش را یک حزب یا جریان قلمداد کرده و کاندیدایی را به عنوان «کاندیدای دولت» معرفی نماید و وجهه‌ی قانونی و عقلایی و حتی عرفی هم ندارد. این یک بدعت ظریف است که البته انحرافی نیز هست.
در جمهوری اسلامی ایران نیز احزاب و جریان‌ها فعالیت سیاسی – تبلیغاتی کرده و فردی را به عنوان کاندیدای مطلوب خود به اذهان عمومی معرفی می‌کنند، اما سابقه ندارد که «دولت» خودش را یک حزب یا جریان قلمداد کرده و کاندیدایی را به عنوان «کاندیدای دولت» معرفی نماید و وجهه‌ی قانونی و عقلایی و حتی عرفی هم ندارد.
این یک بدعت ظریف است که البته انحرافی نیز هست. چرا که این دولت خودش را یک جریان معرفی می‌کند و نام جریان را نیز «دولت» می‌گذارد و سپس رئیس دولت، در محافل پرچم کشور را به دست نفر بعدی خود می‌دهد(؟!)
بدیهی است معرفی شخصی به نام «کاندیدای دولت»، چه رسمی و چه غیر رسمی، چه مستقیم و چه غیر مستقیم، چه صریح و چه تلویحی، نه تنها یک جریان‌سازی انحرافی است که بعدها اهداف، خط، روند و تاکتیک‌های آن مشخص می‌شود، بلکه نوعی سوء استفاده از بیت‌المال معنوی و مادی به نفع یک کاندیدای خاص می‌باشد که قطعاً جرم و تخلف است.
رئیس جمهور (دولت) برگزیده‌ی مردم برای چهار سال خدمت است و اگر رئیس جمهوری از حزب یا جریانی آمده و به آن وابستگی دارد، باید نامی برای خود انتخاب کند و هواداران تحت آن نام فعالیت کنند «مثل: اصولگرا، متحد اصولگرا، پایداری، جامعتین، مؤتلفه، اصلاح‌طلب و ...» و نمی‌تواند نام جریان فکری، عقیدتی و سیاسی خود را دولت بگذارد و بگوید: «هواداران دولت». این نام مربوط به همه ملت می‌شود و اختصاص به حزب یا جریان خاصی ندارد.
اگر دولت خدماتی ارائه داده است، انجام وظیفه کرده است، این دلیل نمی‌شود که خود را یک جریان بداند و شخصی را به عنوان کاندیدای دولت معرفی کند و یا در مورد کاندیدای مطلوب دولت نظر بدهد.
اگر دولت خدماتی ارائه داده است، انجام وظیفه کرده است، این دلیل نمی‌شود که خود را یک جریان بداند و شخصی را به عنوان کاندیدای دولت معرفی کند و یا در مورد کاندیدای مطلوب دولت نظر بدهد.
«مشایی: احمدی‌نژاد می‌تواند از هر فرد دیگری حمایت کند و با او قرار بگذارد که در دوره بعدتر او کاندیدا شود و این توافق را با او انجام دهد.»
بله، او می‌تواند با هر کسی قراری بگذارد، اما نمی‌تواند او را تحت عنوان «کاندیدای دولت» معرفی نماید و نمی‌تواند نام حامیان یا هواداران یک جریان را «حامیان یا هواداران دولت» بگذارد. دقت شود که انتخاب نام «دولت» برای یک جریان، ضمن در ابهام نگه‌داشتن اهداف و سمت و سوی آن، مشروعیت و مقبولیت بخشیدن بی مورد به آن جریان است.
«مشایی: حامیان دولت نیز اگر کاندیدایی داشته باشند و آقای احمدی‌نژاد نیز نظری در این ارتباط داشته باشد و یک نفر از دولت بخواهد در این عرصه ثبت‌نام کند، در موقع ثبت‌نام کاندیداها این اقدام انجام می‌شود»
« مشایی: اگر من اظهارنظری بکنم این همان انتخاباتی شدن فضاست و این چیزی است که ما به شدت از آن دوری می‌کنیم وگرنه ما مثل سایر مردم نظر داریم، ولی سکوت می‌کنیم که فضا انتخاباتی نشود و اگر شرایطی فراهم شد، نظر خود را نیز بیان می‌کنیم .»
شرکت در انتخابات یک تکلیف شرعی است. اما شناخت کاندیدای مورد نظر، یک ضرورت است. سؤال: آیا در انتخابات (شهر و روستا و ریاست جمهوری)، بواسطه عدم شناخت کاندیدای مورد نظر، تکلیف شرعی از انسان ساقط می‌شود یا خیر؟ لطفا با ادله لازم و مستندات دینی و بدون حاشیه پاسخ دهید. (کارشناس کامپیوتر / اهواز) 
ش (اهواز): طرفدار و مدافع اسلام و نظام اسلامی هستم، اما برخی از اطرافیان مرتب می‌گویند: این همه آدم را بعد از انتخابات کشتید؟ فیلم فلان بسیجی وجود دارد؟ آیا نباید عاملان مجازات شوند و ...؟ پاسخ چیست؟ 
در یک انتخابات، یه بنده خدایی کاندید شده بود که لیاقت نداشت. بعضی‌ها با علم به بی‌لیاقتی این فرد و فقط از روی لجبازی بهش رای دادن، برخی هم اشتباه محاسباتی کردن و بهش رای دادن. نتیجه اینکه یه فرد نالایق انتخاب شد و مشکلات زیادی به وجود اومد. حال آیا کسانی که عالمانه به این فرد نالایق رای دادن و کسانی که اشتباها به این فرد رای دادن، گناه برابر دارن؟ 
