پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه):

آیا می‌توان بدون شناخت امر امامت و مقام امام، و نیز توتالیتر و یا هر ایسم و نظریۀ دیگری، آنها را با هم سنجید؟!

تمامی نظامات و رهبران حق یا باطل، رفتار خود را در معرض نقد قرار می‌دهند و این اختصاصی به امامان معصوم علیهم السلام ندارد.

●- پیش از این نیز بارها متذکر شدیم که اولاً: گاه هدف از یک پرسش، رسیدن به پاسخ نیست، بلکه معانی نادرستی به بهانۀ پرسش طرح و به ذهن مخاطب القا می‌شود – ثانیاً گاه گزاره‌های نادرستی را اصل قرار داده و با فرضِ مسلم گرفتن آنها، به نقد یا طرح سؤال و شبهه می‌پردازند، در حالی که اساساً صورت مسئله غلط می‌باشد!

حال به نکات زیر توجه فرمایید:

یک – "امامت در اسلام"، نظریۀ یک گروه نیست؛ بلکه اصل مسئله امامت، حقیقتی است که خداوند متعال در وجود همگان قرار داده است، لذا نه هیچ فردی و نه هیچ جامعه‌ای، بدون امام [رهبر، الگو، مربی) نمی‌باشد، خواه امامش بر حق باشد و یا بر باطل.

شما در هر موضوع و موضعی، هر کسی را که رهبر، الگو و مربی خود قرار دهید، او امام شما می‌شود و شما شیعه (پیرو) او. خواه یک شخص امام باشد، مثل: ائمه اطهار علیهم السلام، یا امام جماعت و امام جمعه، یا امامان باطل – خواه یک مِتُد یا سبک امام باشد، مانند: غرب‌زدگی در ابعاد و شئون گوناگونش! و البته مِتدها و سبک‌ها توسط افراد مطرح می‌شوند.

دو – "حکومت"، فقط یکی از شئونِ امامت اهل عصمت علیهم السلام می‌باشد که مبتنی بر خواست و پذیرش مردم می‌باشد. نه این که مردم هر چه را انتخاب کردند، همان حق و درست است، بلکه یعنی تا مردم نخواهند و نپذیرند، امام بر آنان حکومت نخواهد نمود، چنان که امیرالمؤمنین و امام حسن علیهما السلام چنین کردند – سایر امامان نیز حکومت ننمودند – حضرت امام مهدی علیه السلام نیز برای قیام و حکومت جهانی ظهور ننموده است. اما، "امام"، حکومت نیز ننماید، ولیّ الله، خلیفة الله، حجّت الله و امام است و نقش الهی خود را ایفا نموده و به تکالیف امامتش عمل می‌نماید.

سه – چه حکومت الهی و چه حکومت‌های شیطانی، هر دو توسط افراد و اشخاصِ مورد حمایت مردم به قدرت رسیده و مدیریت جامعه را عهده‌دار می‌شوند.

چهار – بدیهی است که هر امامی [حق یا باطل]، هر حاکمی و حکومتی، چارچوب نظری و مبانی خود را تبلیغ می‌کند و این اختصاصی به امام معصوم و تبلیغ اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله ندارد.

امروزه نظام سلطه که حکومتش مبتنی بر "فراماسون = شیطان‌پرستی" و "صهیونیسم" می‌باشد، نه تنها چارچوب‌های نظری و احکام خود را تبلیغ می‌کنند، بلکه با به کارگیری سلاح‌های تبلیغاتی، سیاسی، اقتصادی، فشار، اختناق، سانسور ... و حتی جنگ، ترور و تحریم، تحمیل نیز می‌نمایند.

●- تفاوت امام حق که منصوب خداوند متعال می‌باشد و امامان باطل که به هر شکلی مطرح شده و به قدرت رسیده‌اند، این است که نه تنها امام معصوم، بلکه هیچ انسان بر حق دیگری، از مواضع خود عدول نمی‌کند، چرا که اگر عدول کند، دیگر بر حق نیست؛ اما امامان باطل، با پیروی از اندیشه‌های اومانیستی و ماکیاولیستی، که همه ریشه در همان ماده‌گرایی و دنیاگرایی و منفعت شخصی طلبی دارند، به هزاران هزار رنگ درمی آیند و در راه رسیدن به منافع خود، هیچ چارچوب و قانون مشخص، معین و التزام‌آوری ندارند.

پنج – "حکومت و مردم" چه در اسلام و چه در اندیشه‌های ماده‌گرایانه (ماتریالیستی)، در برابر اصول کلی یکسانند؛ به عنوان مثال در اسلام و تشیع، در برابر ضرورت معرفت و ایمان به توحید و معاد – نوبت، ولایت و امامت – محوریت کتاب قرآن مجید و سنّت رسول اکرم صلوات الله علیه و آله – رعایت تقوا - عدل‌گرایی – تلاش برای تحقق قسط در جامعه – التزام عملی به احکام اسلامی – اقامه نماز – مبارزه با جهل، فقر و ظلم – ممانعت از نشر فساد و فحشا و ...، همه یکسانند؛ اما بدیهی است که در "حقوق و احکام"، هیچ دو قشر، دو صنف، دو مقام، دو جایگاه و بالتبع دو نقش و مسئولیتی یکسان نیستند و گاه هیچ دو انسانی با هم یکسان نیستند.

حقوق پیامبران و امامان با مردم، یکسان نمی‌باشد، هر کدام حقوق متفاوتی دارند که طرف مقابل باید رعایت نماید – حقوق حاکم و حاکمیت، با مردم – حقوق زن با مرد – حقوق پدر، مادر، فرزند، همسر، خویشان، همسایگان، شهروندان – حقوق معلم و مُتَعلم (شاگرد) – حقوق کارفرما و کارمند یا کارگر – حقوق  فرمانده با زیر مجموعه – حقوق دارا و فقیر و ...، همه با هم متفاوت می‌باشند، منتهی همگان در اصل ضرورت رعایت حقوق و احکام اسلامی و قوانین، یکسانند.

توتالیتر

واژه توتالیتر را نخستین بار «جووانی جنتیله (Giovanni Gentile  )‌» که بعدها فیلسوف رسمی فاشیسم شد، در سال 1925 م به کار برد.

توتالیتر نیز مانند: دین – امامت و رهبری - دموکراسی – لیبرال – حقوق بشر – صلح – همزیستی مسالمت‌آمیز و ...، یک معنای عام دارد و یک معنای خاص. در معانی عام، این واژگان توسط هر اندیشه، دین، مکتب، گرایش و نظام حکومتی مطرح می‌شوند، آیا اسلام با دموکراسی، لیبرالی، حقوق بشر، صلح و ... مخالفت دارد؟! اما در معنای خاص، به ویژه آنگاه که در عرصۀ سیاست و حکومت مطرح می‌شوند، معانی، چارچوب‌ها و مصادیق دیگری پیدا می‌کنند و اختلاف‌ها در همین است.

رهبری:

گفته شده که «هسته مرکزی توتالیتاریسم، وجود رهبری است»، تا اینجا نکتۀ خاصی بیان نشده که اختصاص به "توتالیتر" داشته باشد، چرا که هر مکتب و جامعه‌ای، حتی به کوچکی یک خانواده، با "رهبری" برجای می‌ماند و ادامه می‌یابد و اداره می‌شود؛ اما ادامه می‌دهد که «هدفش سرکوب هر نهادی است که در برابر او قد برافرازد، مطرح شود، بایستد و خطر باشد. از این رو هیچ گاه خود را به نهاد قانون وابسته نمی‌داند؛ یعنی اساس نظام توتالیتر بی‌قانونی است / توتالیتاریسم، ص40».

در اسلام عزیز، مبحث ولایت و امامت که در قرآن کریم، سنّت (احادیث نبوی) تبیین شده، اما شیعیان از آن پیروی می‌کنند؛ هستۀ مرکزی همان "ولایت و امامت" می‌باشد؛ اما هدف امام سرکوب تمامی مخالفان نمی‌باشد، بلکه سرکوب نظام سلطۀ استکباریِ شیطانی، سرکوب جهل و ظلم و سرکوبی دشمنانی است که بسیار هدفمند و با برنامه، با تمام قوا و همه جانبه، به اسلام و مسلمین حمله‌ور می‌شوند.

"امام – ولیّ – رهبر – پیشوا" در فرهنگ اسلامی و شیعی، نه تنها خود را مستثنا از قانون و نهادهای قانونی نمی‌داند، بلکه به شدت پایبند به قانون است و تمام سعیش در تبیین و اجرای درست و به موقع قوانین می‌باشد؛ منتهی نه قوانینی که خودش یا حزب و گروهش، یا سازمان‌های وابسته‌اش و یا نهادهای زیر مجموعه‌اش، برای منافع شخصی وضع کرده و می‌کنند، بلکه قوانینی که خداوند متعال وضع نموده است و نیز سایر قوانینی که در چارچوب قوانین الهی، بشر برای بهبود زندگی فردی و اجتماعی‌اش وضع می‌کند. مانند: انتخابات‌های گوناگون – قوانین اداری کشور – قوانین بازرگانی و ...، که همه باید در چارچوب قوانین اسلامی باشد.

●- بنابراین، امامت در اسلام، قرآن، سنّت و تشیع، یک امر الهی است که هیچ ربطی به "توتالیتر غربی یا شرقی" ندارد، چه رسد به این که سنخیت یا شباهتی را به ذهن متبادر نماید!

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

نظريۀ امامت شيعی، به حكومت فردی نزديك شده است و در ذهن حكومت‌های توتاليترِ غربی را تداعی می‌كند؛ حال آنكه امامت به معنای حكومت قوانين الهی و حكومت حقی است كه امام و امت هر دو در مقابل آن يكسانند؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/politic/11407.html

 

 

کلمات کلیدی:  سیاسی   امامت   اندیشه و مباحث نظری