ایران‌پی‌ان – یادداشت / سردبیر ایکس – شبهه: به درستی که امروز برای جهان اسلام  امری ضروری‌تر، حیاتی‌تر و دشمن‌شکن‌تر از وحدت نمی‌باشد. اما وحدت، فقط با بیان یک کلمه یا حتی توجه به معنا و مفهوم آن محقق نمی‌گردد، بلکه ملزوماتی دارد که مهم‌ترین آن، «محور» وحدت است. تا محور وحدت معین نگردد و مسلمانان ندانند که حول کدام محور باید وحدت کنند، هیچ وحدتی به وجود نخواهد آمد. خداوند متعال وقتی دعوت و امر به وحدت جمعی می‌نماید، ابتدا محور « بِحَبْلِ اللّهِ » را معرفی می‌نماید و می‌فرماید دور او جمع شوید و متفرق نگردید.

« وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ وَاذْكُرُواْ نِعْمَتَ اللّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاء فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنتُمْ عَلَىَ شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ » (آل‌عمران، 103)

ترجمه: و همگى به ريسمان خدا چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت‏خدا را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد پس ميان دلهاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شديد و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد اين گونه خداوند نشانه‏هاى خود را براى شما روشن مى‏كند باشد كه شما راه يابيد.

پس باید «حبل الله» را شناخت و حول محور او وحدت نمود و بی‌تردید، آن حبل اللهی که باید با اعتصام به آن وحدت نمود، همان است که باید از او اطاعت نمود و همان است که باید از او تبعیت نمود، یعنی «ولایت». چرا که نمی‌شود مردم مطیع و تابع کسی باشند، اما حول محور دیگری وحدت کنند.

ببینید خدا با مسلمانان چه کرد؟

وحدت باید حول همان محوری ایجاد شود که تفرقه از حول همان آغاز شد. اگر مردم در یک اصلی دچار تفرقه شدند، باید در همان اصل وحدت کنند.

همه باید به حکم الله و به حکم رسول الله صلوات الله علیه و آله، پس از رحلت به حبل متین الهی، یعنی ولایت امیرالمؤمنین علیه السلام معتصم می‌شدند که نشدند، همه باید حول محور او وحدت می‌کردند که نکردند و اختلافاتی که برای این امّت پسندیده نبود، رخ ‌داد.

اما خدا خواست که دور بچرخد و همه دوباره حول همان محور جمع شوند و به همان حبل متین اعتصام بجویند. اگر حضرت علی علیه السلام، خلیفه سوم می‌شد، این طور نبود، اما خلیفه چهارم شد و پس از او دیگر خلیفه‌ای نیامد.

خدا مردم را در همان نقطه‌ای به وحدت رساند که افتراق‌شان از آن آغاز شده بود، حول همان محوری جمع کرد که از اطراف او پراکنده شده بودند، و به همان حبلی معتصم نمود که از آن جدا شده بودند.

خدا علی (ع) را آورد و همه پیروان گروه‌های متفرق را دوباره حول محور او جمع نمود. محوریت مجدد امام علی (ع) نه تنها سبب گردید امنیت و امکان رشد زیر سایه‌ی حکومت عدل و بالتبع قدرت و شوکت دوباره به جهان اسلام برگردد، بلکه سبب گردید تا باب اختلاف و تفرقه بین صحابه بسته شود و دشمن اصلی که سفیانی بود، مجبور شود بی‌پرده و واسطه به میدان بیاید. چرا که دیگر معاویه، یزید و بنی امیه و ...، صحابه نبودند و خط امام نبودند که گفته شود بین صحابه اختلاف افتاده است و یک عده تشکیک کنند، بلکه معاویه از همان ابتدا و به لسان شخص رسول الله (ص)، ملعون بوده است.

پس خداوند متعال از همان ابتدای بعثت، در غدیر خم، پس از رحلت و بالاخره پس از پایان چرخه اختلافات سیاسی و جناحی بین صحابه، علی علیه السلام را به عنوان «اصلی‌ترین و مستحکم‌ترین محور وحدت مسلمانان» قرار داد و امروز نیز همین‌طور است.

امروز نیز مهم‌ترین محور وحدت، همان محوری است که پراکندگی از حول او آغاز شد. امروز نیز مقام، منزلت، علم و سیره‌ی علی علیه السلام، به ویژه در عرصه حکومت و سیاست، محل وحدت شیعه و سنی است. چرا که یکی او را امامی می‌داند که باید از ابتدا به خلافت می‌رسید و دیگری او را امام و پیشوایی می‌شناسد که خلیفه چهارم شد، اطاعت از او واجب گردید و پس از او نیز خلیفه‌ای نیامد که اطاعت از او واجب شود.

امروز نیز دشمن اصلی امریکاست و حربه‌ی نوین و اصلی او در ایجاد تفرقه و مسلمان کُشی، همان آل ابوسفیان است که با پرچم وهابیت و در قالب سلفی و تکفیری مسلمان کشی می‌کنند؛ دشمنان اصلی امام زمان، حضرت مهدی عج الله تعالی فرجه نیز همین «سفیانی»ها هستند.

پس ما مسلمانان [اعم از شیعه و سنی]، فرصت را غنیمت بشماریم که هر لحظه اهمال، به قیمت جان، دنیا و آخرتمان تمام می‌شود. بیاییم وحدت‌مان را حول محور حبل الله المتین، حضرت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام، تقویت کنیم.