x-shobhe: همیشه استراتژی و تاکتیک آمریکا، انگلیس و اردوگاه نظامی آنان در منطقه «اسرائیل» در جنگ‌نرم بر این اصل استوار بوده است که به اذهان عمومی جهانیان القا کنند: «ما هیچ گاه اشتباه نمی‌کنیم!» و مضاف بر آن، به ملت‌های مخالف و مبارز نیز القا کنند: «هر حرکت، جریان یا اتفاقی که گمان می‌کنید توفقی بر ما بوده و به ضرر ماست، طرح و کار خود ما بوده و لابد از آن منافع بسیاری برده‌ و می‌بریم و شما نمی‌توانید هیچ کاری بکنید!»

پوشاندن ضعف‌ها‌ی شدید و خلل‌های عمیق با نمایش قدرت بی‌بدیل و لایزال و القای اکاذیب، فواید بسیاری برای آنها دارد که از آن جمله می‌توان به القای کاذب «برتریت تدبیر، شکست‌ناپذیری و ایجاد یأس در مبارزین» اشاره نمود.

شکی نیست که حمله‌ی کماندوهای رژیم غاصب به کشتی حامل کمک‌های بشر دوستانه از پیش طراحی و هماهنگ شده بود، اما دلیلی ندارد که اولاً همه‌ی استراتژی‌های آنان حتماً درست بوده و همه‌ی جوانب و بازخوردها را درست در نظر گرفته باشند [چنان چه در توطئه‌ها علیه انقلاب و نظام اسلامی همیشه شکست خوردند] و ثانیاً هدف از حمله‌ی ددمنشانه، مطرح کردن ملت‌های دیگر در مبارزه با اسرائیل باشد! باید دقت نمود که اگر چه دشمن احمق است، ولی دیگر نه این قدر که در سطح جهان برای خود دشمن بسازد تا نشان دهد ایران دشمن شماره یک نیست (؟!)

در علل حمله به کشتی حامل کمک‌های بشر دوستانه، چند استراتژی برای اسرائیل مد نظر بود. که از آن جمله:

الف – محاصره‌ی غیر انسانی غزه یک عملیات کامل نظامی در جهت نسل‌کشی مسلمین و گسترش اشغال سرزمین‌ها‌ی مسلمین می‌باشد، لذا شکست این محاصره توسط هر نیروی نظامی، سیاسی ... یا حتی مردمی، به منزله‌ی شکست کامل سیاسی – نظامی اسرائیل خواهد بود. لذا عدم جلوگیری از رسیدن این کشتی، به مثابه‌ی قبول این شکست و آن هم توسط نیروهای مردمی بین‌الملل بود، مضاف بر این که دیگر نمی‌توانست مدعی شود که این عمل با سازماندهی و پشتیبانی ایران، سوریه، لبنان و ... انجام پذیرفته است.

ب – بدیهی است که اگر این کشتی سالم به غزه می‌رسید و کمک‌های ناچیز در مقابل حصر آنان و قحطی ایجاد شده را به دست مردم عزه می‌رساند، به زودی از سرتاسر جهان کشتی‌های کمک راه می‌افتادند و به این نیز به منزله‌ی شکست همیشگی اسرائیل در اشغال غزه، آن هم توسط مردم ملیت‌های مختلف بود.

ج – عملکرد اسرائیل در 60 ساله گذشته نشان داده است، - همان‌طور که بنایش نیز توسط یک گروه تروریست گذاشته شده بود -، در تداوم نیز هیچ روشی به جز انجام عملیات تروریستی نمی‌داند و چون در دهه‌های گذشته از این روش بهره گرفته و سرزمین‌های عربی را به اشغال درآورده است، به گمان آن که این روش همیشه جواب داده و به نتیجه‌ی مطلوب منجر می‌گردد، این بار نیز از همین روش استفاده کرد و البته خطای بزرگی کرد.

د- لازم بود اسرائیل برای جلوگیری از ارسال مجدد کمک‌های بشر دوستانه یک خوف بین‌المللی ایجاد نماید تا از این پس چنین حرکت‌هایی به صورت مکرر و مستمر از ناحیه‌ی دولت‌ها، کشورها، ملل یا سازمان‌های متفاوت انجام نپذیرد، لذا موضع جنگی را اتخاذ کرد تا بگوید ارسال کمک به غزه یعنی جنگ با اسرائیل، لذا ما نیز کمک‌رسان‌ها را می‌کشیم. چنان چه اعلام نمود اگر باز هم یک کشتی کمک به سواحل غزه نزدیک شود، به آن حمله‌ی نظامی می‌کنیم و در مقابل دیگران نیز اعلام نمودند که در اندیشه‌ی ارسال کشتی بعدی هستیم. (یعنی ترسی از این جنگ نیست). البته مباحث مبسوط دیگری نیز وجود دارد که در این مختصر مجال طرح آن نیست.

اما، راجع به مبحث به حاشیه کشاندن جمهوری اسلامی ایران در دفاع از مردم مظلوم فلسطین و مبارزه با اسرائیل و جلودار نمودن ملیت‌های دیگر دقت شود که:

اولاً: این مسابقه نیست که نگران باشیم چه کسی جلو می‌افتد، بلکه یک وظیفه‌ی عقلی، دینی و انسانی است و ای کاش همه‌ی ملت‌های جهان (حتی غیر مسلمین) در مبارزه با اسرائیل از یک دیگر سبقت بگیرند.

ثانیاً: حتی اگر محاصره نوار غزه برای همیشه در تاریخ شکسته شود و حتی اگر همه‌ی اعراب با اسرائیل صلح کنند و ...، از آن جهت که جمهوری اسلامی ایران اساساً وجود کشوری به نام اسرائیل را به رسمیت نمی‌شناسد، این تخاصم باقی خواهد ماند و از آن جهت که در میان همه‌ی دشمنان مثلث فراماسونی آمریکا – انگلیس و اسرائیل، ایران تنها کشور و قدرتمندترین کشوری است که از صدر تا ذیل هیئت حاکمه‌اش (رهبر – دولت – مجلس و مردم) با اسرائیل دشمن هستند، هیچ گاه در رده‌ی دوم یا سوم هدف برای آن مثلث قرار نمی‌گیرد. مضاف بر این که هدف اول قرار نگرفتن در نظر دشمن، به نفع این نظام است، چرا که می‌تواند در امنیت و آسایش بیشتری در تحقق اهداف خود گام بردارد.

ثالثاً: آمریکا، انگلیس و اسرائیل، باید اذعان کنند [و در خفا می‌کنند] که به هر اندیشه و هدفی که دست به این حماقت و آدم‌کشی زدند، با شکست مفتضحانه‌ای روبرو شدند. اگر ایران و سایر مسلمین و انسان‌های آزادی‌خواه جهان با صرف صدها میلیارد دلار و طی ده‌ها سال سعی می‌کردند که ماهیت تروریستی اسرائیل را به جهانیان معرفی کنند، به این گستردگی و وضوح نتیجه نمی‌گرفتند، اما به لطف خدا و نیز برکت همت و خون کمک‌رسانان، این پیروزی حاصل گردید. «و لو کره المشرکون – اگر چه مشرکین خوششان نیاید».

کلمات کلیدی:  سیاسی