ایرانپیان – یادداشت/نکته گو: نمیدانم واقعاً سطح فکر و اندیشه بسیاری از این نامزدها به همین اندازه است که از سخنانشان پیداست، یا شوق ریاست گیجشان کرده و نمیفهمند چه میگویند یا طبق معمول بسیاری از صاحبان قدرت و ثروت، مردم را ... فرض کردهاند؟!
در هر حال اگر سطح بینش و دانش آنان همین است، من نیز میتوانم در سطح یک نامزد ریاست جمهوری و چه بسا بهتر از آنان مصاحبه کنم.
به مصاحبه با خودم که ذیلاً ایفاد میگردد توجه کنید و پس از آن که کلی خندید و یا گفتید چقدر سبک و بیمزه، پاسخها را با مصاحبهی اغلب نامزدها مطابقت نمایید.
س: انگیزه شما از ثبت نام به عنوان نامزد ریاست جمهوری چه بود؟
پاسخ: من مثل بقیه تک انگیزهای نیستم، چندین انگیزه داشتم. اول آن که احساس خطر کردم – دوم آن که احساس نگرانی کردم – سوم آن که احساس تکلیف کردم و البته چندتا احساس دیگر هم داشتم که نمیتوانم بگویم.
س: آیا فکر میکنید که مردم از شما استقبال خواهند کرد و رأی قابل توجهی خواهید داشت؟
پاسخ: اولاً که من رقیب جدی و سرسختی برای خودم نمیشناسم، البته هیچ وقت هم نمیشناختم، کاش آقای هاشمی رد صلاحیت نمیشد تا با او رقابت میکردم. در ضمن با نامههایی که دوستانم از شهرستانهای مختلف فرستادند و نیز ایمیلهایی که از خارج فرستادند، فهمیدم تقریباً 90% به من رأی میدهند. اصلاً این استقبال را که دیدم، ناگاه به خودم لرزیدم و بیشتر احساس تکلیف کردم. پس، اگر انتخابات سالم باشد، من رأی میآورم.
س: بزرگترین احساس خطر و نگرانی شما چیست؟
پاسخ: سه چیز است. اول آن که نمیتوانم جواب سؤالهای فرزندم و دانشجویان را بدهم و دوم این که از تجزیه این مملکت نگرانم و سوم این که جوانی رفت خرید کند، دید چیزی که میخواهد بخرد گران شده است و پولش نمیرسد. پدر از پسر شرمنده شد، پسر از پدر شرمنده شد.
س: علت اصلی این تورم و آشفتگی بازار ارز، طلا و کالا را چه میبینید و چه خواهید کرد؟
پاسخ: همیشه یه چیزایی هست، یه چیزای دیگهای هم به آن اضافه میشه؛ ما باید کاری کنیم که اون یه چیزای دیگه نیاد.
س: مواضع شما در سیاست خارجی چیست؟
پاسخ: بقیه کاندیداها که از مواضع خود در سیاست خارجی حرف میزنند، مثل بقیه حرفهایشان است، سیاست خارجی که دست من نیست و به دولت هم ربطی ندارد.
س: بالاخره امریکا دشمن سرسخت ماست، در ایجاد رابطه با مقابله با امریکا چه خواهید کرد؟
پاسخ: چندتا کار مهم باید انجام دهیم. اول این که آنها را با خودمان دشمن نکنیم و دوم این که با آنها مذاکره کنیم و سوم این که بین امریکا و اتحادیه اروپا فاصله بیاندازیم، خیلی کار راحتی است، من قبلاً هم این کار را کردهام، اصلاً تخصص من در فاصله انداختن است.
س: آیا شما برای مهار دشمنیها و مقابله فشارها و تحریمهای امریکا برنامهای دارید؟
پاسخ: من برای همه چیز برنامه دارم. یک کار با دولت است، که چهارتا نماینده میفرستم تا با امریکا مذاکره کنند و همه مشکلات حل شود؛ یک کار هم با مردم است. مردم باید بدانند که مقابله با امریکا و دشمنیهایش یعنی کار، کار، کار – پس بروند سر کارشان.
س: گفتید کار – آخر کار نیست، امروز اشتغال یک معضل مهم جهان و بالتبع ایران است، برای کاهش این معضل چه خواهید کرد؟
پاسخ: به نکته مهمی اشاره کردید، برای آن هم برنامه دارم.
س: برای مهار تورم و گرانی چه خواهید کرد؟
پاسخ: باز هم به موضوع مهمی اشاره کردید، برای آن هم برنامه دارم.
س: برای حل مشکل مسکن چه خواهید کرد. دولت نهم و دهم بیش از یک میلیون واحد مسکونی ساخت، اما باندهای مافیایی نگذاشتند که مسکن ارزان شود؟
پاسخ: دولت نهم و دهم هر چه کرد، غلط کرد، همین کارها را کرد که مسکن گران شد، اما شما نگران نباشید، من برای آن هم برنامه دارم.
س: در مورد مسئله پیچیده «هدفمندی یارانهها» چه نظری دارید؟
پاسخ: هدفمندی یارانهها خیلی هدف خوبیه.
س: میگویند هدفمندی یارانهها و پرداخت یارانه نقدی سبب افزایش نقدینگی شده است؟
پاسخ: البته که این طور است. در این هشت سال گذشته نقدینگی تو دست مردم خیلی زیاد شد. زمان ما اصلاً پول نبود، آن مقداری هم که بود، تو دست مردم نبود؛ برای آن هم برنامه دارم.
س: بالاخره هدفمندی یارانه و میزان آن مصوبه مجلس است و به دولت ربطی ندارد؟
پاسخ: خیر آقا، هر چه هست تقصیر بداخلاقی دولت احمدینژاد است. مصوبات را خوب اجرا نکرد. تازه میگفت: یارانه نقدی را باید افزایش داد، مجلس نگذاشت.
س: شما چه خواهید کرد؟
پاسخ: من هم یارانه نقدی را زیاد میکنم، هم یارانه کالا را نیز به آن اضافه میکنم، در شمال کشور یارانه سبز میدهم، در جنوب یارانه آبی میدهم، به دانشجویان یارانه دانشجویی میدهم، به تولید کنندگان یارانه تولید میدهم، به مصرف کنندگان یارانه مصرف میدهم، به بیکاران یارانه بیکاری میدهم و خلاصه به هر بهانهای به همگان مرتب یارانه میدهم.
س: آیا در این صورت یارانهها هدفمند میشوند و نقدینگی زیاد نمیشود؟ در ضمن مگر دست شماست، با مجلس چه میکنید؟
پاسخ: برای آن هم برنامه دارم. مجلس هم مهم نیست، من میآیم تا بداخلاقیها کنار رود.
س: آیا با مشکلات مردم در عرصههای متفاوت اشتغال، ازدواج، تورم، بازار، رکود جهانی، تحریم، وضعیت دانشگاهها و کنکورهای مشتبه، افزایش نرخ حاملهای انرژی، مشکلات تولید کنندگان، ورود بیرویه اجناس خارجی، وضعیت اسفبار بانکها، بیش از 72 هزار میلیارد تومان معوقه بانکی بدهکاران، بلوکه شدن بیش از 11 هزار میلیارد بدهی بانکی در دست فقط شش نفر و ... آشنایی دارید؟ چه خواهید کرد؟
پاسخ: همه این مشکلات به حاکمیت مطلق اصولگراها بر میگردد – اما من برای همه این مشکلات برنامه دارم – همه مشکلات را حل میکنم – همه و همه مشکلات را، میفهمید چه میگویم، یا شما هم از همان بداخلاقها هستید؟ اصلاً صدای من را ضبط کنید و بعداً یقه من را بگیرید – باور کنید که کلید حل همه مشکلات تو جیب من است، ایناهاش – بالاخره هر مشکلی یک کلیدی دارد و من شاه کلید دارم – کافیست فقط 55 میلیون به من رأی بدهند تا همه مشکلات را حل کنم. من برنامه دارم، در ضمن تیم هم دارم.
س: مجموع کسانی که میتوانند رأی دهند، کمتر از 55 میلیون نفر است و چه بسا نزدیک به ده میلیون از این تعداد به هر علتی نتوانند و یا نخواهند رأی دهند، برای جبران کسری تا 55 میلیون چه میکنید؟
پاسخ: برای آن هم برنامه دارم.
س: در خاتمه بفرمایید نام دولت شما چیست؟
پاسخ: دولت سازندگی، دولت اصلاحات، دولت اصولگرا، دولت مهر، دولت تدبیر و امید، دولت ضد تورم، دولت کلید، دولت ایران آینده، دولت اجتماعی، دولت انفرادی، دولت عرفان سوسکی، دولت بهار، دولت اسپند و اسپند دونه و ...، اصلاً چه فرقی میکند، مهم این نیست که چه نامی باشد، مهم این است که به من رأی دهید، شما به من رأی بدهید، نامش را هر چه خواستید بگذارید.