ایران‌پی‌ان – یادداشت/ مصطفی ح.: در جامعه‌ی ما، راجع به آزادی زنان، حقوق زنان، کار و فعالیت زنان، نقش اجتماعی زنان و نگاه اسلام به این مهمات، حرف و حدیث و بحث و بیشتر از همه هیاهو و جنجال بسیار است. از مباحث علمی چون نظرات حضرت امام خمینی (ره) که زن را در انسان‌سازی عِدل قرآن و اسلام می‌خواند، تا نگاه حکیمانه و بصیرانه‌ی مقام معظم رهبری در خصوص زن و نقش حیاتی و بنیانی او در خانواده و جامعه و در عرصه‌های تعلیم، تربیت، محبت، عاطفه، تولید علم، کار، فنآوری، سیاست و ... گرفته تا تفسیر فلسفی و عرفانی نابغه و علامه قرن، آیت الله حسن زاده آملی [در کتاب زن، آیینه جمال الهی]، تا مباحث تفسیری آیت الله جوادی آملی، تا نگاه حقوقی در کتاب وزین اندیشمند معاصر، آیت الله شهید مطهری [در نظام حقوق زن در اسلام] ...، تا جار و جنجال برخی از سیاسیون، به اصطلاح روشنفکران، دِگر اندیشان، اصحاب تسامح و تساهل، قرائت جدیدی‌ها، قلم به دستان و بوق‌های تبلیغی و رسانه‌ای فیمینیسم در داخل و خلاصه غرب‌زده‌های عوام.
اما، در یک فرصت مناسب فکری، فرهنگی، علمی و اجتماعی بین‌المللی چون «نمایشگاه بین‌المللی کتاب»، مقام زن و نقش اجتماعی او در جامعه‌ی ما، به سخیف‌ترین شکل خود به نمایش در می‌آید!
ضیافت شامی است به میزبانی وزیر فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران و میهمانی جمعی از اصحاب فرهنگ و نشر خارجی. همه حضار مرد هستند و پیش خدمت این آقایان یک زن است!
به نظر می‌رسد همین صحنه خود گویای همه نظرات روشنفکرانه و پست مدرن آقایان می‌باشد و توضیح بیشتر اطاله‌ی کلام است.
قابل تأمل آن در جامعه خود ما، خدمتکاری زنان ما در رستوران‌ها متعارف نیست، هر چند که ممکن است چند مورد نادر وجود داشته باشد.
اما وقتی زنان ما در عرصه‌های فرهنگی کشور، از جمله، شعر، ادب، تأتر، کارگردانی و بالاخره نویسندگی و نشر کتاب حضور بسیار فعالی دارند و چه بسا اگر آماری گرفته شود، معلوم می‌گردد که آثار منتشر شده از بانوان، جزو موفق‌ترین کتاب‌ها به لحاظ کیفی و کمّی (فروش) بوده است، چه لزومی دارد که در میز شامی مردانه، یک زن پیش خدمتی کند؟!
آیا منطقی‌تر، وزین‌تر، تبلیغی‌تر، شریف‌تر و حتی تشریفاتی‌تر نبود اگر یک پیش‌خدمت متخصص مرد را از هتل یا ...، می‌آوردند تا با لباس مخصوص پیش‌خدمتی و رعایت آداب و استانداردهای جهانی در به اصطلاح سرو غذا از آنان پذیرایی کند، تا آقای وزیر نیز مرتب مجبور نشود که خود را این طرف و آن طرف خم کند، تا مبادا دست یا بدن این خانم به او بخورد. آیا میهمانان به این کار و این نمایش از زن و این حرکات با نگاهی تحقیرآمیز نخندیدند؟! و آیا ما باید خیلی خوشحال باشیم؟!
امام سجاد علیه السلام: «من پسر مکه و منا هستم» - هر چیزی، هر کاری و هر کلامی، روحی دارد؛ از جمله قبله، نماز و سایر عبادات که روحشان «ولایت» است. 
در قیامت، خداوند متعال به بندۀ مؤمنش می‌فرماید: «تو کارهای خوبت را شمردی، حالا من برایت می‌شمارم و از آن چه خودت هم نمی‌دانی به تو خبر می‌دهم» 
آسیب شناسی جایگزینی نام «خدا» در برابر تمامی اسمای الهی 
