ایران پی ان – یادداشت/ سردبیر:

هر زمان نو می‌شود دنیا و ما

بی خبر از نو شدن اندر بقا

سال گذشته (1392) را با تمام فراز و نشیب‌هایش پشت سر گذاشتیم و شاهد موفقیت‌ها و شکست‌هایی در زندگی فردی و اجتماعی بودیم و بالتبع خوش‌حالی‌ها و بدحالی‌های بسیاری را نیز تجربه کردیم، حوادثی که شاید بسیاری از آنها را در تحویل سال گذشته، حتی تصور هم نمی‌کردیم.

البته همه متأسف و متأثریم که اغیار در داخل و خارج نگذاشتند که روزگار مسیر طبیعی خود را طی کند و هر روز یا درگیر حوادث و وقایع ناخوشایند بودیم و یا دست کم مخاطب خبرهای ناگوار در عرصه‌های گوناگون بودیم.

اما، زندگی ما با زندگی اغیار تفاوت‌هایی اساسی دارد که از جمله آنها «تکیه‌گاه قدرتمند و امید بخش» و نیز «طول مدت زندگی» است.

زندگی اغیار، بسیار کوتاه است. بالاخره بیش از چند دهه طول نمی‌کشد، چرا که طول مسیر «از خاک تا به خاک» بسیار کوتاه است. اما زندگی احبا طولانی و بلکه ابدی است، چرا که مسیر زیبای الهی دارد و این مسیر پایانی ندارد. جمال و زیبایی، حدی ندارد و تکیه‌گاه ما نیز همان خالقِ قادر، مدبر و کریمی است که امید لقایش را داریم.

از این رو باب امید و دعا به روی ما باز است به روی اغیار بسته. ما حول محوری پاینده می‌خرخیم و ذکرمان «لا حول و لا قوة الاّ بالله» است و اغیار حول محور فانی «خود» که همان نفس زبون است می‌چرخند.

آنها فقط آرزو دارند، آرزویی کور، همراه با ناامیدی و یا به قول خودشان «ریسک»؛ اما ما «امید و دعا» داریم.

از آنی که «حول و قوه» از اوست می‌خواهیم تا قلب‌ها و بصیرت‌هایمان را زیر و رو کند، شب و روزمان را تدبیر کند و حال ما را به نیکوترین احوال متغیر نماید، و البته خود در راه تحقق استجابت می‌کوشیم.

عیدتان مبارک – سال نو بر شما مبارک و امیدواریم سالی سراسر سلامتی و موفقیت و رشد را در پیش رو داشته باشید و هر لحظه مخاطب خبرهای خوش و امیدبخش باشید.